Σύμφωνα με ένα παλιό ρητό, «όταν κάποιος δείχνει το φεγγάρι, ο ανόητος κοιτάει το δάχτυλο». Στις μέρες μας, σε πολλές περιπτώσεις, πολλοί δεν κοιτάζουν μόνο το δάχτυλο... αλλά αναλύουν και το σχήμα του ή τη σχέση «διαπλοκής» που έχει με τα υπόλοιπα δάχτυλά του χεριού. Οι αναλύσεις αυτού του είδους δεν γίνονται βέβαια από ανόητους, αλλά από όσους προτιμούν να «πετάνε την μπάλα στην εξέδρα» για να μη δουν οι ενδιαφερόμενοι την ουσία. Η προσπάθεια συσκότισης στηρίζεται από τους συνήθεις... προθύμους, που γνωρίζουν ότι «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Σε πολλές περιπτώσεις είναι τόσο κραυγαλέα η επιχείρηση διαστροφής της πραγματικότητας, που προκαλεί θυμηδία αλλά και οίκτο ο ξεπεσμός.

Η υπόθεση καταπολέμησης των κουνουπιών είναι κλασική περίπτωση,  αφενός μετακύλισης της ευθύνης -στα υπουργεία και τους επιτρόπους- και αφετέρου... πετάγματος της μπάλας στην εξέδρα, σε μια προσπάθεια να επιβληθεί σιωπή για να προστατευτεί δήθεν ο τουρισμός. Το καλαμπούρι όμως κράτησε αρκετά χρόνια κι αυτά τα παιχνιδάκια τα έχουμε πλέον… σπουδάσει. Δεν φταίει κανένα υπουργείο και κανένας επίτροπος, αλλά η πλήρης ανυπαρξία σχεδιασμού σε τοπικό επίπεδο. Εκ του αποτελέσματος είναι φανερό ότι δεν υπήρχε καμία ετοιμότητα να ξεπεραστεί άμεσα και αποτελεσματικά οποιοδήποτε γραφειοκρατικό ή άλλο εμπόδιο. Σ' αυτά κρίνονται οι ηγέτες, στο πραγματικό πεδίο μάχης, δηλαδή στην εφαρμοσμένη πολιτική - κι όχι στα ανέξοδα μεγάλα λόγια του αέρα. Τα κουνούπια μπορεί να τα παίρνει κι αυτά ο αέρας, αλλά πάντως δεν φοβούνται τα λόγια, γι' αυτό και εξαπλώνονται.

Ο τουρισμός δεν κινδυνεύει βέβαια από το δάχτυλο που δείχνει το πρόβλημα, αλλά από αυτούς που δεν έκαναν έγκαιρα και αποτελεσματικά τη δουλειά τους. Τα πράγματα είναι πολύ απλά: Υπάρχουν φέτος περισσότερα κουνούπια από πέρσι; Ο κάθε πολίτης και επισκέπτης αυτού του τόπου γνωρίζει την απάντηση. Ο,τι και να του λέει το κάθε παπαγαλάκι, το πρόβλημα κυριολεκτικά τσιμπάει. Η πραγματικότητα αυτή θα έχει δυστυχώς κόστος στον τουρισμό - κι αυτό αποτελεί αποκλειστική ευθύνη αυτοδιοικητικών παραγόντων που δυστυχώς δεν μπορούν να οργανώσουν αποτελεσματικά ούτε έναν ψεκασμό κουνουπιών... Αυτό ενοχλεί όσους πίστεψαν ότι τα πράγματα με τις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα. Εξοργίζει ταυτόχρονα όσους στήριξαν συγκεκριμένους ανθρώπους καθιστώντας τους πλειοψηφία. Είναι τραγικό να διαπιστώνεις ότι οι προηγούμενοι τα κατάφερναν καλύτερα ακόμα και στα πλέον ταπεινά, όπως η εξολόθρευση των κουνουπιών, η διαγράμμιση των δρόμων και το κόψιμο των βάτων.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, με τα κοινά κουνούπια να κάνουν επιδρομές, έσκασε και η υπόθεση με το κουνούπι-τίγρη και τη μετάδοση της νόσου του Δυτικού Νείλου. Με το υπουργείο Υγείας -για όσους ακόμα δεν το έχουν καταλάβει- να έχει βαρέσει συναγερμό και να εφιστά την προσοχή σε όλους, είναι προφανές ότι κανένας δεν περιμένει να αναλυθεί ο τύπος του κουνουπιού που πετάει δίπλα του! Πολύ περισσότερο όταν δεν μπορεί να αποκλειστεί τίποτα και κανένα ενδεχόμενο. Ο πολίτης εύλογα φοβάται, ανησυχεί και ζητεί άμεσα μέτρα. Αν γύρω του δεν πετούσαν σμήνη κουνουπιών, προφανώς και θα ανησυχούσε λιγότερο - αλλά δυστυχώς αυτοί που έπρεπε να έχουν φροντίσει γι' αυτό δεν το έπραξαν, τουλάχιστον έγκαιρα. Επειδή, πάντως, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα κανείς δεν γνωρίζει πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία, ας φροντίσουν έστω την ύστατη ώρα να προβούν σε ό,τι κρίνεται πιο αποτελεσματικό. Αλλωστε οι αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου για να εγκρίνουν ακραία μέτρα, όπως ο αεροψεκασμός, κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν ή θα υποπτεύονται.

Σε κάθε περίπτωση ο τουρισμός και η ανάπτυξη της περιοχής είναι φανερό ότι δεν κινδυνεύουν από την επισήμανση των προβλημάτων και τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους. Δεν κινδυνεύουν από τη διαφάνεια και τη δημοσιότητα. Αντίθετα, κινδυνεύουν από την ανικανότητα και την αλαζονεία. Τα κλειστά συστήματα εξουσίας μέσα από την τακτοποίηση ημετέρων και τη διευθέτηση υποχρεώσεων του παρελθόντος, του παρόντος και προφανώς του μέλλοντος, στραγγαλίζουν την ανάπτυξη και υπονομεύουν σοβαρές επενδύσεις. Ευτυχώς πάντως που το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, με αποτέλεσμα οι μεγαλόστομες εξαγγελίες για «ανοιχτές πόρτες», «διαδικασίες διαφάνειας» και «αξιοκρατία» πήγαν όλες περίπατο στο πρώτο στρίμωγμα. Ποια διαφάνεια; Πού έκρυβαν το χαρτί με το οποίο ζητούσαν αεροψεκασμούς; Ποια αξιοκρατία, με τον αποτυχόντα να εκλεγεί περιφερειακός σύμβουλος στην αμειβόμενη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Αναπτυξιακής, να παραδίδει δωρεάν μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας; Με την κόρη του περιφερειάρχη στην άλλη αμειβόμενη θέση του συμβούλου επικοινωνίας; Τι να πρωτοθαυμάσει άραγε κανείς; Το Συμπαραστάτη και τους αντιπεριφερειάρχες που επιλέχτηκαν ή μήπως τη μεθόδευση εξόδου του τ. αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας; Με τι να νιώσει κανείς υπερήφανος για τη στήριξη που παρείχε; Από πού να πιαστεί για να πάρει κουράγιο, ότι αυτή η ομάδα θα βάλει έστω κι ένα λιθαράκι να πάει ο τόπος μπροστά; Ευτυχώς πάντως, βρήκαν επικοινωνιακά στηρίγματα. Αυτά που τους πρέπουν και τους αναλογούν. Είναι θλιβερό να γλείφεις εκεί που έφτυνες. Κάποιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το κάνουν. Αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά τους λόγους και κατανοούμε τις ανάγκες τους για το πεταμένο ξεροκόμματο. Πάει όμως πολύ να παριστάνουν και τους… υπεράνω. Στο βούρκο δεν ζουν μόνο κουνούπια, αλλά κι όσοι τους αρέσει να κυλιούνται διαρκώς στη λάσπη του. Εκεί θα μείνουν. Ευχόμαστε όχι μόνιμα.

Υ.Γ. Δήμαρχος, σύμφωνα με καταγγελία, επισκέπτεται τα πανηγύρια της επικράτειάς του κάνοντας χρήση του υπηρεσιακού αυτοκινήτου, και βεβαίως οδηγού. Παράνομο μάλλον δεν είναι. Κοτζάμ δήμαρχος να μην έχει αυτοκίνητο και οδηγό στις μετακινήσεις του στις πολιτιστικές εκδηλώσεις; Τώρα αν αυτό είναι ηθικό, σε περίοδο μάλιστα οικονομικής κρίσης, είναι άλλο ζήτημα. Σε λίγο όπως πάμε, ορισμένοι είναι ικανοί να παίρνουν μαζί τους εκτός από οδηγούς και δυο-τρεις εργάτες του δήμου, για να φλιτάρουν τα κουνούπια.
Του Γιώργου Παναγόπουλου
panagopg@gmail.com