Τα τελευταία χρόνια, προφανώς λόγω της οικονομικής κρίσης και της γενικότερης ανασφάλειας και του φόβου που επικρατεί στην κοινωνία, έχουν επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο ακραίες πολιτικές δυνάμεις. Το θηρίο της καφρίλας, τα χρόνια της ευημερίας και της οικονομικής ανάπτυξης, δεν έβρισκε χώρο για να εκδηλωθεί, είτε γιατί κάπου σιτιζόταν είτε γιατί δεν υπήρχαν ανοχές σε μια κοινωνία που ζούσε το μύθο της. Τώρα όμως είναι εδώ και είναι λάθος να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε ή να του δίνουμε άλλοθι γιατί είναι το κακόμοιρο …νηστικό! Η καφρίλα είναι θηρίο και είναι αποτέλεσμα όχι οικονομικό αλλά κυρίως παιδείας. Οι ακρότητες των τελευταίων χρόνων με την άσκηση πολιτικής βίας, χαμηλής ή υψηλής βαρβαρότητας, και η ανοχή ή ακόμα και η δικαιολόγησή της, μας διολισθαίνουν διαρκώς όλο και σε πιο ακραίες καταστάσεις.
Τα όσα ζήσαμε την Πέμπτη το βράδυ στην Καλαμάτα πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσουν. Οταν δύο ομάδες, με επικεφαλής ή κάθε μια βουλευτή, ανταλλάσσουν εμφυλιοπολεμικά συνθήματα -«αλήτες προδότες κομμουνιστές» οι μεν, «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς» οι άλλοι- είναι φανερό ότι κάποιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να επιστρέψουμε σε νέο εμφύλιο, στη χειρότερη δηλαδή περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Μέχρι πριν από λίγο καιρό όλο αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια γραφική ιδιαιτερότητα κάποιων ξεχασμένων σε διχασμούς του παρελθόντος. Τώρα πια τα πράγματα δεν είναι έτσι, μιας και είναι πλέον πολύ πιθανό -έτσι τουλάχιστον δείχνει η δυναμική των δημοσκοπήσεων- η μια ομάδα να κληθεί τα επόμενα χρόνια να κυβερνήσει και η άλλη να βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τι θα ακολουθήσει την επόμενη ημέρα; Γιατί προφανώς και δεν θα εξαλειφθεί η ανεργία, η ανέχεια και η δυστυχία επειδή θα ψηφίσει η Βουλή ένα άρθρο σε ένα νόμο. Ποιος θα συγκρατήσει τις ορδές των «αγανακτισμένων» που θα δηλώνουν εξαπατημένοι; Πού θα οδηγήσει μια τέτοια εξέλιξη; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι προφανής γι' αυτό και πρέπει να σοβαρευτούν όλοι. Είναι βέβαιο ότι πολλοί θα σπεύσουν να απαντήσουν -στον εαυτό τους- μέσω της θεωρίας του επιχειρούμενου συμψηφισμού των άκρων, ότι σκόπιμα ταυτίζεται η δράση του λαϊκού κινήματος με τους νεοναζιστές -αναμφίβολα ωραίο άλλοθι για όσους θέλουν να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα παραβλέποντας τους κινδύνους που κρύβει η συνέχιση αυτής της πρακτικής.
Οι εμπρηστικές δηλώσεις σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους ρίχνουν λάδι στη φωτιά και αποτελούν βούτυρο στο ψωμί κάθε κουφιοκέφαλου που επιζητεί «κρεμάλες». Μετά το πολυπαιγμένο των προηγούμενων χρόνων «πολιτικοί …έρχονται κρεμάλες» που αφορούσε τους «συστημικούς» πολιτικούς, προχθές είχαμε απειλές των μεν στους δε για μελλοντικές κρεμάλες. Και για να τελειώνουμε με το παραμύθι της μονομερούς πρόκλησης, όταν μιλάς για «δολοφονική πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης» είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αγανακτείς όταν λαμβάνεις αντίστοιχου επιπέδου απάντηση για «κουκουλοφόρους εμπρηστές και δολοφόνους». Το παιχνίδι της έντασης δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι πλέον φανερό ότι οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα σε τυφλή σύγκρουση που θα μεταβάλει την οικονομική κρίση σε ολοκληρωτική τραγωδία. Οι ακραίοι στο πολιτικό φάσμα του δημοκρατικού τόξου είναι ανάγκη να «μαζευτούν» το συντομότερο δυνατό και αυτό είναι καταρχήν δουλειά που πρέπει να κάνουν οι σοβαροί και οι εχέφρονες που αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία σε αυτή τη φάση σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι νεοναζιστές του «ΕΣΑ, SS, Ανθρωπιστές», αφού αποκαλυφθεί το μέγεθος της αθλιότητας της ιδεολογίας τους, να απομονωθούν πολιτικά και να αντιμετωπιστούν με τη χρήση όλου του ποινικού οπλοστασίου που διαθέτει η αστική δημοκρατία. Οσοι νομίζουν ότι θα αντιμετωπίσουν το νεοναζισμό θέτοντάς τον εκτός νόμου ή με οδομαχίες στους δρόμους, απειλώντας τους με κρεμάλες, άθελά τους παίζουν το παιχνίδι τους. Κυλιούνται μαζί τους στο βούρκο, ο οποίος ως γνωστόν αρέσει μόνο στα γουρούνια!
panagopg@gmail.com
