Η πολιτική μας ζωή μετά το Eurogroup κινείται μεταξύ «εθνικών επιτυχιών» και «τραγωδίας», «υπευθυνότητας» και «προδοσίας». Οι τόνοι υψηλοί, με μοναδικό σκοπό την εκμετάλλευση της πραγματικότητας. Ενα εμπόριο ελπίδας με μισές αλήθειες, κινδυνολογία και λαϊκισμό, για τη χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Είναι πλέον φανερό ότι έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί την κοινωνία σε απόλυτη σύγχυση για το τι ακριβώς συμβαίνει. Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης, ο πολίτης τελικά αδυνατεί να κατανοήσει πού ξεκινά η αλήθεια και πού τελειώνει το ψέμα. Ποια είναι η είδηση και ποιο το παραπολιτικό, τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο, τι χρειάζεται να προσέξει και τι να προσπεράσει. Ετσι, το αποτέλεσμα όλης αυτής της σύνθετης πραγματικότητας καταλήγει να είναι η κυριαρχία του φόβου: Φόβος για το αύριο, για τον διπλανό, για το ξένο και τον διαφορετικό. Φόβος που τελικά οδηγεί σε όλο και πιο ακραίες στάσεις και συμπεριφορές, ατομικές και συλλογικές.
Μέσα στον ορυμαγδό των πληροφοριών της τελευταίας εβδομάδας, αυτό στο οποίο αξίζει να σταθούμε είναι η ανακοίνωση ενός προγράμματος μαθητείας νέων με αμοιβή 400 ευρώ για 40ωρη εβδομαδιαία εργασία και ασφάλιση για τον κλάδο υγείας, αλλά όχι για σύνταξη. Το πρόγραμμα θα διαρκεί 4 ή 5 μήνες. Επίσης, 7.000 νέοι θα επιδοτηθούν με 10.000 ευρώ ο καθένας προκειμένου να ανοίξουν δική τους επιχείρηση. Το μυαλό του καθενός πάει αμέσως στο ότι πήραμε τη δόση και αρχίσαμε τα παλαιοκομματικά, επιδοτούμενη ανασφάλιστη εργασία και επιδοτήσεις για να ανοίξουν μαγαζάκια. Τα καλά παλιά Stage επέστρεψαν! Τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις για την επιλογή μπορεί να μην έχουν ακόμα ανακοινωθεί, όμως δεν ελπίζω να εκπλαγούμε θετικά από ένα πολιτικό προσωπικό που έχει δεύτερη φύση του το ρουσφέτι, αλλά και μια κοινωνία που επικροτεί κι επιβραβεύει όποιον της υπόσχεται εύκολες και ανώδυνες λύσεις.
Αν με αυτά τα προγράμματα «βολευτούν» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, προσωρινά και κυλιόμενα, τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει αυτός που θ' ανοίξει το παράθυρο στην ατομική ελπίδα του καθενός.
Πολλοί θα αναρωτηθούν: Μα αυτό πια ενόχλησε; Τόσοι νέοι ψάχνουν για ένα χαρτζιλίκι ή, κατά το γνωστό, «να χωθούν και μετά κάτι θα γίνει». Ανεργους στις καφετέριες τους θέλετε; Προφανώς και όχι! Αλλά τους θέλουμε σε πραγματικές παραγωγικές δουλειές, με αξιοκρατία και διαφάνεια, κι όχι σε έμμεση επιδότηση της ανεργίας τους με τάχα θέσεις εργασίας, κυρίως στο Δημόσιο.
Θεωρούμε ότι η βασική αιτία της κρίσης που ζούμε σήμερα είναι η νομιμοποίηση της συναλλαγής, η οποία ξεκινά από την παράκαμψη της ουράς λόγω γνωστού, επεκτείνεται στην ευνοϊκή μετάθεση του φαντάρου, φτάνει στο χώσιμο σε μια θέση και ολοκληρώνεται με το χρηματισμό του πολιτικού από μια εταιρεία ή από ομάδα συμφερόντων. Ολα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Γίνονται σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας, και στο τέλος καταλήγουν να πνίγουν τους πάντες. Αν έπρεπε κάτι να είχαμε μάθει από όλα αυτά που ζούμε αυτή την περίοδο, ήταν ακριβώς αυτό.
Το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σοβαρό που θα περίμενε κανείς να προκληθεί θύελλα αντιδράσεων. Αντίθετα, διαπιστώνεται μια απίστευτη ανοχή σε όλα τα επίπεδα. Είναι κι αυτό σημείο των καιρών. Κάποιοι νομίζουν ότι το θέμα δεν τους αφορά, άλλοι νομίζουν ότι κάτι θα τσιμπολογήσουν από το συγκεκριμένο φαγοπότι και πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι το σωσίβιο για τη σωτηρία τους. Ολοι μαζί κλείνουν τα μάτια στη νέα αθλιότητα που πάει να συντελεστεί. Ομως η καθιέρωση ενός αξιοκρατικού συστήματος που με όσο το δυνατό πιο αντικειμενικό και δίκαιο τρόπο θα επιλέγει τους ικανούς, και όχι τους αρεστούς, είναι απαίτηση της εποχής.
Η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής περνά μέσα από τη θετική απάντηση στο αίτημα για αξιοκρατία. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια μεγάλη πρόκληση. Αν καταφέρει και βάλει οριστικά τέλος στην πολιτική αθλιότητα του ρουσφετιού, θα έχει βάλει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Διαφορετικά δεν πρόκειται να γλυτώσουμε από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική εξαθλίωση.
panagopg@gmail.com
