Αν με ρωτούσαν τι φοβάμαι περισσότερο, θα απαντούσα τα… ποντίκια και τους πολιτικάντηδες. Αυτούς και αυτές που… ξεσπαθώνουν προδίδοντας το ιδεολογικό τους υπόβαθρο, βοώντας υπέρ των συνταγματικών δικαιωμάτων του καταδικασμένου για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Ηλία Κασιδιάρη. Αυτές και αυτούς που μετακινούνται από παράταξη σε παράταξη και φορούν τον μανδύα της ηθικής, για να κατέβουν ως άσπιλοι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι, ψαρεύοντας ψηφαλάκια δεξιά του… πατρικού κόμματος.
Και απορώ με τους επικεφαλής και τα συνυποψήφια στελέχη της παράταξής τους -τα οποία (στελέχη) μάχονται χρόνια στις επάλξεις του κεντρώου χώρου και των “κομμάτων του συνταγματικού τόξου”- πώς ανέχονται συνυποψηφίους που… προβληματίζονται για “ωμές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη” και μιλούν για συνταγματική εκτροπή ρίχνοντας προπέτασμα καπνού ότι “δεν υπερασπίζονται τον Κασιδιάρη και τις ναζιστικές ιδεολογίες”, αλλά γι’ αυτούς η ψήφος σε ένα κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές με υποψήφιο βουλευτή τον Κασιδιάρη είναι αντισυστημική ψήφος…
Ο συνταγματολόγος Κωνσταντίνος Μποτόπουλος το έθεσε στη σωστή του βάση λέγοντας για την ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου που εμποδίζει το κόμμα Κασιδιάρη να κατέβει στις εκλογές, πως είναι “η πρώτη έμπρακτη απόδειξη μιας άμυνας της δημοκρατίας απέναντι σε υπονομευτές της”. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί σε ουδέτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο· η δικαιοσύνη είναι η άμυνα της δημοκρατίας. Με καθαρό τρόπο, με ψήφους 9 προς 1, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι “το Εθνικό Κόμμα Έλληνες, του οποίου ο πραγματικός ηγέτης είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης, δηλωθείς και ως υποψήφιος βουλευτής, παροτρύνει στην άσκηση βίας, προωθεί μια πολιτική που δεν σέβεται τη δημοκρατία και στοχεύει στην αποδυνάμωση και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών του κράτους δικαίου”.
Το Σύνταγμα θα επέτρεπε στον Ηλία Κασιδιάρη τη συμμετοχή αν δεν υπήρχε η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση, που αποτρέπει το ενδεχόμενο καθόδου στις εκλογές ενός κόμματος που μέλη του έχουν καταδικαστεί σε κάθειρξη για αδικήματα που σχετίζονται με το δημοκρατικό πολίτευμα και τη δημόσια τάξη.
