Υπάρχει ένα κομμάτι της Καλαμάτας που διεκδικούν οι πάντες: Οδηγοί, πεζοί, ποδηλάτες και… σκύλοι. Μάλλον δεν δυσκολεύεται κάποιος να μαντέψει ότι πρόκειται για τη Ναυαρίνου. Οι δημοτικοί παράγοντες που διαχειρίστηκαν μέχρι τώρα τις τύχες της πόλης, έχουν εκχωρήσει το… φιλέτο στα αυτοκίνητα. Τα σχέδια και οι προτάσεις για πεζοδρομήσεις, μονοδρομήσεις και άλλες ρυθμίσεις σε βάρος των τεσσάρων τροχών έχουν οδηγηθεί στο καλάθι των αχρήστων. Οι λόγοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερη διερεύνηση, έχουν να κάνουν με τις πιέσεις που ασκούνται από τμήματα επαγγελματιών που νομίζουν ότι θα γεμίσουν τα καταστήματα κόσμο αν πηγαινοέρχονται τα αυτοκίνητα. Τα οποία δεν μπορούν να… σταθούν βεβαίως καθώς δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης πλην ελαχίστων στο οδόστρωμα που καταλαμβάνονται πολλές φορές από επαγγελματίες και κατοίκους της περιοχής.
Πονεμένη ιστορία και το μόνο που μένει για τους υπόλοιπους είναι ο μεγάλος πεζόδρομος που αποκλήθηκε αρχικά και "λεωφόρος μπάι πας" καθώς είναι ιδανικός για περπάτημα και από εξειδικευμένα περιοδικά περιλαμβάνεται στις αστικές περιοχές της χώρας που ενδείκνυνται για πεζοπορία. Ο συνωστισμός όμως πάνω σε αυτόν έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητικός, τα παράπονα πέφτουν βροχή και σε περιόδους κατά τις οποίες βρίσκονται επισκέπτες στην πόλη, αυτά γίνονται ακόμη περισσότερο πυκνά.
Ενώ στην αρχή στον πεζόδρομο ουσιαστικά κυκλοφορούσαν μόνο πεζοί και ορισμένοι σκύλοι, με την κατασκευή του ποδηλατόδρομου και την αλματώδη χρήση του ξεχασμένου μέσου τα πράγματα άρχισαν να γίνονται περισσότερο σύνθετα. Τώρα πλέον οι καβγάδες πεζών και ποδηλατών είναι καθημερινοί καθώς πολλοί από τους δεύτερους συμπεριφέρονται όπως οι οδηγοί αυτοκινήτων στο δρόμο: Θεωρούν ότι ο πεζόδρομος είναι δικός τους, τρέχουν με ταχύτητα, κορνάρουν βάζοντας σε κίνδυνο πεζούς και σερβιτόρους. Η δημοτική αρχή αδιαφορεί για την άσχημη κατάσταση που δημιουργείται, περιορίζεται σε υποσχέσεις για επέκταση του ποδηλατόδρομου κατά 200 μέτρα και προσπαθεί να αποφύγει την επέμβαση στο οδόστρωμα προκειμένου να εξασφαλίσει ζώνη για τα ποδήλατα. Βλέπετε το αυτοκίνητο παραμένει πανίσχυρο ακόμη και όταν η ανάγκη του ποδηλατόδρομου ομολογείται από όλους πλέον.
Από την άλλη πλευρά μόνον… ειρηνική δεν είναι η συνύπαρξη ανθρώπων και σκύλων. Οι διαμαρτυρίες για τους σκύλους που κοπρίζουν πάνω στον πεζόδρομο και αναγκάζουν τους πεζούς να περπατούν κοιτάζοντας κάτω για να μην πατήσουν τις ακαθαρσίες, είναι καθημερινές και έντονες. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που βγάζουν το σκύλο τους βόλτα κρατώντας τον απαραίτητο εξοπλισμό καθαριότητας όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Οι άλλοι όχι μόνον δεν ενδιαφέρονται ποιος θα… πληρώσει τη βόλτα του σκύλου τους αλλά κάνουν και… φιλοζωικό κήρυγμα σε όσους κάνουν παρατηρήσεις.
Δεδομένων τούτων ο δήμος οφείλει να θεσπίσει κανόνες για την κυκλοφορία στον πεζόδρομο. Το πιο όμορφο κομμάτι της παραλιακής ζώνης που θα μπορούσε να αποτελεί όπλο προσέλκυσης επισκεπτών, τείνει να γίνει χώρος καθημερινών καβγάδων και διαμαρτυριών. Και είναι απορίας άξιο πώς δεν το αντιλαμβάνονται και γιατί αδρανούν οι δημοτικοί παράγοντες.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr