Την ώρα που στους διαδρόμους των Βρυξελλών βρίσκεται ένα ατέλειωτο παζάρι για το μέλλον της ευρωζώνης, στους διαδρόμους της ελληνικής πολιτικής ζωής κυριαρχεί το ζήτημα της αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Το ένα θέμα -όσο και αν φαίνεται παράδοξο- συνδέεται με το άλλο. Αν η ευρωζώνη δεν διαλυθεί και η Ελλάδα παραμείνει σε αυτή, θα παραμείνει πολιτικά και ο χώρος που εκφράζει το ΠΑΣΟΚ. Η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά είναι οι παρατάξεις που «τρέφονται» και πρωταγωνιστούν σε συστήματα όπως το υπάρχον στην Ε.Ε. Εξω από αυτό το πλαίσιο προφανώς και θα υπάρξουν άλλα κόμματα που θα εκφράσουν άλλες ανάγκες.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο η ηγεσία στο κόμμα που μέχρι σήμερα έπαιζε ηγετικό ρόλο στο χώρο της Κεντροαριστεράς είναι ζήτημα που θα καθορίσει πολλά πράγματα στο γενικότερο πολιτικό τοπίο. Οι αρχηγοί των κομμάτων στην Ελλάδα και ιδιαίτερα των δύο μεγάλων καθορίζουν και τη γραμμή που αυτά ακολουθούν είτε αυτά βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Η στάση που θα κρατούσε η Ν.Δ. για παράδειγμα στο θέμα του μνημονίου θα ήταν εντελώς διαφορετική αν στην ηγεσία βρισκόταν η Ντόρα Μπακογιάννη ή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ενώ πολύ διαφορετική θα ήταν η πορεία της χώρας αν απέναντι στον Καραμανλή μετά το 2004 δεν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά κάποιος άλλος από το ΠΑΣΟΚ. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007 ήταν απόδειξη ανεπάρκειας της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου που δεν κατάφερε όλα τα προηγούμενα χρόνια να αποκαλύψει στο λαό τα τραγικά επιτεύγματα της κυβέρνησης της Ν.Δ. τα οποία οδήγησαν στα αδιέξοδα και την κατάρρευση του 2009.
Το ποιος είναι λοιπόν στην ηγεσία ενός εκ των δυο μεγάλων κομμάτων δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά τον κλειστό πυρήνα των στελεχών του συγκεκριμένου κόμματος αλλά ευρύτερα την κοινωνία. Το θέμα που έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες στο ΠΑΣΟΚ αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται ο συγκεκριμένος διάλογος αποτελούν άλλη μια απόδειξη της τραγικής ανεπάρκειας του Γιώργου Παπανδρέου. Ολοι μιλούν ανοικτά για αλλαγή αρχηγού του οποίου εκτός των άλλων και καταστατικά η θητεία έχει λήξει και αυτός παριστάνει τον θεσμικό παράγοντα που περιμένει να κλείσουν πρώτα τα μεγάλα θέματα της χώρας για να ανοίξει και επισήμως τη διαδικασία! Τώρα τι ρόλο μπορεί να παίζει κάποιος για τον οποίον οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να ακούν καν το όνομά του μετά τη γκάφα με το δημοψήφισμα ενώ στο εσωτερικό της χώρας όσο παραμένει στην ηγεσία του κόμματός του τόσο αυτό συρρικνώνεται, αυτό κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί. Η καθυστέρηση στη λήψη αυτονόητων αποφάσεων είναι αυτό που έχει στοιχίσει στη χώρα και αυτό το συναντάμε παντού τα τελευταία χρόνια. Η καθυστέρηση αποτελούσε το κοινό στοιχείο που χαρακτήρισε τις θητείες Καραμανλή και Παπανδρέου με τη διαφορά ότι ο ένας καθυστερούσε γιατί βαριόταν ενώ ο άλλος γιατί δεν ήξερε τι να αποφασίσει.
Τα τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν πάρει θέσεις στην εκκίνηση και περιμένουν το εναρκτήριο λάκτισμα για να ξεκινήσει ο αγώνας. Οι νυν και οι επίδοξοι υποψήφιοι βουλευτές γνωρίζουν ότι όποιος βρεθεί στην πλευρά του αρχηγού που θα κερδίσει, έχει περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει στην επόμενη εκλογική μάχη. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι σπεύδουν να πάρουν θέση ξεκαθαρίζοντας το πλαίσιο που θα κινηθούν φωτογραφίζοντας ταυτόχρονα την επιλογή που θα στηρίξουν ενώ υπάρχουν και οι γνωστές "σουπιές" που κρυπτόμενοι περιμένουν να διαβάσουν πρώτα όλες τις τάσεις προκειμένου να σταθούν δίπλα στην ασφάλεια του νικητή. Ολοι όμως γνωρίζουν ότι για να έχουν ελπίδα θα πρέπει να επιλέξουν αρχηγό που θα τους διασφαλίσει αξιοπρεπή εκλογική εμφάνιση σε πρώτη φάση και κυρίως θα κρατά ζωντανή την ελπίδα για ανάκαμψη. Τις εξελίξεις στο εσωκομματικό πεδίο κάθε κόμματος καθορίζει πάντα το ένστικτο αυτοσυντήρησης του στελεχιακού δυναμικού και αυτό κάνει μεγάλα ή μικρά τα κόμματα.
panagopg@gmail.com
