Ιδιαίτερα όταν όλες οι δημοτικές αρχές, τόσο του τέως καποδιστριακού όσο και του νυν καλλικρατικού δήμου, δηλώνουν σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι εστιάζουν στην τουριστική ανάπτυξη του δήμου, επενδύοντας στο παραλιακό του μέτωπο -όπως και σε άλλες περιοχές βέβαια.

Ομως άλλο οι δηλώσεις και οι προθέσεις και άλλο η πραγματικότητα... Οι καπνοί από την πρόσφατη πυρκαγιά στα “Λιμενικά” ήταν ορατοί από διάφορες περιοχές, ενώ οι οσμές εξακολουθούσαν και τις επόμενες ημέρες να “ποτίζουν” την ατμόσφαιρα στη Μεσσήνη και τις γύρω περιοχές. Ας μην μιλήσουμε για τις διοξίνες...

Είναι γεγονός ότι δεν είναι μόνο η Μεσσήνη που έχει πρόβλημα με τα σκουπίδια, ολόκληρη η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει, κι αυτό ας ελπίσουμε ότι βαίνει προς λύση με τον αμφιλεγόμενο ΠΕΣΔΑ που μπαίνει σε διαδικασία υλοποίησης, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τις τσέπες των δημοτών στους 5 νομούς.

Ωστόσο, είναι μόνο στη Μεσσήνη που μια υπέροχη παραθαλάσσια περιοχή υποβαθμίζεται για χρόνια ολόκληρα από μια χωματερή, η οποία επιβάλλεται -με οποιοδήποτε πολιτικό και οικονομικό κόστος- να σταματήσει να δέχεται σκουπίδια.

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις, όταν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση -κι αυτό βέβαια είναι κάτι που επαναλαμβάνουν οι περισσότερες από τις δημοτικές αρχές στη διάρκεια των δεκαετιών που πέρασαν, χωρίς βεβαίως και να αναζητήσουν αυτή την εναλλακτική λύση. Για να μην αδικήσω κάποιον, ωστόσο, υπήρξαν και εξαιρέσεις, καθώς στην πορεία του χρόνου κάποιοι από τους δημάρχους το προσπάθησαν, χωρίς πάντως να το πετύχουν...

Το ζήτημα, καταλήγοντας, είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις σοβαρή κουβέντα για τουριστική ανάπτυξη με μια “ζωντανή” χωματερή δίπλα σε μια από τις καλύτερες και πιο οργανωμένες παραλίες σου. Πρέπει να λύσεις το θέμα αυτό προτού ασχοληθείς με την ανάπτυξη...