Ως αίτημα καλό ακούγεται, καθώς η πλειοψηφία του κόσμου στην πόλη θέλει να ανοίξει και πάλι και να ξαναζωντανέψει ο σιδηροδρομικός σταθμός.
Ομως, αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό αίτημα για την Καλαμάτα, την ευρύτερη περιοχή και τη Μεσσηνία. Και ένα τέτοιο αίτημα υποβαθμίζει, ακυρώνει το πιο σημαντικό: Το ξαναζωντάνεμα του τρένου, του σιδηροδρομικού δικτύου στον τόπο μας. Και δε μιλάω για το ιστορικό V, για το σιδηρόδρομο της Πελοποννήσου από την Πάτρα έως την Τρίπολη και την Κόρινθο. Κάτι τέτοιο είναι ουτοπικό, εξωπραγματικό με τις ευκαιρίες που χάθηκαν, με τις προτεραιότητες και το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξε η χώρα μας με τους αυτοκινητόδρομους.
Η αναφορά μου εστιάζεται στον προαστιακό σιδηρόδρομο της Μεσσηνίας, που μπορεί να είναι βιώσιμος και να σταθεί με αξιοπρέπεια, με υγιείς οικονομικούς όρους και προπαντός προσφέροντας εξυπηρέτηση στον κόσμο. Πρόκειται για τη γραμμή Καλαμάτα - ΤΕΙ και Καλαμάτα - Μεσσήνη σε πρώτη φάση και στη συνέχεια μπορεί να αναπτυχθεί η γραμμή Καλαμάτα - Μεσσήνη, χωρίς να αποκλείονται και δρομολόγια στη γραμμή Καλαμάτα - Κυπαρισσία.
Με σωστό σχεδιασμό, με ορθολογικό σχεδιασμό δρομολογίων, με πραγματικό ενδιαφέρον για την κατάργηση ισόπεδων διαβάσεων στη ευθεία Ασπρόχωμα - Μεσσήνη, με πάρκινγκ στο σταθμό της Μεσσήνης, με ενημέρωση και διαφήμιση το τρένο στη γραμμή Καλαμάτα - Μεσσήνη μπορεί να ξαναζήσει ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Το ίδιο ισχύει και για τη σύνδεση με το ΤΕΙ. Με δρομολόγια που θα τους εξυπηρετούν, οι φοιτητές θα στηρίξουν το τρένο, όπως έκαναν τον πρώτο καιρό που δημιουργήθηκε η γραμμή.
Το τρένο μπορεί να δώσει λύση και μέσα στην πόλη, όταν το Δημαρχείο θα λειτουργήσει στο παλιό Νοσοκομείο. Μια στάση στην ισόπεδη διάβαση στον Αγιο Δημήτριο τον Κοκκορόγιαννη, θα εξυπηρετήσει τον κόσμο που δεν έχει αυτοκίνητο και θα δώσει ανάσες στην πολύπαθη κυκλοφοριακά Αθηνών.
Ο προαστιακός πρέπει να είναι το κυρίαρχο αίτημα, το πιο σημαντικό θέμα για διεκδίκηση από τον ΟΣΕ κύριε δήμαρχε.