Οι εκπαιδευτικοί απήργησαν μέσω ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη, γιατί ο υπουργός Παιδείας μετά από προσφυγή στη δικαιοσύνη κήρυξε παράνομη την απεργία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας. Η ανάγνωση της συγκεκριμένης εξέλιξης είναι διπλή. Υπάρχει από τη μια μεριά η πολιτική, που έχει να κάνει με το δικαίωμα στην απεργία και την απαγόρευσή της μέσα από τη χρήση διαδικαστικών λεπτομερειών και από την άλλη η ικανότητα του συνδικαλιστικού προσωπικού να θωρακίζει το δικαίωμά του τηρώντας τα τυπικά. Η συγκεκριμένη πολιτική στάση της κυβέρνησης χρειάζεται και την αντίστοιχη προσαρμογή, η οποία δεν μπορεί να είναι μόνο η καταγγελία και συνθήματα του στυλ «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη», αλλά η σωστή χρήση των νόμων για να ασκηθεί το δικαίωμα στην απεργία.

Οι συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις προέκυψαν από κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες με την έγκριση του ελληνικού λαού. Το κλειδί που καθορίζει διαχρονικά τα πάντα είναι η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Όταν οι απεργίες κηρύσσονται και αυτοί που απεργούν είναι μόνο οι συνδικαλιστές, υπάρχει πρόβλημα, που δίνει το δικαίωμα στον κάθε υπουργό να κάνει το δικό του κομμάτι. Αν την Τετάρτη, μετά από όσα έγιναν με τα διαδικαστικά, έκλειναν όλα τα σχολεία της χώρας, θα είχαμε άλλο πλαίσιο συζήτησης και θα σκεφτόταν πολύ ο επόμενος υπουργός να «παίξει» με τα διαδικαστικά. Αυτό δυστυχώς δεν έγινε και αυτό χρειάζεται να απασχολήσει κυρίως τους συνδικαλιστές.

Έχει αναφερθεί και άλλη φορά ότι οι συνδικαλιστές στον χώρο της εκπαίδευσης εμφανίζουν σημαντικές ανεπάρκειες. Κάνουν θόρυβο με ανακοινώσεις που κινούνται σε έναν υπερβολικό τόνο και την ίδια στιγμή δεν τους ακολουθεί κανένας στο μέτωπο. Στρατηγοί χωρίς στρατό, οι οποίοι αν δεν χλευάζονται, είναι σίγουρο ότι δεν φοβίζουν κανέναν. Οι εκπαιδευτικοί είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και αυτό είναι ντροπή για την κυβέρνηση αλλά και για τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους. Υποχρεώνονται να πραγματοποιούν επιμορφώσεις με δικά τους έξοδα εκτός ωραρίου, ενώ ακόμα και οι μετακινήσεις εκτός έδρας στο πλαίσιο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων δεν αμείβονται. Να σημειωθεί ότι εκτός έδρας αμοιβή παίρνουν ακόμα και οι οδηγοί στο Δημόσιο, που στο φινάλε είναι η κύρια εργασία τους η μετακίνηση. Πολλοί θεωρούν ότι η κατάσταση στα σχολεία είναι κακή και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική όταν έχουν κακοπληρωμένο προσωπικό. Οι ανεπάρκειες σε όλα τα επίπεδα διοίκησης και εκπροσώπησης είναι τραγικές. Δίνονται διαρκώς μάχες οπισθοφυλακής σε ένα φαντασιακό πλαίσιο με χαμένους τους νέους και τη χώρα συνολικά.

panagopg@gmail.com