Οπως φαίνεται, οι εκρήξεις ακόμα και σε μια μικρή πόλη όπως η Καλαμάτα δεν προκαλούν έκπληξη σχεδόν σε κανέναν, αφού όλοι έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της δράσης των ληστοσυμμοριών που αψηφούν τα όργανα της Πολιτείας και επιβάλλουν τον δικό τους “νόμο”. Με άλλα λόγια, όλοι γνωρίζουμε ότι δίπλα μας δρουν ανενόχλητοι συμμορίτες - όμως όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτα γι' αυτό, αλλά πολλές φορές κάνουμε συνειδητά τα στραβά μάτια αφήνοντας το έγκλημα να γιγαντώνεται πλάι μας.

Οποιος αμφιβάλλει γι' αυτή τη γενικευμένη ομερτά, δεν έχει παρά να διαβάσει την αγόρευση της εισαγγελέα για τα στημένα παιχνίδια του ποδοσφαίρου. Μιλώντας συγκεκριμένα για τους μάρτυρες που κατέθεσαν στη δίκη, η εισαγγελέας είπε: «Η διαδικασία ανέδειξε ότι ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι σκοτεινός και καλύπτεται από σιωπή. Οι άνθρωποι που τον υπηρέτησαν τήρησαν επιμελώς σιγή στο δικαστήριό μας. Οι περισσότεροι από τους μάρτυρες δεν εισέφεραν απολύτως τίποτα».

Εδώ ο καλόπιστος αναγνώστης ίσως αναρωτηθεί: «Μα τι σχέση έχουν οι εκρήξεις στην Καλαμάτα με τους στημένους αγώνες;». Καμία απολύτως σχέση δεν έχουν - απλώς όλως τυχαίως και τα δύο θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στην Καλαμάτα έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Υπενθυμίζουμε ότι πέρσι μπήκε βόμβα στο αρτοποιείο του διαιτητή Πέτρου Κωνσταντινέα, και χθες στο ενεχυροδανειστήριο του πρώην ποδοσφαιριστή Τάσου Μητρόπουλου. Τυχαίο; Δεν είμαι αρμόδιος εγώ να απαντήσω. Αρμόδιες είναι οι αστυνομικές και οι δικαστικές αρχές. Εγώ συμπαρίσταμαι στους πληγέντες και εύχομαι να μη θρηνήσουμε θύματα. Ομως ως δημοσιογράφος οφείλω να επισημάνω ότι στο χώρο του ποδοσφαίρου έχουν μαζευτεί πολλοί συμμορίτες, κι ότι η δράση τους -όπως είπε και η εισαγγελέας στην αγόρευσή της- είναι ανεξέλεγκτη. Πάντως δεν είναι μόνο ο χώρος του ποδοσφαίρου σκοτεινός. Εξίσου σκοτεινή είναι η... νύχτα, πολλά μαγαζιά της κι ακόμα περισσότερα παραμάγαζά της.

Ολα αυτά ίσως και να ήταν γραφικά, αν τα ανεξέλεγκτα πρόσωπα δεν έμπαιναν πολλές φορές στο κάδρο των εικόνων της πολιτικής εξουσίας. Δυστυχώς όμως, είναι πολλές οι φορές που οι πολίτες βλέπουν τους σκοτεινούς αυτούς τύπους στο ίδιο κάδρο και στο ίδιο πλάνο με πολιτικούς κι αστυνομικούς. Και τότε δεν αποτελεί πια έκπληξη το ότι μπερδεύουν το νόμο με το νόμο του Λιντς, και τη δημοκρατία με τη... Χρυσή Αυγή. Στην καλύτερη περίπτωση δε, οι πολίτες απλώς συνηθίζουν: Τίποτα πια δεν τους εκπλήσσει, καθώς περιμένουν καθισμένοι στον καναπέ να τους κυβερνήσουν αύριο οι ληστοσυμμορίτες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, γονείς της βίας και του φασισμού είναι η ανομία, η ανοχή και η παθητική ουδετερότητα.


Θανάσης Λαγός

lathanasis@yahoo.gr