Οι κλέφτες έχουν... ξεφύγει από κάθε όριο, και όπως όλοι συνομολογούν η έξαρση της μικροεγκληματικότητας οφείλεται και στην οικονομική και ηθική κρίση, που δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για να αψηφήσει ο κοινωνικά ριγμένος "ένα απρόσωπο και διεφθαρμένο κράτος". Δηλαδή στην ουσία να αψηφήσει γραπτούς και άγραφους κανόνες. Οταν μάλιστα από πουθενά δεν φαίνεται φως στο... τούνελ, οι άνθρωποι που έτσι κι αλλιώς ζουν στριμωγμένοι στο περιθώριο και την ανέχεια, το τελευταίο που θα σκεφτούν είναι οι συνέπειες του νόμου. 

Κι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν για τη χάραξη κοινωνικής πολιτικής σε κεντρικό επίπεδο, το βάρος πέφτει στις τοπικές κοινωνίες και τους φορείς της αυτοδιοίκησης. 

Επομένως, η στήριξη κοινωνικά ευπαθών ομάδων, καθώς και η προστασία των πολιτών από τη λεηλασία της περιουσίας τους, αφορά κάθε αυτοδιοικητικό άρχοντα. Ομως δεν σημαίνει ότι η χάραξη κοινωνικής πολιτικής ή και πολιτικών καταστολής μπορεί να γίνει εν μια νυκτί, χωρίς τη συνεννόηση και τη συνεργασία με τους κατάλληλους θεσμούς κι ανθρώπους. Βέβαια κάθε δημοτικός άρχοντας οφείλει να έχει στόχους και προτεραιότητες, οφείλει όμως και να είναι σε θέση να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές τους, ώστε να επιλέγει όχι την προφανέστερη, αλλά την ωφελιμότερη λύση.

Οταν έχεις εκλεγεί από το λαό, είτε ως δημοτική αρχή είτε ως αντιπολίτευση, οφείλεις να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες της κοινωνίας, να παίρνεις πρωτοβουλίες και να κάνεις προτάσεις προς όφελος όλων.