Ενα μπουρίνι 10 λεπτών χρειάστηκε προχθές για να πνίξει την Καλαμάτα. Από την Μπουλούκου έως το λιμάνι, από τον Κορδία ως τη Νέα Είσοδο και μέχρι το Ασπρόχωμα, κινδύνεψαν άνθρωποι, αυτοκίνητα και καταστήματα. Τα πράγματα ήταν επικίνδυνα... γιατί πέρα από την ένταση του φαινομένου, υπήρξε η ανθρώπινη αμέλεια κι αδιαφορία. Ολοι φώναζαν και κατήγγειλλαν πως δεν είχαν καθαριστεί τα φρεάτια. Οτι ο Δήμος Καλαμάτας και η ΔΕΥΑΚ δεν είχαν προνοήσει. Κακώς, κάκιστα και δικαιολογημένες οι διαμαρτυρίες και οι καταγγελίες. Εκείνο όμως που προξενεί εντύπωση και προκαλεί ερωτηματικά και προβληματισμό είναι τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν σε περιοχές όπου έχουν γίνει έργα.
Στο τμήμα της Νέας Εισόδου Καλαμάτας από το ΒΙΟΠΑ έως τα φανάρια της Διασποράς, πριν από λίγα χρόνια η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας είχε εκτελέσει έργο αποχέτευσης ομβρίων. Εκεί όμως παρουσιάστηκε τώρα το μεγαλύτερο πρόβλημα, με αυτοκίνητα που κόλλησαν ή παρασύρθηκαν από τα νερά και η κυκλοφορία διακόπηκε για αρκετή ώρα. Τι έργο έγινε; Της πλάκας;
Στο τέρμα της Πραξιτέλους με τη διάνοιξη του δρόμου έως την Κρήτης έγινε και έργο για τα όμβρια. Το πρόβλημα όμως σε κάθε καταιγίδα είναι μεγάλο. Τι έργο έγινε κι εκεί; Για τα μάτια του κόσμου;
Και πάμε στα πιο επικίνδυνα: Ο Νέδοντας είναι το υπ’ αριθμόν 1. Χρόνια ακούμε για το έργο που πρέπει να γίνει, αλλά έχουμε μείνει στα λόγια. Ο καιρός όλα αυτά τα χρόνια είναι μαζί μας, μας αγαπάει. Προχθές πάντως με το 10λεπτο μπουρίνι το ποτάμι φούσκωσε. Ευτυχώς που το κακό κράτησε και πάλι λίγο. Γιατί αν κάποια φορά κρατήσει παραπάνω, η πόλη θα πνιγεί.
Ο εθνικός δρόμος Καλαμάτας - Σπάρτης είχε τις συνήθεις καταπτώσεις βράχων και την εμφάνιση μιας καινούργιας λακκούβας - παγίδας. Τώρα που το κλιμάκιο της ΔΕΣΕ... μας τελείωσε, πρέπει έγκαιρα να βρεθεί η υπηρεσία που θα παρεμβαίνει. Να μην την ψάχνουμε μετά από κάθε φαινόμενο.
Τα στοιχειώδη είναι αυτά, που πρέπει να δρομολογηθούν και να υλοποιηθούν. Για να μην περιμένουμε κάθε φορά να μας σώσει... ο καλός μας ο καιρός.

Γιάννης Σινάπης