Αφορμή παίρνω από την χθεσινή (σ.σ. προχθεσινή) επέτειο των σεισμών του 1986, αλλά το ίδιο συμβαίνει και στην "Γενοκτονία των Ποντίων" και στην "Λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου" και στην "Μάχη της Καλαμάτας" και σε άλλα παρόμοια ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της πόλης. Νομίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει μια νέα προσέγγιση, που με αφετηρία την συμμετοχή της νεολαίας και μέσα από ενδιαφέρουσες έρευνες, εκδηλώσεις και παρουσιάσεις να γίνουν αυτές οι επέτειοι αφορμή εκπαίδευσης, ενημέρωσης και ιστορικής γνώσης. Αν θέλουμε να μην κάνουμε κάποια στιγμή το "μνημόσυνο των μνημοσύνων", ας επαναπροσδιορίσουμε και να αποκεντρώσουμε αυτές τις δράσεις δίνοντάς τους την συμμετοχικότητα που τους πρέπει και τους αξίζει”.

Το παραπάνω σχόλιο αποτελεί ανάρτηση στο Facebook του προέδρου του Συλλόγου Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Δήμου Καλαμάτας Ανδρέα Ζαγάκου, ο οποίος μέσα σε λίγες γραμμές συμπύκνωσε μία σειρά προβληματισμών, για καταστάσεις, που καλό είναι να αλλάξουν.

Ο τρόπος με τον οποίο δηλαδή τιμώνται από το κράτος και από τους πολίτες μία σειρά ιστορικών γεγονότων σε μία λογική... ξεπέτας, χωρίς επί της ουσίας η ιστορική μνήμη να γίνεται κτήμα των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων. 

Οσο τα διάφορα γεγονότα τιμώνται με τις γνωστές πλέον τυπικές τελετές, η ιστορική μνήμη χρόνο με το χρόνο ξεφτίζει και δυστυχώς τα μηνύματά τους χάνονται στο χρόνο. Πρόκειται προφανώς για απλές, αλλά δυστυχώς για κάποιους όχι ευκόλως εννοούμενες διαπιστώσεις που καταδεικνύουν πως οι εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης χάνουν την ουσία τους και μετατρέπονται σε... συναντήσεις δημοσίων σχέσεων!