Και όλως τυχαίως τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν το ανώτερο συλλογικό όργανο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας ασχολείται με πραγματικά σοβαρά θέματα. Η λειτουργία κάθε Δημοτικού Συμβουλίου πέραν την καλής προαίρεσης του καθενός και της πραγματικής διάθεσης για επίλυση προβλημάτων (πρέπει να) βασίζεται και σε κάποιες καταστατικές αρχές, δηλαδή στον κανονισμό. Στην περίπτωση της Καλαμάτας βεβαίως, για την οποία μπορώ να εκφέρω άποψη, το συγκεκριμένο κείμενο -το οποίο έχουν τυπώσει και σε βιβλιαράκια για να μπορούν να το συμβουλεύονται (!)- κάθε άλλο παρά τηρείται. Ο καθένας μιλάει όσο θέλει, όποτε θέλει, για ό,τι θέλει και ακόμα και αν ο πρόεδρος φωνάζει, χτυπάει καμπανάκια, ποιος νοιάζεται; Καλώς ή κακώς υπάρχει κάποια διαδικασία, η οποία πρέπει να τηρείται για να προχωρούν ομαλά τα θέματα. Δυστυχώς κύριοι με αυτή την εικόνα μόνο μπροστά δεν πάει η πόλη και δεδομένου ότι για να ληφθούν αποφάσεις απαιτούνται απλώς οι θετικές ψήφοι των συμβούλων της πλειοψηφίας, καταλαβαίνετε ότι πολλοί από εσάς παίζετε διακοσμητικό ρόλο αρκούμενοι φυσικά στην... αποζημίωση ανά συνεδρίαση. 

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις. Ατομα τα οποία συμμετέχοντας στο Δημοτικό Συμβούλιο τιμούν το Σώμα με τη συμπεριφορά τους και δεν... κανιβαλίζουν. 

Ας μπει μία τάξη έστω και τώρα στις συνεδριάσεις, γιατί ξεκινάει μία περίοδος στην οποία οι δήμοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μία σειρά σοβαρότατων θεμάτων, τα οποία άπτονται πλήρως της καθημερινότητας των πολιτών. Μακάρι να μην είναι αληθής πάντως η λογική αυτών που υποστηρίζουν ότι αυτή η κατάσταση διατηρείται επειδή εξυπηρετεί κάποιους.