Ο ετήσιος δείκτης της Διεθνούς Διαφάνειας κατατάσσει 176 χώρες ανάλογα με τις αντιλήψεις που επικρατούν γύρω από το πόσο διεφθαρμένες είναι. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δείκτης δεν αντανακλά το πραγματικό επίπεδο της διαφθοράς που επικρατεί σε αυτές τις χώρες, γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να μετρηθεί άμεσα μιας και οι σχετικές συναλλαγές γίνονται... μυστικά. Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι αν μπορούσαμε να μετρήσουμε την πραγματική διαφθορά, τότε θα διαπιστώναμε πως η Ελλάδα θα διεκδικούσε την παγκόσμια πρωτιά από το Αφγανιστάν, τη Βόρεια Κορέα και τη Σομαλία.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η διαφθορά δεν είναι παιδί της οικονομικής κρίσης. Είναι τέκνο του πελατειακού κράτους και των κομμάτων που το εξέθρεψαν. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε επίσης ότι η διαφθορά δεν γιγαντώθηκε κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Γιγαντώθηκε την εποχή των παχιών αγελάδων, αλλά ήταν καλά κρυμμένη κάτω από το χαλί της δανειακής ευημερίας. Ουσιαστικά όλοι γνωρίζαμε ότι ζούμε σε ένα διεφθαρμένο κράτος, αλλά προτιμούσαμε να πληρώνουμε... γρηγορόσημο από το να βγάλουμε μας το φίδι από την τρύπα.
Ετσι κι αλλιώς όταν είσαι ασθενής δεν παριστάνεις τον... Αρη Βελουχιώτη. Δίνεις το φακελάκι σου για να ξεμπλέξεις μια ώρα αρχύτερα από τα δόντια του χάρου και του επιστήμονα που έχει δώσει όρκο στον Ιπποκράτη να μην κάνει διακρίσεις, οπότε παίρνει το ίδιο ποσό από πλούσιους και φτωχούς.
Ετσι κι αλλιώς όταν κινδυνεύεις να μπεις φυλακή δεν παριστάνεις τον.... Ηρακλή Πουαρό. Δίνεις το φακελάκι σου στο δικηγόρο και δεν ψάχνεις να βρεις αν τα έδωσε πραγματικά στους δικαστές ή αν τα κράτησε όλα για τον εαυτό του.
Ετσι κι αλλιώς όταν κινδυνεύεις να μην πάρεις οικοδομική άδεια δεν παριστάνεις τον... χωροτάκτη. Δίνεις το φακελάκι σου στον μηχανικό ακόμα κι όταν βλέπεις στην τηλεόραση το διευθυντή της Πολεοδομίας να κάνει δηλώσεις για την πάταξη της παρανομίας. Αν δεν τα παίρνει ο διευθυντής, θα τα παίρνει ο... προϊστάμενος.
Ετσι κι αλλιώς αν ο “Τύπος της Κάτω Ραχούλας” απειλεί να γράψει ή αφήνει αιχμές για την ηθική σου, δεν παριστάνεις τον... Ιώβ. Του δίνεις κατιτίς για να στρέψει αλλού τα βέλη της μαχητικής δημοσιογραφικής λάσπης. Αν δεν τα παίρνει ο εκδότης, όλο και κάποιος δημοσιογράφος θα τα παίρνει.
Ποιο είναι όμως το κόστος αυτής της διαφθοράς; Οπως τονίστηκε σε συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς, το κόστος της διαφθοράς ανέρχεται στο ιλιγγιώδες μέγεθος των 14 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμα κι ένας ανόητος μπορεί να διαπιστώσει ότι το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το ποσό των μέτρων που ελήφθησαν πρόσφατα προκειμένου να εκταμιευθεί η δόση των 43 δισεκατομμυρίων.
Οι πολιτικοί όμως δεν θέλουν να πατάξουν τη διαφθορά. Αντιθέτως κάνουν ό,τι μπορούν για να τη συντηρήσουν, προκειμένου να διατηρήσουν την εκλογική τους πελατεία. Γι' αυτό και ενώ ξέρουν ότι η πολυνομία τρέφει τη διαφθορά, από το 1975 έως το 2005 ψήφισαν 3.430 νόμους, έκαναν 17.5000 ρυθμίσεις και εξέδωσαν 20.580 προεδρικά διατάγματα και 111.905 υπουργικές αποφάσεις. Αν στους παραπάνω αριθμούς προστεθούν και οι... διευκρινιστικές εγκύκλιοι, τότε θα γίνει άμεσα αντιληπτό ότι η μήτρα της διαφθοράς είναι η πολυνομία. Και γονείς της είναι οι πολιτικοί που υπόσχονται να την πατάξουν ψηφίζοντας περισσότερους νόμους κι εκδίδοντας ολοένα και περισσότερες υπουργικές αποφάσεις. Ομορφος κόσμος, ηθικός... πολιτικά διεφθαρμένος.
Υ.Γ. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στο μήνυμά του ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Διαφθοράς (Κυριακή 9 Δεκεμβρίου) δήλωσε για τη διαφθορά: “Πρόκειται για ένα αποκρουστικό φαινόμενο, το οποίο υποσκάπτει το κύρος και την αξιοπιστία των θεσμών, διαβρώνει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό, υπονομεύει κάθε προσπάθεια βιώσιμης ανάπτυξης και προόδου”. Αλήθεια, ο κ. Παπούλιας πόσους νόμους ψήφισε ως βουλευτής, πόσες υπουργικές αποφάσεις εξέδωσε ως υπουργός και πόσα προεδρικά διατάγματα υπέγραψε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
