Η ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την απόδοση δικαιοσύνης. Στο Ποινικό Δίκαιο η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι συνώνυμη με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά με την αποκατάσταση της νομιμότητας. Η απόδοση (ή μη απόδοση) ποινής για την τιμωρία ή όχι του δράστη/δράστιδας είναι δουλειά του δικαστηρίου. Δεν είναι… των ελεύθερων σχολιαστών του Διαδικτύου, που προτείνουν κρέμασμα στην πλατεία, επαναφορά της θανατικής καταδίκης, δημόσιο μαστίγωμα και ό,τι άλλο κατεβάσει η κούτρα του καθένα. Άλλωστε, αν έφερναν αποτέλεσμα, η εγκληματικότητα θα είχε εξαλειφθεί κατά το Μεσαίωνα, αλλά και στις χώρες με δήθεν δημοκρατία. Επίσης, αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει ένας άνθρωπος το αποφασίζουν οι δολοφόνοι και ποτέ οι δημοκρατίες. Οι εξευτελισμοί, τα βασανιστήρια και οι εξοντωτικές ποινές ειδικά σε ανήλικους παραβάτες δεν μπορούν να ικανοποιούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά χαμερπείς ανθρώπους για τους οποίους έγραφε ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες στον «Δον Κιχώτη» του: “Πάντα μου έλεγαν, Σάντσο, ότι το να κάνεις καλό σε χαμερπείς ανθρώπους είναι σαν να χύνεις νερό στη θάλασσα”.    

Οι κώδικες (ο Ποινικός Κώδικας και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας) βασίζονται στη θέση της νομοθετικής πλειοψηφίας όπως αυτή εκφράζεται στη Βουλή. Δηλαδή, στη δική μας άποψη που εκφράζεται δημοκρατικά μέσω των εκλεγμένων από το λαό εκπροσώπων μας. Επιπρόσθετα, οι κώδικες εναρμονίζονται με ευρωπαϊκές οδηγίες και συστάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ κάθε παράβασή τους επισύρει σοβαρότατες κυρώσεις εναντίον της χώρας.

Είτε, λοιπόν, αρέσει είτε δεν αρέσει σε όλους μια ποινή ας γνωρίζουν πως οι κανόνες καλής νομοθέτησης προεξοφλούν προηγούμενη διαβούλευση και επεξεργασία από την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής. Ας γνωρίζουν, επίσης, πως η αποτελεσματική εφαρμογή μιας ποινής σχετίζεται και με τις συνθήκες στις φυλακές, όπως και με την ύπαρξη ή μη επαγγελματιών που θα υποστηρίξουν τις εναλλακτικές ποινές και την ομαλή επανένταξη των παραβατών στην κοινωνία.