Οταν οι διαχειριστές της εξουσίας ανακαλύπτουν πιέσεις συμφερόντων πίσω από την άσκηση κριτικής, το πράγμα γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Η συγκεκριμένη «καραμέλα» χρησιμοποιείται όταν η κριτική βρίσκει στόχο και αντί απαντήσεως επί του συγκεκριμένου (γιατί απλώς τελειώνουν οι δικαιολογίες) ανακαλύπτονται διάφορα σκοτεινά κέντρα και παράκεντρα τα οποία θέλουν να πετύχουν το ένα ή το άλλο. Είναι προφανώς οξύμωρο αυτοί που μοιράζουν λεφτά και δουλειές μέσω της εξουσίας τους να «πιέζονται». Οταν και αν αυτό συμβαίνει, η καταγγελία οφείλει να είναι συγκεκριμένη και στοιχειοθετημένη (από ποιους και για ποιο συγκεκριμένο λόγο) και όχι γενικώς και αορίστως σε …ποικιλώνυμα συμφέροντα. Η λάσπη στον ανεμιστήρα χρησιμοποιείται ιστορικά είτε από ολοκληρωτικά καθεστώτα είτε από απολύτως διεφθαρμένες εξουσίες. Στη σύγχρονη εποχή η συγκεκριμένη μέθοδος ακολουθείται από διάφορες παλαιοκομματικές «σουπιές» που μοναδικό στόχο έχουν να αποφύγουν την κριτική, ενοχοποιώντας την.
Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι πολιτικές πρακτικές του χθες έχουν χρεοκοπήσει και το πολιτικό προσωπικό που «ξεβράστηκε» από την κεντρική πολιτική σκηνή δείχνει να μην έχει καταλάβει τίποτα. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων απαιτεί λεπτομερές σχέδιο μέσα σε σφιχτά δημοσιονομικά και χρονικά πλαίσια. Η διαφάνεια και η λογοδοσία είναι απαραίτητα συστατικά του νέου πολιτικού περιβάλλοντος. Δεν αποτελεί παραχώρηση αλλά κραυγαλέα απαίτηση των πολιτών. Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τις εξυπνάδες παλιάς κοπής και ας αντιληφθούν ότι στις νέες συνθήκες δεν υπάρχει χώρος για ωσαννά επιδοτούμενων και ελεγχόμενων γραμμοφώνων. Η κριτική, και μάλιστα σκληρή, επιβάλλεται όταν πρόκειται για θέματα τα οποία σέρνονται χρόνια στην τοπική πολιτική επικαιρότητα. Το θέμα των σκουπιδιών είναι ένα από αυτά.
Το θέμα της αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών δεν το ανακαλύψαμε χθες. Ασχολούμαστε από αυτήν εδώ τη στήλη πάνω από μια δεκαετία, προτείνοντας από την πρώτη στιγμή στους τοπικούς παράγοντες όχι να ανακαλύψουν την Αμερική αλλά να αντιγράψουν απλώς αυτό που συνέβαινε στη Δυτική Μακεδονία με τη ΔΙΑΔΥΜΑ Α.Ε. και τη χρήση των παλιών ορυχείων της ΔΕΗ. Δυστυχώς οι τοπικοί παράγοντες για πολλά χρόνια γυρνούν γύρω-γύρω και δεν δίνουν λύση, γιατί έτσι εξασφάλιζαν ταξιδάκια αναψυχής για να ανακαλύψουν …τον ομφαλό της γης, ενώ διάφορες επιλογές, όπως οι δεματοποιητές, έχουν εγείρει και άλλου τύπου ερωτηματικά τα οποία δυστυχώς παραμένουν αναπάντητα. Από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε τις εξαγγελίες του περιφερειάρχη Πελοποννήσου επισημάναμε τους κινδύνους και κυρίως την ανάγκη για ξεκάθαρο σχέδιο. Ενδεικτικά είναι τα όσα αναφέραμε από αυτήν εδώ τη στήλη στις 15-4-2011: «Η συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο για τη διαχείριση των σκουπιδιών επιβεβαίωσε όσα ήταν ήδη γνωστά. Δεν υπάρχει καθαρό σχέδιο για την επίλυση του προβλήματος. Υπάρχουν σκόρπιες ιδέες και διακήρυξη καλών προθέσεων, οι οποίες όμως δεν καταλήγουν σε συγκεκριμένη πρόταση επίλυσης του προβλήματος. Οι αποσπασματικές προτάσεις οδηγούν βέβαια στη γέννηση νέων κωλυμάτων και αδιεξόδων. Οπως πολλές φορές έχουμε τονίσει, όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το πρόβλημα προσεγγίζεται με όρους επικοινωνίας. Το πρώτο μέλημα του κάθε παράγοντα εδώ και χρόνια είναι να μην χρεωθεί πολιτικά τη λύση, η οποία προϋποθέτει την εξεύρεση χώρου εγκατάστασης της μονάδας. Το αγκάθι στην αντιμετώπιση του προβλήματος των σκουπιδιών είναι η εξεύρεση χώρου και η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να αναλάβει την ευθύνη και το κόστος που αυτή συνεπάγεται. Οι πολιτικοί, με άλλα λόγια, και στο πρόβλημα των σκουπιδιών κρύβονται, μεταθέτοντας τη λύση ο ένας στον άλλο, και όλοι μαζί στο μέλλον, γιατί δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας η οποία δίκαια ή άδικα θα θεωρήσει ότι μεταβάλλεται σε «χαβούζα».
Ο Πέτρος Τατούλης δείχνει, δυστυχώς, ότι ακολουθεί και αυτός την πεπατημένη των προκατόχων του. Με εισηγήσεις γενικές και αόριστες, με «μεγαλοπρεπείς» προσεγγίσεις, με ολίγη από θεωρία συνωμοσίας, δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα …Για το βασικό ζήτημα δηλαδή τη χωροθέτηση των μονάδων, η τοποθέτηση του περιφερειάρχη ήταν εξόχως αποκαλυπτική: «Θα επιτευχθεί συναίνεση, από τη στιγμή που σε έναν μήνα περίπου θα βγουν σε διαβούλευση τα σχέδια των τευχών δημοπράτησης και όλα τα επιμέρους στοιχεία του σχεδιασμού της αιρετής Περιφέρειας…». «…Το ζήτημα της χωροθεσίας αποτελεί όπως γνωρίζετε αρμοδιότητα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Οσον αφορά τη χωροθέτηση θα υλοποιηθεί είτε με νομοθετική ρύθμιση είτε με διαδικασίες fast track». Σε ελεύθερη μετάφραση «άρες-μάρες κουκουνάρες» και η μπάλα στην εξέδρα για μεταβίβαση της ευθύνης σε άλλους. Αυτή ήταν και διαχρονικά η πάγια τακτική των αυτοδιοικητικών παραγόντων. Από την εποχή των ΧΥΤΑ και των ΧΥΤΥ ζητούσαν από τους άλλους να βρουν χώρο για τα σκουπίδια τους, και αυτοί στέκονταν στο πλευρό των διαμαρτυρόμενων, που βέβαια δεν ήθελαν τα σκουπίδια στην περιοχή τους. Αυτή ήταν η παθογένεια που σωστά καταγγέλλεται παραπάνω, και βέβαια αυτή η παθογένεια οδηγούσε στις λύσεις κάτω από το τραπέζι και τη «μαύρη οικονομία» των εργολάβων απόκρυψης των σκουπιδιών.
Oπως πολλές φορές έχουμε σημειώσει το τελευταίο διάστημα το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών αποτελεί όνειδος για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχει πλέον χρόνος για πειραματισμούς και νέους κύκλους μεταβίβασης των ευθυνών. Αυτό όσο συντομότερα το κατανοήσουν όλοι τόσο πιο γρήγορα θα καταλήξουν στις αναγκαίες και χρήσιμες αποφάσεις. Οι υπεύθυνοι της Περιφέρειας ας αφήσουν κατά μέρος τους θολούς διαγωνισμούς, τις μεγαλοστομίες και τον αυτοθαυμασμό τους και ας πράξουν τα αυτονόητα. Εναν διεθνή διαγωνισμό για την επιλογή της φθηνότερης και οικολογικότερης μεθόδου επεξεργασίας και μιας μελέτης με την ευθύνη των επιστημονικών φορέων της περιοχής (π.χ. ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ) για την επιλογή του καταλληλότερου χώρου. Η σύνδεση και των δυο θεμάτων εκτός από παράδοξη επιλογή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέο αδιέξοδο».
Οι εξελίξεις απλώς μας επιβεβαιώνουν. Οι μήνες πέρασαν και ακόμα βρισκόμαστε στα λόγια και γι' αυτό δεν ευθύνονται αυτοί που το επισημαίνουν αλλά αυτοί που αδρανούν …αυτοθαυμαζόμενοι.
Υ.Γ. Όπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει αν οι πολιτικοί που γυρνούν τα πανηγύρια αφιέρωναν τις ίδιες ώρες για την προώθηση λύσεων, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα σε πολλούς τομείς. Τα πανηγύρια μπορούν να γίνουν και χωρίς την παρουσία ορισμένων. Αντίθετα κάποια πράγματα δεν προχωρούν αν δεν στρώσουν κώλο κάτω. Το έργο επιτυγχάνεται όταν υπάρχει σχέδιο με χρονοδιαγράμματα και συγκεκριμένους στόχους. Οταν υπάρχει καθημερινή παρακολούθηση, τότε δεν υπάρχουν καθυστερήσεις. Οταν το μυαλό είναι στο επόμενο πανηγύρι και το αυτί στο τηλέφωνο για μικροπολιτικό κουτσομπολιό με τους αυλικούς, τότε προκύπτουν φαντάσματα και συνωμοσίες για να κρυφτεί ανεπιτυχώς η κραυγαλέα ανεπάρκεια.
panagopg@gmail.com
