Ό,τι αφορά το αναπηρικό κίνημα, δυστυχώς, δεν αφορά την κοινωνία ευρύτερα. Ίσως γι’ αυτό δεν γίνεται κουβέντα και δεν έχει ευρέως γνωστοποιηθεί από τα μέσα ενημέρωσης ότι με το θάνατο του γονέα ενός ατόμου με βαριά αναπηρία κόβεται το επίδομα που έπαιρνε. Δηλαδή, όταν το άτομο με αναπηρία το χρειάζεται περισσότερο…

Η ΕΣΑμεΑ που δημοσιοποίησε αυτό που γίνεται επικαλείται αγανακτισμένους γονείς οι οποίοι καλούν καθημερινά τη Συνομοσπονδία και ενημερώνουν πως, όχι μόνο διακόπτεται το προνοιακό επίδομα που λάμβαναν επειδή η σύνταξη του θανόντος γονέα του ατόμου με αναπηρία είναι μεγαλύτερη από 360 ευρώ (ακόμα και για ποσό μικρότερο του ενός ευρώ), αλλά υποχρεούνται επίσης να επιστρέψουν αναδρομικά το ποσό των επιδομάτων που έλαβαν από την ημέρα συνταξιοδότησης ταυτόχρονα με τη σύνταξη. Μάλιστα δεν πρόκειται για μια νέα εξέλιξη, αλλά για προσπάθεια που ξεκίνησε το αναπηρικό κίνημα από πέρυσι το Δεκέμβριο με κρούση προς την αρμόδια υφυπουργό Δόμνα Μιχαηλίδου, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Εν τω μεταξύ η ανακοίνωση που δόθηκε από το υπουργείο τις προηγούμενες ημέρες, με την οποία «παγώνουν οι συνέπειες αυτών των ελέγχων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα σφαιρικά και με πνεύμα δικαιοσύνης», αποτελεί προσωρινή λύση και, σύμφωνα με την ΕΣΑμεΑ, δεν επιλύει σε καμία περίπτωση το εν λόγω ζήτημα. Έτσι, για μια μηδαμινή διαφορά της τάξης των 0,50 ευρώ, άτομα με βαριά αναπηρία και πλήρη ανικανότητα βιοπορισμού και χωρίς άλλα εισοδήματα, καταδικάζονται σε πλήρη οικονομική ένδεια, καθώς το επίδομα παύει να καταβάλλεται τη στιγμή που οι ανάγκες του ατόμου με βαριά αναπηρία αυξάνονται, λόγω και της απώλειας του γονέα τους, γεγονός που καθιστά παράλογη και άδικη αυτή την πρόβλεψη. Επιπλέον, δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα στην αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη την έλλειψη κρατικών υποστηρικτικών δομών και προγραμμάτων στήριξής τους εντός της κοινότητας.