Ομως η κυριαρχία του δόγματος... «δεν πάνε να κόψουν το λαιμό τους, εμένα με ενδιαφέρει να κονομάω ή αν θα πάρει πρωτάθλημα η ομάδα μου και πού θα κάνουμε σούπερ διακοπές με δάνειο» αποδείχτηκε ότι είχε κοντά ποδάρια. 

Είναι πλέον φανερό πως αν όλοι ασχολούνταν λίγο περισσότερο, με λιγότερη ιδιοτέλεια και κυρίως πιο σοβαρά με αυτά που συνέβαιναν -ή μάλλον με αυτά που δεν γίνονταν- όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα φτάναμε στα σημερινά μας χάλια. Το προηγούμενο... δόγμα όμως δεν έχει ακόμα καταρριφθεί - γι' αυτό και οι πέφτοντες από τα σύννεφα των απολίτικων πεποιθήσεών τους επιλέγουν ακραίους τρόπους πολιτικής έκφρασης μέσα σ' αυτές τις συνθήκες κρίσης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το ότι οι χθεσινοί πωλητές του λαϊφστάιλ της Μυκόνου έχουν σηκώσει τώρα τα λάβαρα του μίσους και της εθνικοπατριωτικής καθαρότητας. Οι χθεσινοί αμέριμνοι καβαλάρηδες της μακαριότητας έχουν μετατραπεί σε κήρυκες του μίσους, συνεχίζοντας ουσιαστικά τον ίδιο απολίτικο δρόμο της καταστροφής.

Με την πολιτική και τα κόμματα, σταδιακά εδώ και χρόνια σταμάτησαν να ασχολούνται υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Σε ένα περιβάλλον απαξιωμένο, καταρχάς από τους επαγγελματίες της πολιτικής και σε δεύτερο χρόνο από τους πολίτες που επιβράβευαν όποιον κι ό,τι γυάλιζε κι ας ήταν ντενεκές, ήταν απολύτως λογικό οι περισσότεροι ικανοί να απομακρυνθούν και να προτιμήσουν την επαγγελματική καριέρα και την ατομική τους ησυχία. Η πολιτική ελίτ προσπαθούσε βέβαια με διάφορους μηχανιστικούς τρόπους να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των πολιτών, αλλά και να βάλει στο παιχνίδι νέα πλην απολύτως «ελεγχόμενα» πρόσωπα: Τα «λαμπερά» πρόσωπα της σόουμπιζ, του αθλητισμού και της τηλεόρασης βρήκαν ανοιχτές αγκαλιές και μπήκαν στην πολιτική δίνοντας νέα διάσταση στο… θέαμα. 

Η πολιτική ελίτ επέβαλε ταυτόχρονα τις περιβόητες ποσοστώσεις στην εκλογή διαφόρων οργάνων, και κυρίως στο θεσμό της αυτοδιοίκησης. Η ανανέωση μέσω ποσοστώσεων, είτε αυτή αφορούσε τις γυναίκες είτε άλλες κατηγορίες, επιβάλλεται με μηχανιστικό τρόπο και δεν αποτελεί μια ώριμη επιλογή κομμάτων και πολιτών. Κατά βάση χρησιμοποιήθηκε για να πληγούν εν δυνάμει αντίπαλοι, με πρόσωπα απολύτως εξαρτημένα από μηχανισμούς που φρόντιζαν για την εκλογή τους. Το απολύτως φυσικό αποτέλεσμα ήταν να προκύψουν νέες στρεβλώσεις που απαξιώνουν παραπέρα τους θεσμούς και την πολιτική συνολικότερα. Ελάχιστες περιπτώσεις ξέφυγαν από τον γενικό κανόνα και δεν αποδείχτηκαν αναλώσιμες επιλογές της μιας χρήσης, που «πέρασαν και δεν ακούμπησαν» - ενώ στον αντίποδα δεν έλειψαν οι περιπτώσεις που την... ψώνισαν κανονικά.   

Μέσα λοιπόν σε αυτό το άρρωστο πολιτικό περιβάλλον, ήταν απολύτως αναμενόμενο να εμφανιστούν απίστευτες φελλούρες που με ύφος χιλίων καρδιναλίων βυθίζουν καθημερινά ό,τι έχει απομείνει από την αξιοπιστία της πολιτικής. Οι φελλοί καταφέρνουν να επιπλέουν, μέχρι φυσικά να χαθούν στα κύματα της απίστευτης άγνοιάς τους. Μάλιστα δεν θα αποτελούσαν καν πρόβλημα, αν δεν άνοιγαν το δρόμο για την επικράτηση όλο και πιο φαιδρών απόψεων, αντιλήψεων και προσώπων, που μετατρέπουν τη δημόσια σφαίρα σ' ένα δάσος φελλών. 

Η ιστορία έχει δείξει ότι το κύμα της γνώσης και της συνειδητοποίησης θα σαρώσει στο πέρασμά του φελλούς και ψώνια. Η αλήθεια είναι ότι η πτώση ήδη έρχεται για ορισμένους και θα είναι εξόχως εντυπωσιακή, μιας και μετά τον απόλυτο χλευασμό θα περάσουν οριστικά στη λήθη. Γιατί όπως έλεγε και ο Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό».

panagopg@gmail.com