Ειδική συσκευή -βασισμένη στις τεράστιες δυνατότητες των ευρυζωνικών δικτύων και του Διαδικτύου- κυκλοφορεί και διατίθεται στην αγορά.
Σύμφωνα με όσα πληροφορούμαι, αυτή η συσκευή -ανάμεσα στα άλλα υπέροχα πράγματα που κάνει- αναλαμβάνει να ειδοποιεί γνωστούς και συγγενείς ηλικιωμένων ή με σοβαρά προβλήματα ατόμων αν π.χ. μέχρι τις 10 το πρωί δεν έχει ανάψει κανένα φως στο «υπό παρακολούθηση» σπίτι. Κάτι που λογικά μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάτι άσχημο συμβαίνει.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται όμορφο, φροντίδα και ενδιαφέρον για τον ανήμπορο συγγενή και συνάνθρωπο, που όμως -κι εδώ κρύβεται η ουσία- θα είναι μόνος του. Είτε σε διαμέρισμα μένει, είτε σε μονοκατοικία.
Θα είναι μόνος του.
Εξαρτώμενος από τη «φιλάνθρωπη» συσκευή για να ενημερωθούν γνωστοί -ή και άγνωστοι- ότι κάτι του συμβαίνει, ώστε να τρέξουν να βοηθήσουν.
Βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο πλέον. Εκεί που κάποτε κυριαρχούσαν οι αυλές, οι ρούγες, οι γειτονιές, η ανθρώπινη επαφή... Τώρα, είμαστε ξένοι μέσα στα ίδια τα κλουβιά μας, ξένοι μέσα στις επαύλεις μας -με ένα καλώδιο, στην καλύτερη περίπτωση, για να μας ενώνει με τους ομοίους μας.
Θεωρώντας τόσο πολύτιμο το ιδιωτικό μας απόρρητο, οχυρωνόμαστε. Πίσω από τοίχους, μέσα σε τείχη, κρατώντας κλειστές, κλειδωμένες, τις πόρτες στα σπίτια μας και -αυτό είναι το τίμημα- στις ψυχές μας.
Ακόμα και τώρα…

Βασίλης Μπακόπουλος