Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και μαζί τους οι “επετειακές” καταλήψεις. Η διαφορά είναι ότι φέτος δεν μπόρεσαν να “ελέγξουν” την κατάσταση οι συνήθως κομματικοί ύποπτοι και πήραν την πρωτοβουλία διάφορες ομάδες, που παραπέμπουν περισσότερο σε συμμορίες ανηλίκων. Το σκηνικό της κατάληψης μεταφέρεται από σχολείο σε σχολείο της Καλαμάτας -μάλλον από την ίδια ομάδα με προσθαφαιρέσεις συμμετεχόντων- και είναι πανομοιότυπο. Το βράδυ μια μικρή ομάδα μαζεύει κάδους από τη γειτονιά, κλείνει με αυτούς την πόρτα του σχολείου, στην οποία βάζει και αλυσίδα, και ταμπουρώνεται μέσα. Το πρωί σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς ανακοινώνεται ότι το σχολείο βρίσκεται υπό κατάληψη. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί αναχωρούν για τα σπίτια τους -προκειμένου να κάνουν μάθημα μέσα από ψηφιακή πλατφόρμα- και οι γονείς αναρωτιούνται τι ακριβώς συμβαίνει και τι μπορούν να κάνουν.

Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει έχει να κάνει με την αντίδραση της πολιτείας. Είναι δυνατόν ένα ευαίσθητο δημόσιο κτήριο, όπως το σχολείο, να “καταλαμβάνεται” από μερικούς ανηλίκους, να παρεμποδίζεται η είσοδος σε μαθητές και εκπαιδευτικούς και τα αρμόδια όργανα να κοιτάζουν; Η τακτική του κατευνασμού και η άσκηση πίεσης με κλήσεις στην Αστυνομία μετά την κατάληψη αποδίδει ή δημιουργεί λανθασμένα πρότυπα στο νεανικό κοινό; Υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης του συγκεκριμένου φαινομένου ή ο καθένας αυτοσχεδιάζει, με μοναδικό μέλημα να μην μπλέξει και γίνει “καμιά στραβή στη βάρδιά του”;

Ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις, που όλοι μπορεί να έχουν, είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι μαθητικές καταλήψεις έχουν μετατραπεί από «επαναστατική γυμναστική» -καρικατούρα μιας άλλης εποχής σε σύναξη συμμοριών. Η αντιμετώπισή τους χρειάζεται να μεταβληθεί. Το σχολείο δεν μπορεί να είναι έρμαιο της όποιας αυθαιρεσίας και δεν μπορεί να στέλνεται το μήνυμα ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς επιπτώσεις και συνέπειες. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν συμβαίνουν αυτές οι γραφικότητες και είναι καιρός να πάψουμε να αποτελούμε την εξαίρεση. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ανάγκη από ανοιχτά σχολεία και καλές πρακτικές σε κάθε επίπεδο. Η έμμεση επιβράβευση συμμοριών είναι παρακμή και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

panagopg@gmail.com