Μετά από αρκετές επισημάνσεις τους προηγούμενους μήνες φθάσαμε πλέον στα μέσα Ιουλίου, στην καρδιά του καλοκαιριού, για να συζητάμε ως περιοχή αν τελικά οφείλουμε κάτι στη Ryanair, ποιος τα οφείλει, αν θα τα δώσουμε και άλλα τέτοια. Ενα ζήτημα μάλιστα που ήδη έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και έχει "διανθιστεί" με τις γνωστές κόντρες που έρχονται από τον καιρό των εκλογών του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας.

Ολα αυτά φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αφορούν την Ryanair, η οποία όλο και επεκτείνει το δίκτυό της, και δεν θα διστάσει του χρόνου να καταργήσει την αεροπορική σύνδεση της Μεσσηνίας με τον Ιταλικό Βορρά. 

Πρέπει αυτό να λειτουργήσει εκβιαστικά; Σίγουρα όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι καθόλου τιμητικό για μία περιοχή, η οποία ευελπιστεί για αρκετά χρόνια ακόμα να αποκομίζει οφέλη από την τουριστική ανάπτυξη και την αύξηση της επισκεψιμότητας (βλ. Μεσσηνία), να... φιλοξενεί κατακαλόκαιρο τέτοιου είδους διαμάχες.

Ολα αυτά τα ζητήματα έπρεπε -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- να έχουν επιλυθεί εδώ και πολλούς μήνες. Το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, οι δήμοι και κάθε εμπλεκόμενος φορέας θα έπρεπε ήδη να έχουν κάτσει εδώ και καιρό στο ίδιο τραπέζι και να έχουν ουσιαστικά αποφασίσει αν θέλουν να συνεχιστεί αυτή η αεροπορική σύνδεση με την Ιταλία με αυτούς τους όρους ή όχι και να το καταστήσουν σαφές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το... πουλάκι της Ryanair με τέτοιες καταστάσεις θα μας αφήσει για άλλες πολιτείες, αν όχι πιο φιλόξενες, τουλάχιστον πιο εξωστρεφείς και με μεγαλύτερη συνοχή.