Επειδή έχω βαρεθεί τους άρχοντες που κάνουν επικοινωνιακές κωλοτούμπες λέγοντας ταυτόχρονα απίστευτες αρλούμπες, σήμερα θα αναπαράγω αποσπάσματα της συνέντευξης που παραχώρησε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης στο περιοδικό "SOUL" της Θεσσαλονίκης. Αποσπάσματα της συνέντευξης δημοσίευσε και ο Πάσχος Μανδραβέλης στην “Καθημερινή”. Κρίνω όμως ότι δεν αρκεί. Πρέπει και οι Μεσσήνιοι που δεν αγοράζουν “Καθημερινή” να διαβάσουν τις ξεκάθαρες απόψεις του κ. Μπουτάρη.
Για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα ο κ. Μπουτάρης λέει: “Με δύο χιλιάδες άτομα προσωπικό; Θα έπρεπε να είναι γλειμμένη η πόλη. Κωλοβαράνε. Κωλοβαράνε! Οι μισοί εξ αυτών είναι ελεύθεροι ιατρού. Δύσκολη δουλειά να είσαι στο απορριμματοφόρο ή στο σάρωμα, δε λέω. Αλλά δε γίνεται να μην μπορεί να δουλέψει κανείς. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα: Φιλοδοξούμε ο δημοτικός υπάλληλος να φορά καρφίτσα και να δηλώνει περήφανος. Να μην κρύβεται”.
Για την προστασία των δημόσιων αγαθών ο κ. Μπουτάρης παρατηρεί: “Και όχι μόνο σκουπίδια. Στρώματα, καναπέδες, ντιβάνια, ό,τι βάζει ο νους σου. Το είχα πει προεκλογικά. Το στοίχημα είναι να αστικοποιηθεί ο πληθυσμός της πόλης. Δεν είμαστε αστοί. Είμαστε ρεμπέτ ασκέρι. Δε μας ενδιαφέρει ο δημόσιος χώρος, μόνο ο ιδιωτικός. Και όταν αδιαφορείς για τον δημόσιο χώρο, παύεις να είσαι αστός. Δε ζεις σε πόλη”.
Για τον αριθμό των εργαζόμενων στο δήμο ο κ. Μπουτάρης διαπιστώνει: “Πέντε χιλιάδες. Και προσέξτε το εξής: η μισθοδοσία του δήμου είναι εφτάμισι εκατομμύρια τον μήνα, αλλά, αν ο αριθμός των εργαζομένων πέσει στους 3.000, το κόστος κατεβαίνει στα 4 εκατομμύρια. Πενήντα εκατομμύρια τον χρόνο μπορούμε να έχουμε εξοικονόμηση μόνο από τη μισθοδοσία. Τη στιγμή που εγώ περικόπτω τον προϋπολογισμό και είμαι ανήμπορος να κάνω ασφαλτοστρώσεις και έργα οδοποιίας. Πάνω από 2.000 δουλεύουν με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου. Οχτάμηνα, πεντάμηνα, άλλη μια ψηφοθηρική βλακεία. Υποχρεωτικά αυτοί θα φύγουν. Και μας ήρθαν πίσω 400 από αυτή την απίστευτη φάμπρικα του δικαστηρίου. Κρίθηκε ότι κακώς απολύθηκαν. Οταν ξεκαθαρίσουν όλα αυτά, δε θα παίρνω πλέον εννιακόσιους για να κάνω τη δουλειά μου. Θα παίρνω τριακόσιους πενήντα. Ωστε, σταδιακά, να μειωθούν τα έξοδα”.
Για την ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας ο κ. Μπουτάρης δηλώνει: “Ναι, κύριε, ιδιωτικοποιώ. Τι θα πει ιδιωτικοποίηση; Απολαμβάνει ο δημότης καλύτερων υπηρεσιών; Εχει οικονομικό όφελος; Προσφέρει αυτή την εξοικονόμηση σε αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη και τους οποίους ο ιδιώτης διαφορετικά δε θα προστρέξει; Πού είναι το πρόβλημά σου, επομένως; Ο ιδιώτης με τι τα μαζεύει τα σκουπίδια δηλαδή; Με κουνέλια; Ανθρωποι δεν τα μαζεύουν και πάλι τα σκουπίδια; Δίνουμε εργασία σε αυτούς τους ανθρώπους; Επιπλέον, δεν μπορώ πια να δέχομαι ότι από τις 6,5 ώρες ωραρίου του δημοτικού υπαλλήλου αυτός δε δουλεύει ούτε τις 3”.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης λέει για τη λειτουργία των ΚΑΠΗ: “Σκεφτόμαστε πολλά. Τα ΚΑΠΗ, για παράδειγμα. Τι κάνουν αυτά; Εκδρομές και χορούς. Αλλη μια προσοδοφόρα φάμπρικα. Συμφωνίες με μαγαζιά, πληρωμές με το κεφάλι, εκδρομές στου διαόλου τη μάνα. Η δική μου ιδέα είναι να δραστηριοποιηθούν οι ηλικιωμένοι στη φύλαξη πάρκων. Μόλις διαπιστώνουν αξιόποινη πράξη, να τηλεφωνούν στη Δημοτική Αστυνομία. Θα τους μάθουν οι μαμάδες και θα τους καλωσορίζουν, θα τους μάθουν όμως και οι παράνομοι και θα τους αποφεύγουν. Ενα δεύτερο πακέτο, το οποίο μπορεί να μοιάζει ουτοπικό. Βγάλε τις κυρίες από τα ΚΑΠΗ και καθοδήγησέ τες στη λαϊκή αγορά. Να φτιάχνουν μία φορά την εβδομάδα πίτες, γλυκά του κουταλιού και να βγαίνουν να τα πουλάνε. Για να νιώσουν όλοι χρήσιμοι, αντί να κλαίνε τη μοίρα τους και να αισθάνονται παραπεταμένοι. Αυτά τα πράγματα γίνονται σε όλο τον κόσμο”.
Για τους πανεπιστημιακούς ο κ. Μπουτάρης είπε: “Σκοτώθηκα με τους πανεπιστημιακούς, που δε θέλουν να με δούνε ούτε ζωγραφιστό, γιατί εκφράστηκα δημόσια για τις μεταρρυθμίσεις, σε δεύτερη φάση, γιατί κινήθηκα δικαστικά εναντίον του Μανουσαρίδη. Οταν όμως αυτοί ανέχονται ποινικά κολάσιμες πράξεις, τη στιγμή που το άσυλο έχει καταργηθεί, είναι κότες. Φοβούνται, λέει. Οποιος φοβάται, πάει και κοιμάται”.
Για την εισβολή στο γραφείο του ο κ. Μπουτάρης σχολιάζει: “Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά ότι πολύς κόσμος είναι αγαναχτισμένος. Οχι ο Μανουσαρίδης όμως. Καταρχήν, γιατί δε δουλεύει, καταχρώμενος το συνδικαλιστικό του αξίωμα. Πράγμα που δεν τον εμποδίζει να δουλεύει εισπράκτορας σε εταιρεία πνευματικών δικαιωμάτων ή να συνεταιρίζεται και σε ένα beach bar στη Χαλκιδική. Ρε, φίλε, γαμώ τον κομμουνισμό σου”.
Τι να προσθέσει κανείς; Τίποτα παρά μόνο αυτό. Δυστυχώς η Μεσσηνία δεν έχει Γιάννη Μπουτάρη.