Στη χώρα μας μια σειρά οργανώσεις αλλά και κόμματα έχουν εκφράσει τον αποτροπιασμό τους για το γεγονός, καταδικάζοντας τις ρατσιστικές αντιλήψεις κατά των έγχρωμων.
Στα Φιλιατρά τις τελευταίες εβδομάδες, εκατοντάδες αλλοδαποί εργάτες γης, κυρίως έγχρωμοι, έχουν συρρεύσει προκειμένου να μαζέψουν καρπούζια και άλλα εποχικά αγροτικά προϊόντα. Η συγκομιδή σιγά σιγά τελειώνει και οι άνθρωποι αυτοί, μην έχοντας δουλειά, μένουν για ώρες στην πλατεία της πόλης κάνοντας εμφανή την παρουσία τους. Με αφορμή διάφορα περιστατικά, πραγματικά ή φανταστικά, φουντώνει ένα ακραίο κύμα ρατσισμού στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο δήμαρχος σε υψηλούς τόνους ζητεί μέτρα, οι πολίτες εκφράζουν φόβους και διαμαρτύρονται. Το αίτημα όλων: να φύγουν οι ξένοι από την περιοχή.
Οι άνθρωποι αυτοί όμως δεν πήγαν στα Φιλιατρά γιατί τους αρέσει το κλίμα ή η ομορφιά του ιμιτασιόν Πύργου του Αϊφελ. Πήγαν για το μεροκάματο. Μένουν σε άθλιες συνθήκες και παράγουν υπεραξία για τη συγκεκριμένη περιοχή, μαζεύοντας με φτηνό μεροκάματο την παραγωγή. Δίνουν εισόδημα στον τόπο και παίρνουν ψίχουλα, οικονομικά και κοινωνικά. Είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί αυτό, γιατί κάπου έχει χαθεί το μέτρο. Οι άνθρωποι αυτοί προφανώς και τις επόμενες ημέρες θα φύγουν, αναζητώντας κάπου αλλού το μεροκάματο, σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας. Αυτό που θα μείνει θα είναι οι κραυγές εναντίον τους, από τους «νοικοκυραίους», οι οποίοι αφού έκαναν τη δουλειά τους, τώρα θέλουν να τους διώξουν άρον άρον.
Μένει, τέλος, και η κραυγαλέα απουσία των ευαίσθητων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κάθε μέρα βγάζουν και μια ανακοίνωση για τις ΗΠΑ. Γιατί δεν σπεύδουν στα Φιλιατρά να εξηγήσουν στους κατοίκους ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι πρέπει να έχουμε στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το χρώμα του δέρματος; Υποπτευόμαστε ότι οι καταγγελίες για την Αμερική και οι αναλύσεις εκ του ασφαλούς κι από απόσταση είναι απλώς πιο εύκολες. Τα δύσκολα είναι να πας να πείσεις τους ανθρώπους οι οποίοι φοβούνται το διαφορετικό, γιατί τελικά η Αμερική είναι πιο κοντά από τα Φιλιατρά.
