Εχει γίνει πλέον του συρμού -ασχέτως αν στην περιοχή μας οι... συρμοί αποτελούν πλέον παρελθόν- η έκφραση «δε φτιάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά». Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την έκφραση αυτή - ωστόσο είναι περίεργη αυτή η εμμονή στην... ομελέτα. Λες κι όταν φτιάχνεις αυγά «μάτια» έχει βρεθεί τρόπος να μένει το τσόφλι ακέραιο.
Τελειώνοντας με αυτή την... τεχνική λεπτομέρεια, ας έρθουμε στο προκείμενο - που δεν είναι άλλο από την ευκολία με την οποία προσπερνούν οι αιρετοί σημαντικά προβλήματα. Για τη διαχείριση των απορριμμάτων π.χ., ελάχιστοι είναι οι πρωτοβάθμιοι αιρετοί που έχουν μιλήσει φέτος επί της ουσίας - κι αυτό συμβαίνει συνήθως μόνο όταν... ερωτώνται.
Εξαιρείται ο Δήμος Καλαμάτας γιατί... η επανεκλεγμένη δημοτική αρχή του ουσιαστικά συντηρεί -με  περίεργες εμμονές κατά καιρούς- το πρόβλημα εδώ και σχεδόν 5 χρόνια, άρα νιώθει ανάγκη να αιτιολογεί τα όποια πεπραγμένα της.
Εξαιρείται και ο Δήμος Μεσσήνης γιατί, αφ’ ενός ο τέως δήμαρχός του ήταν και πρόεδρος στον Ενιαίο Σύνδεσμο Διαχείρισης Απορριμμάτων Μεσσηνίας και αφ’ ετέρου γιατί η νέα δημοτική αρχή διεκδίκησε να διαχειριστεί η ίδια τα σκουπίδια του διευρυμένου δήμου, χωροθετώντας δεματοποιητή.
Για την Περιφέρεια -αιρετή πλέον- δεν μπορώ ακόμα να πω κάτι. Παρ’ εκτός ίσως ότι ουσιαστικά παρενέβη σε μια διαδικασία χωροθέτησης, για να προσφέρει έναν εξ αρχής μη ενδεδειγμένο χώρο, σε ελάχιστη και ουδόλως ασφαλή απόσταση από αεροδρόμιο στο οποίο εκπαιδεύονται Ικαροι, αλλά και χαρακτηρισμένον στο ΓΠΣ της Μεσσήνης για εντελώς διαφορετική χρήση.
Οπως και για την ομελέτα όμως, έτσι και για τα «μάτια» χρειάζεται να σπάσουν αυγά - και η Περιφέρεια δεν φαίνεται διατεθειμένη να το κάνει...

Βασίλης Μπακόπουλος