Του Γιώργου Παναγόπουλου

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται αυτές τις ώρες στις Βρυξέλλες θα καθορίσουν τη ζωή όλων μας για πολλά ακόμα χρόνια. Οπως κάναμε πάντα έτσι και τώρα -περισσότερο από συνήθεια- παρακολουθούμε όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη με υποκριτική αδιαφορία αλλά με πολύ φόβο. Γνωρίζουμε πλέον ότι τα ψέματα τελείωσαν και αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε αναγκασμένοι να παίρνουμε ό,τι κουστούμι μας ράψουν χωρίς πολλές αντιρρήσεις ή αρνήσεις. Η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί προφανώς και είναι απολύτως απαξιωτική για τη χώρα αλλά οι εναλλακτικές επιλογές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην άβυσσο της πείνας, της ανέχειας και της εκτροπής του τρίτου κόσμου.

Η υπενθύμιση του πραγματικού διλήμματος τούτες τις ώρες είναι απολύτως αναγκαία. Η Ελλάδα είτε προσπαθεί να αποκαταστήσει οικονομία και κύρος εντός της Ε.Ε. είτε οδηγείται στην απομόνωση και τις τριτοκοσμικές  περιπέτειες των Βαλκανίων και της Ανατολής. Τα πράγματα είναι απολύτως σαφή και όποιος κλείνει τα μάτια στην σκληρή πραγματικότητα απλώς στρουθοκαμηλίζει. Τα προβλήματα σε όλους τους τομείς δεν μπορούν να κρύβονται πλέον κάτω από το χαλί και οι λύσεις είναι δυστυχώς επώδυνες. Η οικονομία της χώρας και η συνολική της οργάνωση ή θα γίνει ευρωπαϊκή μέσα από διαρθρωτικές -και σε πολλές περιπτώσεις αυτονόητες αλλαγές- είτε θα οδηγηθεί σε διάλυση. Το δίλημμα για να το θέσουμε αλλιώς δεν είναι το αν θα μείνουμε στο ευρώ ή επιστρέψουμε στη δραχμή αλλά στο αν δημιουργήσουμε σύγχρονο κράτος και ανταγωνιστική οικονομία ή επιλέξουμε καταστροφικές… πρωτοτυπίες.

Η πορεία μέσα στην Ε.Ε. δεν θα είναι εύκολη. Οι διαρθρωτικές αλλαγές γκρεμίζουν βεβαιότητες, συρρικνώνουν εισοδήματα και οδηγούν στην ανεργία. Η φάση αυτή είναι όμως απολύτως αναγκαία για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Το να κλαίμε καθημερινά για το κακό που μας βρήκε, να διαπιστώνουμε την ανέχεια και να ζητούμε να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν δεν οδηγεί πουθενά. Το κλαψούρισμα και κυρίως η άρνηση να δούμε την πραγματικότητα το μόνο που προσφέρει είναι να πληρώσουμε σύντομα πολύ ακριβότερα αυτό που τώρα αναβάλλουμε. Το πέρασμα της ελληνικής οικονομίας στη νέα φάση προφανώς και πρέπει να γίνει με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες στο κοινωνικό επίπεδο και αυτό δεν είναι εύκολο. Η ελληνική κοινωνία περνά σε μια φάση που η έννοια της αλληλεγγύης έχει ιδιαίτερη σημασία και τεράστια αξία. Η ανάπτυξη δράσεων αλληλεγγύης από τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους τους φορείς μαζί μπορεί να δημιουργήσει ένα πολύτιμο δίχτυ προστασίας για ανθρώπους που βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστοι και απροστάτευτοι στην περιδίνηση της κρίσης.

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται αφενός ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές με ανώδυνα μείγματα και αφετέρου ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα οι μάχες με τους ανεμόμυλους. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα από όλο και περισσότερους φορείς και συλλόγους αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουν πλέον αντιληφθεί και πολλοί παράγοντες της αυτοδιοίκησης ότι θα πρέπει να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις προκειμένου να στηρίξουν τους δημότες τους και να συνεχίσουν να παρέχουν ένα στοιχειώδες έργο στην περιοχή τους. Οι περισσότερες δημοτικές αρχές, η αλήθεια είναι, ότι συνεχίζουν να περιμένουν χρηματοδοτήσεις μέσω επιστολών και συναντήσεων ενώ δεν λείπει και η επίδειξη «αγωνιστικού» ενδιαφέροντος μέσω προσφυγών κατά της είσπραξης του τέλους ακινήτων.

Ο «κόμπος» όμως φτάνει στο χτένι και κάποιοι αντιλαμβάνονται και στο μαγικό κόσμο της αυτοδιοίκησης ότι τα ψέματα τελειώνουν. Στο Δήμο Τριφυλίας για παράδειγμα μόλις έμειναν προ ημερών τα απορριμματοφόρα από πετρέλαιο, αντιλήφθηκαν ότι πρέπει να αρχίσουν να εισπράττουν.   Ξεκίνησε ο δήμος έτσι από προχθές εκστρατεία για την είσπραξη οφειλών από τους δημότες σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την κατάσταση με τα έσοδα. Μία από τις πρώτες κινήσεις ήταν η αποστολή ενημερωτικών σημειωμάτων προς τους οφειλέτες, που τους καλεί να εξοφλήσουν τις οφειλές τους μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου. Σε διαφορετική περίπτωση -όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά σε σχετική ανακοίνωση- θα ληφθούν όλα τα αναγκαία νόμιμα μέτρα για την είσπραξη, ενώ θα γίνει και κοινοποίηση της οφειλής στην αρμόδια ΔΟΥ σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση περί αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας.

Ανείσπρακτα δεν έχει βέβαια μόνο ο Δήμος Τριφυλίας αλλά σχεδόν όλοι οι δήμοι που μέχρι τώρα έκαναν «κοινωνική πολιτική» προς όφελος μικρών και μεγάλων μπαταχτσήδων. Είναι φανερό ότι ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας έχει τελειώσει όχι γιατί το πολιτικό προσωπικό της αυτοδιοίκησης αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να «επιβραβεύει» την πελατεία του αλλά γιατί μένουν τα απορριμματοφόρα από πετρέλαιο και σωρώνονται τα σκουπίδια στους δρόμους. Αυτό που συμβαίνει στους δήμους τώρα έχει συμβεί εδώ και καιρό στην οικονομία. Οπως οι δήμαρχοι ξύπνησαν τώρα και κατάλαβαν ότι αν δεν μαζευτούν και αν δεν μαζέψουν πόρους δεν θα μπορούν να μαζεύουν ούτε τα σκουπίδια έτσι και οι υπόλοιποι κατάλαβαν πιο πριν ότι έχει τελειώσει το πάρτι του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους.

Υ.Γ.: Η παράδοση πολλών ετών σπάει και φέτος δεν θα στολιστεί και δεν θα ανάψει δέντρο στην πλατεία Συντάγματος της Αθήνας. Οι λάτρεις όμως του εθίμου στην περιοχή -που ως επαρχιώτες αντέγραψαν τα «έθιμα» της πρωτεύουσας-  δεν θα μείνουν παραπονεμένοι. Εκδήλωση ανάματος δέντρου θα γίνει και φέτος στην Καλαμάτα αλλά για πρώτη φορά και στη Μεσσήνη! Οι συγκεκριμένοι δήμαρχοι φαίνεται πως έχουν ακόμα τον τρόπο να χρηματοδοτούν αυτού του είδους τις εκδηλώσεις και μπράβο τους! Αρκεί να μην ξυπνήσουν ένα πρωί ανακαλύπτοντας ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν στους δημότες τους σημαντικότερα πράγματα από τα χρωματιστά μπαλόνια, τα βεγγαλικά της στιγμής και της επίπλαστης χαράς.  


panagopg@gmail.com