Βασίλης Μπακόπουλος


Εχουν αρχίσει ήδη οι ετοιμασίες για τις γιορτές, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς...
Η πόλη προσπαθεί να βάλει τα καλά της, να ανάψει τα λαμπιόνια της, να αποτινάξει -τουλάχιστον τις βραδινές και τις νυχτερινές ώρες- λίγη από τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Τον ενάμιση τελευταίο χρόνο η Καλαμάτα -η Ελλάδα ολόκληρη- φαίνεται να κρατά την ανάσα της, περιμένοντας... ποιος ξέρει τι, ποιος ξέρει ποιον...
Οι σχεδιασμοί πήγαν περίπατο λόγω... τρόικας. Οι προγραμματισμοί πήγαν φούντο λόγω περικοπών και εφεδρείας. Οι ανακοινώσεις είναι αποκλειστικά οικονομικής φύσεως. Οι δηλώσεις των κρατούντων μεταθέτουν την επόμενη καλή ημέρα στον... επόμενο αιώνα.
Το μόνο αστείο που κυκλοφορεί δε, μιλάει για... ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και «επάνοδο της χώρας στις αγορές» κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον, υπό πολλές προϋποθέσεις.
Και τις ημέρες που έρχονται, όλο και πιο απαραίτητα θα αποδειχθούν τα βοηθήματα στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας - που πληθαίνουν ημέρα με την ημέρα, καθώς η ανεργία... τραβάει την ανηφόρα.
Θα ήθελα να ήταν ανθρώπινες οι γιορτές που έρχονται. Μια ευκαιρία για αληθινή κατάνυξη - κι όχι υποχρεωτικά με τη θρησκευτική έννοια. Ενας δρόμος για έναν καλύτερο εαυτό από τον καθένα μας. Μια αφορμή για λιγότερη κατανάλωση και περισσότερη παροχή. Μια «επιδότηση» γνήσιου απολογισμού και παντελής άρνηση της αυτοπροβολής μέσα από τις «φιλανθρωπίες».
Κάποτε ξέραμε το «πτωχός, πλην τίμιος». Κι αν για το πρώτο -που λογικό είναι να μη μας αρέσει- «φροντίζει» η τρόικα, τουλάχιστον ας φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού το δεύτερο. Για εμάς απέναντι στον εαυτό μας.