Για παράδειγμα: Οι ταξιτζήδες δεν έχουν αντίρρηση να απελευθερωθεί η αγορά του ψωμιού ώστε να μπορούν να πουλάνε αρτοσκευάσματα και τα βενζινάδικα, αρκεί να μη δοθούν... νέες άδειες ταξί. Στον αντίποδα, οι φουρνάρηδες δεν έχουν αντίρρηση στην έκδοση νέων αδειών ταξί, αρκεί να μην πουλάνε ψωμί τα σούπερ μάρκετ. Παράλληλα, ταξιτζήδες και φουρνάρηδες συμφωνούν απολύτως στην ανάγκη μείωσης των σπαταλών του Δημοσίου, αρκεί να μην απολυθούν οι στενοί συγγενείς τους που εργάζονται σ' αυτό. Εξυπακούεται ότι και οι δύο συμπαθείς επαγγελματικές ομάδες διαφωνούν με το λουκέτο στην ΕΡΤ, ενώ στο παρελθόν ολημερίς κι ολονυχτίς έβριζαν τα... κυβερνητικά ραδιοτηλεοπτικά φερέφωνα που δεν είχαν κι ένα πρόγραμμα της προκοπής.
Γενικότερα, ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει καμία αντίρρηση να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με την περιστολή της δημόσιας δαπάνης που συντηρεί τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Στην άλλη όχθη, ο δημόσιος τομέας δεν έχει κανένα πρόβλημα με την απελευθέρωση της αγοράς και των επαγγελμάτων, αλλά διαφωνεί οριζοντίως και καθέτως με τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων. Πλειοδοτώντας, οι πολιτικοί δεν αρνούνται να κάνουν μεταρρυθμίσεις, αρκεί να μη... θίγονται τα προνόμια των πελατών τους. Ετσι λοιπόν οι κυβερνώντες συνεχίζουν να υφαίνουν στον αργαλειό της Πηνελόπης την κουρελού των μεταρρυθμίσεων, ενώ οι μνηστήρες της εξουσίας αγωνίζονται για το δίκιο των πελατών τους με στόχο να κάτσουν κι αυτοί στον... αργαλειό, για να συνεχίσουν την ύφανση της κουρελούς.
Ειλικρινώς δεν ξέρω μέχρι πότε θα υφαίνουμε την ίδια κουρελού, ούτε γνωρίζω αν η κακοσυντηρημένη σχεδία της Ελλάδας θα καταφέρει να βρει την Ιθάκη της ή αν θα συντριβεί στις συμπληγάδες της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι κανένας πολιτικός φορέας δεν προσπάθησε να εξηγήσει πειστικά στους Ελληνες, για ποιο λόγο είναι αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις και ότι αν δεν γίνουν θα επιδεινωθεί η θέση μας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, με συνέπεια να μειωθεί το εθνικό μας εισόδημα. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις επιβάλλονται είτε από σκοτεινά κέντρα λήψης αποφάσεων είτε από τους κακούς ξένους, που επιβουλεύονται το καλύτερο οικόπεδο των Βαλκανίων.
Επίσης οι περισσότεροι Ελληνες -και πολύ φοβάμαι κι οι περισσότεροι πολιτικοί- πιστεύουν πως οι... επιθυμίες διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην κοινωνία, στην πολιτική και στην οικονομία. Σύμφωνα με αυτή την υπεραπλουστευτική θεωρία, αν θέλουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι, θα γίνουμε, αρκεί να μας αφήσουν οι... κακοί. Ανάλογα με το τι βολεύει κάθε φορά τους εκάστοτε εκφραστές της θεωρίας, οι κακοί άλλοτε είναι οι ξένοι, άλλοτε οι καπιταλιστές και άλλοτε ο... θεός που μας μισεί. Πάντοτε όμως οι εκάστοτε κυβερνήτες είναι τσιράκια των κακών, που δεν αφήνουν το... καλό να κυριαρχήσει.
Δυστυχώς βέβαια η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη και πιο σκληρή από τα παραμύθια των θεωριών συνωμοσίας που διηγούνται οι μνηστήρες της εξουσίας και οι αλαφροΐσκιωτοι οπαδοί τους. Η ανάγκη για σοβαρές μεταρρυθμίσεις δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι προϊόν της Ψηφιακής Επανάστασης που ξεκίνησε τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα κι έχει φέρει τα πάνω κάτω, τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στο διεθνές εμπόριο. Από την εποχή του… Καρλ Μαρξ είναι γνωστό σε όλους ότι, κάθε φορά που αλλάζει η παραγωγική διαδικασία, αλλάζουν τα πάντα - και φυσικά και το κοινωνικό εποικοδόμημα. Ο Μαρξ στο έργο του ανέλυσε λεπτομερώς πώς η Βιομηχανική Επανάσταση γκρέμισε τη φεουδαρχία και οδήγησε στον καπιταλισμό. Σήμερα δεν χρειάζεται να είσαι ο Μαρξ για να αντιληφθείς ότι ζούμε τις “πρώτες μέρες” της Ψηφιακής Επανάστασης που γκρεμίζει τον "παλιό καλό καπιταλισμό" και φέρνει στο προσκήνιο μια νέα άγνωστη κοινωνία. Αυτή τη στιγμή, κανένας δεν γνωρίζει πως θα μετεξελιχθεί η κοινωνία λόγω των αλλαγών που φέρνει η Ψηφιακή Επανάσταση. Κανένας επίσης δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι νέες τεχνολογίες είναι το... κλειδί του παραδείσου. Το σίγουρο είναι όμως ότι η κοινωνία φοβάται το άγνωστο και νοσταλγεί ενδόμυχα την... ασφάλεια του "παλιού καλού καπιταλισμού". Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι την υπεράσπιση του... παλιού καλού καπιταλισμού, υπάρχει τεράστια διαφορά, την οποία οι νεολουδίτικες θεωρίες προσπαθούν αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν.
Με άλλα λόγια: Οσο και να προσπαθήσει κάποιος να σταματήσει τις αλλαγές που επιφέρει η τεχνολογία, δεν θα καταφέρει τίποτα περισσότερο από όσα κατάφεραν οι καραβοκύρηδες ιστιοφόρων που δεν αγόρασαν ατμόπλοιο όταν το αγόρασαν οι ανταγωνιστές τους. Δυστυχώς όμως, η ελληνική κοινωνία θέλει να συνεχίσει να οργώνει με άλογα τη στιγμή που οι άλλοι αγόρασαν τρακτέρ. Αλλά αν δεν πάρει γρήγορα τρακτέρ, τα άλογα θα... ψοφήσουν από την πείνα. Οποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, είτε είναι μνηστήρας της εξουσίας και του αργαλειού της Πηνελόπης, είτε δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει επειδή τον έχουν ζαλίσει τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια της Πηνελόπης. Σε κάθε περίπτωση, τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάρρευση τη φέρουν οι πολιτικοί που θέλουν να παραμείνουν ή να βάλουν χέρι στον αργαλειό... με τις ψήφους όσων έχουν άλογα.
