Κανείς λογικός και δημοκρατικός άνθρωπος δεν εναντιώθηκε στις γενικές συνελεύσεις μέσα από τις οποίες παίρνονται οι κομβικές αποφάσεις σε όλους τους συλλόγους, τα σωματεία, τα διοικητικά συμβούλια.
Πολύ θα ήθελα όμως να μάθω, ποια η χρησιμότητα των γενικών συνελεύσεων όταν γίνονται έτσι όπως έχουμε δει να γίνονται πρόσφατα τόσο στο ΤΕΙ όσο και στο Πανεπιστήμιο, εδώ στην Καλαμάτα.
Καταρχάς, γιατί πάνε στη συνέλευση ακόμη κι όσοι δε δείχνουν να δίνουν ούτε μια δεκάρα για όσα λέγονται, τα οποία μάλιστα θα κληθούν αργότερα να ψηφίσουν; Ο καφές την ίδια γεύση έχει και στο προαύλιο, που και φυσική δροσιά διαθέτει και καλύτερο περιβάλλον για φλερτ.
Δεύτερον, από πότε οι συγκεντρώσεις των φοιτητών άλλοτε λέγονται "συνελεύσεις" -ανάλογα με την προσέλευση- κι άλλοτε "συναντήσεις - ενημερώσεις"; Γιατί θα ξεχάσουμε και τα όσα ξέρουμε!
Τρίτον, θα μπορέσουν ποτέ οι παρατάξεις να γδυθούν για λίγο απ' τον πολιτικό τους φανατισμό και ν' αποφασίσουν μαζικά; Αν όχι αυτό, τουλάχιστον ας πάψουν να τσακώνονται ανούσια με τις ώρες - δεν οδηγεί αυτό πουθενά, μόνο τις ώρες μας τρώει!
Τέταρτον, ας πάψει όλος αυτός ο προβληματισμός κι η διαφωνία να αναπτύσσονται και να φουντώνουν μέσω Facebook κι ας γίνει διάλογος μέσα στο Πανεπιστήμιο. Αν όχι στη συνέλευση, τότε καθημερινά, στην κατάληψη! Οχι από το πληκτρολόγιο, όχι στα greeklish... "for God's sake" που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Επίσης, κομβικό θέμα είναι το σε ποια βάση ξεκινά να γίνει ο όποιος διάλογος για το νομοσχέδιο μέσα στην κατάληψη - τη στιγμή που οι ίδιοι οι φοιτητές δεν ξέρουν να γράψουν σωστά ελληνικά στον πίνακα· τη στιγμή που μέρος αυτών φοράει με περηφάνια ακριβά ρούχα και δηλώνει πως "αυτό δεν έχει καμία σχέση" με το αν αργότερα θα κληθούν να πληρώσουν δίδακτρα· τη στιγμή που μέσα σε πανεπιστημιακό ίδρυμα του 21ου αιώνα υπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως αποδέχονται λέξεις και ορισμούς όπως "κομμουνιστοσυμμορίτες"!

Γιούλα Σαρδέλη