Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων προκαλεί αντιδράσεις στους φοιτητές και ειδικά σε αυτούς που σπουδάζουν σε σχολές με υψηλή βάση εισαγωγής, αλλά είναι μια αποδεκτή μεταρρύθμιση στο σύνολο της κοινωνίας. Η πλειοψηφία των πολιτών είναι υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων θεωρώντας ότι έτσι θα αναβαθμιστεί η εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα. Οι πολίτες θεωρούν δηλαδή ότι με αυτόν τον τρόπο θα αναβαθμιστεί η δημόσια εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, η οποία είναι προσανατολισμένη στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων που οδηγεί στην εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Είναι φανερό ότι η απογοήτευση από την υπάρχουσα κατάσταση νομιμοποιεί την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, τα οποία προφανώς και δεν αρκούν για να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση στη χώρα -μάλλον χειρότερα θα κάνουν τα πράγματα. Η ίδρυση παραρτημάτων κυπριακών πανεπιστημίων στην Ελλάδα μόνο προάγγελος αναβάθμισης της ελληνικής εκπαίδευσης στη χώρα δεν είναι. Το μόνο θετικό θα είναι η κατάρρευση άλλης μιας αυταπάτης, που διακινείται χρόνια στον δημόσιο διάλογο ως μαγική λύση αναβάθμισης της εκπαίδευσης.
Τα μη κρατικά πανεπιστήμια σε όλη την Ευρώπη αφορούν ένα μικρό ποσοστό φοιτητών, με το δημόσιο σύστημα να κυριαρχεί. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι ένα σύστημα αδιάβλητο αλλά δημιουργούν στρεβλώσεις που επηρεάζουν τα πάντα στην εκπαίδευση, από την Α’ δημοτικού μέχρι τη Γ’ λυκείου. Ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια, σε συνδυασμό με την κυρίαρχη αντίληψη που θεωρεί αποτυχημένο όποιον δεν σπουδάζει, έχει οδηγήσει σε στρεβλώσεις διαλυτικού χαρακτήρα. Αργά ή γρήγορα και αφού το μαντζούνι των μη κρατικών πανεπιστημίων αποδειχθεί ατελέσφορο, θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης.
Το πρόβλημα σε μεταρρυθμίσεις υψηλών αλλά ανεδαφικών προσδοκιών είναι οι παράπλευρες απώλειες που αυτές μπορεί να έχουν. Ενώ μακροπρόθεσμα είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ισορροπία προς όφελος των δημόσιων πανεπιστημίων, βραχυπρόθεσμα μπορεί να την πληρώσουν τα περιφερειακά πανεπιστήμια, τα οποία στην πλειονότητά τους είναι καινούργια και αδύναμα. Σε αυτή την κατάσταση είναι το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το οποίο αν δεν στηριχθεί οικονομικά και λόγω της γειτνίασής του με την Αθήνα είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα επόμενα χρόνια θα δώσει μάχη επιβίωσης. Ο κίνδυνος για την περιοχή είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί από κανέναν.

panagopg@gmail.com