Δυστυχώς, η ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων με κάποια μορφή αναπηρίας παραμένει το πρώτο ζητούμενο στις πόλεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Κι όχι μόνο για την καθημερινότητα των 60.000 ατόμων με αναπηρία που ζουν σε όλη την Περιφέρεια, αλλά και για την προσβασιμότητα γενικότερα των αναπήρων με προβλήματα κινητικότητας, όρασης, ακοής και πνευματικής βλάβης σε μνημεία και τουριστικές εγκαταστάσεις.
Στον… ευλογημένο τόπο των Μεσσηνίων, ο επισκέπτης με αναπηρία δεν γνωρίζει σε ποιους ακριβώς χώρους υπάρχει η ανάλογη πρόσβαση και για ποιες κατηγορίες αναπήρων. Επίσης ένα σημαντικό έλλειμμα για το ισότιμο δικαίωμα στον τουρισμό είναι ότι δεν υπάρχουν -και αν υπάρχουν δεν προβάλλονται- οι προσπάθειες των επαγγελματιών του τουρισμού που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υποδοχής ΑμεΑ. Κάτι που θα παρείχε στον τόπο ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε οι επισκέπτες να γνωρίζουν κατά πόσο οι εγκαταστάσεις του Aεροδρομίου Καλαμάτας αλλά και επαγγελματίες από το χώρο του τουρισμού είναι σε θέση να διευκολύνουν την άφιξη ΑμεΑ και παιδιών με αναπτυξιακές διαταραχές που ταξιδεύουν με την οικογένειά τους, καθώς και να τα ενημερώσουν για τα σημεία και τις δραστηριότητες για άτομα με αναπηρίες. Ομως, δυστυχώς, δεν υπάρχουν ιστοσελίδες με διαθέσιμες πληροφορίες στα ελληνικά και τα αγγλικά, για να πείσουν τα άτομα με αναπηρίες να οργανώσουν την παραμονή τους στην Καλαμάτα και τη Μεσσηνία.
Η ισότιμη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στον τουρισμό είναι μάλλον παραγνωρισμένη από τους άρχοντες και τους τουριστικούς φορείς του τόπου. Δημοφιλείς παραλίες, χώροι πολιτισμού και μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς δεν είναι πλήρως προσβάσιμα στους ανθρώπους με αναπηρία και στους ηλικιωμένους, αντίθετα με τον υπόλοιπο κόσμο όπου αναπτύσσονται ήδη πολιτικές ισότιμης πρόσβασης των ΑμεΑ στις διακοπές.
