Του Γιώργου Παναγόπουλου

“Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν θα ενδώσει σε καμία πίεση που θα δημιουργήσει πρόβλημα στους ιδιοκτήτες ταξί”, σημείωσε ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης αναφερόμενος στους χειρισμούς του υπουργού Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Γιάννη Ραγκούση. Ο περιφερειάρχης «προστάτης των ταξιτζήδων» προσέθεσε ότι «δεν θα επιτραπεί σε κανένα να αποφασίζει για σημαντικές κοινωνικές ομάδες χωρίς τη συμμετοχή της Περιφέρειας, η οποία είναι η αρμόδια της έκδοσης αδειών» για να καταλήξει με μια από τις γνωστές του πλέον ατάκες ότι δεν θα γίνουν ανεκτές ιδεοληψίες οι οποίες έχουν καταστρέψει τον τόπο.

Ο Τατούλης έλυσε και το πρόβλημα με τους ταξιτζήδες προτείνοντας να μην ανοίξει ουσιαστικά το επάγγελμα και να συνεχίσουν να πωλούνται οι άδειες δεκάδες χιλιάδες ευρώ η κάθε μία. Το εκπληκτικό είναι ότι η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος θεωρείται και επίτευγμα το οποίο λαμβάνει μάλιστα μεγαλοπρεπείς διαστάσεις κόντρα σε “ιδεοληψίες οι οποίες έχουν καταστρέψει τον τόπο”!!! Η διατήρηση των κλειστών επαγγελμάτων θεωρείται μάλιστα και επιχείρημα για να κατακριθούν νέοι, τουλάχιστον ηλικιακά, πολιτικοί όπως ο Ραγκούσης από εξηντάρηδες που στη δύση της καριέρας τους ανακάλυψαν την αυτοδιοίκηση παριστάνοντας και τους νεωτεριστές!  Απόλυτη διαστροφή δηλαδή της πραγματικότητας. Τέλος αν το υπουργείο αποφασίσει ότι δεν απαιτείται κανένας περιορισμός εκτός της ύπαρξης επαγγελματικού διπλώματος οδήγησης για τη χορήγηση νέας άδειας ταξί να δούμε πώς θα το αποτρέψει ο “πολύς” κύριος Τατούλης και πόσες αγωγές θα μαζέψει από αιτούντες άδεια.

Το άνοιγμα του επαγγέλματος του ταξιτζή είναι μια αυτονόητη κίνηση εκσυγχρονισμού της χώρας. Η αγορά θα κρίνει αν χρειάζονται 10 ή 100 ταξί στην Καλαμάτα ή την Τρίπολη. Δεν θα το αποφασίσει αυτό ο Πετρής και ο Χατζηπετρής που βρίσκονται κάθε φορά στην εξουσία. Οι περιορισμοί στην ελεύθερη αγορά δημιουργούν στρεβλώσεις που στο τέλος στρέφονται κατά των συμφερόντων όλων. Γιατί η παραχώρηση άδειας ταξί σ' αυτόν που βγάζει μεροκάματο πάνω στο τιμόνι έχει νόημα. Το να κάθεται όμως ο άλλος στο σπίτι του να έχει στην κατοχή του 2 – 3 άδειες ταξί και να του πηγαίνουν τα ενοίκια οι οδηγοί “κάθε πρώτη του μηνού” δεν είναι αποδεκτό, γιατί αφενός αυτός πουλάει αέρα κοπανιστό και αφετέρου ο συγκεκριμένος μεσάζων ανεβάζει το κόστος στο συγκεκριμένο επάγγελμα.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι στη χώρα του παραλόγου πολλοί επέλεξαν «την επένδυση» της αγοράς άδειας ταξί για να εξασφαλίσουν ακόπως ένα σταθερό εισόδημα. Κάτι δηλαδή σαν ενοίκιο από ένα ακίνητο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι άδειες ταξί κάνουν όσο ένα τριάρι. Η συγκεκριμένη πρακτική αποτελεί όμως τρανταχτή περίπτωση στρέβλωσης της αγοράς γιατί στον δυτικό κόσμο  επενδύσεις χωρίς ρίσκο και με στόχο το εγγυημένο εισόδημα απλώς δεν υπάρχουν. Επιπρόσθετα οι άδειες ανήκουν στο κράτος το οποίο ακόμα και αν δεν θέλει να εκδώσει καινούργιες θα πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν γίνεται εκμετάλλευση του δικαιώματος που παραχώρησε. Υπό αυτές τις συνθήκες ακόμα και αν για χίλιους δυο μικροπολιτικούς λόγους επιλεγεί ότι δεν πρέπει να απελευθερωθεί εντελώς η έκδοση αδειών, θα πρέπει να δοθεί τουλάχιστον η κατά προτεραιότητα δυνατότητα χορήγησης νέας άδειας ταξί σε όσους αποδεδειγμένα ασκούν το επάγγελμα του οδηγού. Σε αυτούς δηλαδή που πάνε το μισό μεροκάματο στον «ιδιοκτήτη» της άδειας του κράτους. Οι άλλοι αν ζουν από αυτό να ανέβουν στο τιμόνι αλλιώς να αφήσουν τους ανθρώπους του μόχθου να κάνουν  τη δουλειά τους.

Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων αποτελεί τεράστια διαρθρωτική αλλαγή για την ελληνική οικονομία. Το πρόβλημα το γνωρίζουν όλοι, αλλά επί σειρά ετών έλεγαν «άστο για αργότερα». Εχουμε φτάσει πλέον στο χείλος του γκρεμού και έχουμε κατανοήσει ότι αφενός δεν υπάρχει χρόνος και αφετέρου υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια για μεταβατικά διαστήματα που θα έφερναν πιο ομαλά το καινούργιο. Ο τρόπος που γίνονται τώρα οι αλλαγές είναι άγαρμπος και βίαιος γιατί πολύ απλά πολιτικοί όπως ο Τατούλης χάιδευαν την εκλογική πελατεία όταν έπρεπε να ξεκινήσουν διαδικασίες που θα καταστούσαν την Ελλάδα ευρωπαϊκό κράτος. Το πελατειακό κράτος έδινε άδειες φορτηγών, ταξί και λεωφορείων, διόριζε στο Δημόσιο και ανέθετε δουλειές με προνομιακούς όρους σε αυτό. Αυτό το κράτος χρεοκόπησε και πολιτικοί όπως ο Τατούλης που το υπηρέτησαν καλό θα ήταν να αναλάβουν τις ευθύνες τους σταματώντας έστω την ύστατη ώρα την παλαιοκομματική συμπεριφορά τους. Μάταια, όμως, θέλουν να παραστήσουν και τους εγγυητές του καινούργιου.

panagopg@gmail.com