Ολο και περισσότεροι με σχετική χρονοκαθυστέρηση ανακαλύπτουν τη σημασία που έχει για την οικονομία (και ειδικότερα στην περιοχή μας) η καλλιέργεια της γης. Ορισμένες φορές μάλιστα ο τρόπος με τον οποίο προβάλλεται αυτό το ζήτημα, κινδυνεύει να δώσει στην υπόθεση… μυθικές διαστάσεις και να δημιουργήσει νέες αυταπάτες. Η "επιστροφή στη γη" είναι πράγματι τεράστιας αξίας αλλά αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει με προϋποθέσεις και την ανάλογη υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα.
Μπορεί να γίνονται αμέτρητες συζητήσεις και να ακούγονται διάφορες ιδέες, εκείνο το οποίο όμως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, είναι το γεγονός ότι απουσιάζει ένα στοιχειώδες σχέδιο για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας. Και για να μην πηγαίνουμε… μακριά και στα δύσκολα, δίπλα μας είναι ο μεσσηνιακός κάμπος αλλά κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί ακόμη ούτε για την αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης.
Γυρίζοντας πίσω τις σελίδες της ιστορίας δεν μπορεί παρά να σταθεί κάποιος στο κλασικό πλέον απόσπασμα του Ευριπίδη από τον "Κρεσφόντη" για τη Μεσσηνία και τον κάμπο της: "Χίλια νερά δροσάτα την ποτίζουν και χορτάρι άφθονο να βρουν τα βόδια, οι βοσκοί πάνω στην όμορφη χώρα, που δεν την παγώνουν το χειμώνα οι άνεμοι, ούτε την καίνε οι θερμές του ήλιου αχτίδες. Τα λόγια δεν μπορούν την ομορφιά να δείξουν ούτε και τ’ αγαθά που έχει…". Δεν χρειάζεται να γράψουμε ότι αυτός ο κάμπος έθρεψε για χιλιάδες χρόνια τους κατοίκους της περιοχής και κατά καιρούς αποτέλεσε κινητήρια δύναμη της τοπικής οικονομίας. Χρειάζεται όμως να επισημάνουμε ότι σήμερα πλέον η παραγωγή έχει αποδιοργανωθεί και ουσιαστικά αυτός ο ευλογημένος τόπος υποκαλλιεργείται.
Η κατάσταση έχει γίνει πλέον δραματική: Η καλλιέργεια στην περιοχή έχει γίνει ακόμη και επικίνδυνη καθώς λεηλατείται από γνωστούς-αγνώστους με αποτέλεσμα πλήθος ανθρώπων να εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια για αξιοποίηση της γης και ορισμένα χωριά να διαλύονται αργά αλλά σταθερά. Οι υποδομές (αγροτικοί δρόμοι, αρδευτικό δίκτυο κ.λπ.) έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους και κανένας δεν ενδιαφέρεται για να δοθούν λύσεις συντήρησης αρχικά και προοπτικής στη συνέχεια. Γνωστές και αποδοτικές κατά το παρελθόν καλλιέργειες έχουν εγκαταλειφθεί με αποτέλεσμα ακόμη και να εισάγουμε προϊόντα τα οποία άλλοτε αφθονούσαν. Η εικόνα της περιοχής δεν έχει καμία σχέση με την… ειδυλλιακή περιγραφή του Ευριπίδη, αλλά ούτε και με τις εποχές που ο κάμπος αποτελούσε πηγή ζωής για εκείνους που τον καλλιεργούσαν.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να διαγράψουμε από το ενδιαφέρον την περιοχή αυτή, αντιθέτως υποδηλώνουν την ανάγκη της συνεργασίας των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης προκειμένου να εκπονηθεί από κοινού ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα καταστήσει την περιοχή σημαντικό παράγοντα οικονομικής ανάκαμψης. Ασφαλώς η κεντρική οικονομική πολιτική καθορίζει την πορεία και αυτής της περιοχής, αλλά η ολοκληρωμένη παρέμβαση της αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με τους παραγωγούς και το επιστημονικό δυναμικό μπορεί να αλλάξει ριζικά τη σημερινή εικόνα και να συμβάλει στη συνολική προσπάθεια που πρέπει να εξελιχθεί.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr