Δεν υπάρχει πλέον κανένας που να μην έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει πρόβλημα στην πορεία εκτέλεσης της σύμβασης κατασκευής του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη. Οι οριστικές μελέτες δεν έχουν κατατεθεί ακόμα στο υπουργείο και δεν έχει υπάρξει έγκρισή τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει ξεκινήσει να κυλά και ο χρόνος κατασκευής του δρόμου. Η διαδικασία ορισμού τιμής μονάδας για απαλλοτριώσεις δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, ούτε βέβαια έχει αποτυπωθεί με ακρίβεια το σύνολο των εκτάσεων που απαιτούνται για την κατασκευή του δρόμου. Στην πορεία είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν ζητήματα με αποζημιώσεις μεταφοράς δικτύων κοινής ωφέλειας, αγωγούς ύδρευσης και πολλά άλλα, που θα πρέπει να αποζημιωθούν και να καταβληθούν ποσά για όλα τα… απρόοπτα.

Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, θα κατατεθούν προσεχώς μελέτες για το τμήμα μετά τον Ριζόμυλο προς την Πύλο, με την υπόσχεση να ξεκινήσουν κάποιες εργασίες σε δασικές εκτάσεις στο συγκεκριμένο τμήμα. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι στο τμήμα Καλαμάτα - Ριζόμυλος, για το οποίο υπάρχουν αντιδράσεις αλλά και έντονες διαφωνίες για τη χωροθέτηση του δρόμου. Εδώ οι μελέτες δεν έχουν ολοκληρωθεί, με το τμήμα από τον κόμβο «Μορέας» πριν το Αεροδρόμιο μέχρι την Καλαμάτα να είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Το πέρασμα του δρόμου μέσα από το σχέδιο Ασπροχώματος δεν είναι μια απλή υπόθεση, ενώ το κόστος των αποζημιώσεων σε όλο το τμήμα από Αεροδρόμιο μέχρι κόμβο Ζαφείρη αναμένεται ιδιαίτερα υψηλό. Χρειάζεται τα προβλήματα, υπαρκτά ή προσχηματικά, να ξεπεραστούν άμεσα -και εδώ προκαλεί εντύπωση η σιωπή των τοπικών παραγόντων.

Δημιουργείται η εντύπωση ότι υπάρχει σιωπή για να περάσει η κυβέρνηση τον κάβο των ευρωεκλογών. Κάποια πράγματα φαίνεται πως έχουν δρομολογηθεί και θα ανακοινωθούν σε χρόνο που δεν θα προκαλείται πολιτικό κόστος. Το τι ακριβώς συμβαίνει, ο καθένας μπορεί να υποθέσει. Το να γίνει τελικά ένα έργο εντελώς διαφορετικό από αυτό που εξαγγέλθηκε, δημοπρατήθηκε και συμβασιοποιήθηκε, θα αποτελεί σκανδαλώδη πρόκληση. Τα πάντα όμως «απορροφώνται» από κοινωνίες χαμηλών προσδοκιών και ατομικών επιλογών. Αυτό είναι τελικά και το πολιτικό πρόβλημα. Η κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, που προσπαθεί να βγάλει απλώς τη μέρα αφήνοντας τα μεγάλα και τα σημαντικά για τους «άλλους» και το απροσδιόριστο μέλλον!

panagopg@gmail.com