Εννοείται βεβαίως ότι η φύση δεν παίρνει την… άδεια από το Συντονιστικό για να απειλήσει μια περιοχή, και η αξιολόγηση μπορεί να μην είναι ούτε ενδεικτική. Για παράδειγμα, αγνοείται ο κίνδυνος του Νέδοντα, ίσως επειδή δεν έχει κάνει τη ζημιά εδώ και χρόνια. Οπως επίσης αγνοούνται οι κίνδυνοι που από ρέματα τα οποία κατά καιρούς έχουν κάνει πολύ μεγαλύτερες ζημιές από ποτάμια. Και φυσικά από τα "κρυφά" ρέματα, τα οποία έχουν ισοπεδωθεί από τις ανθρώπινες επεμβάσεις και όταν θυμώνουν προκαλούν καταστροφές. Ας μην συζητήσουμε βεβαίως για άλλα ζητήματα όπως είναι οι δρόμοι που κλείνουν με την πρώτη νεροποντή.
Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι κάθε χρόνο έχουμε το ίδιο σκηνικό: Οι εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης μαζεύονται, διαπιστώνουν τους κινδύνους, καταγράφουν τα αιτήματα που έχουν υποβάλει και παραμένουν αναπάντητα, κι από εκεί και ύστερα… ο Θεός βοηθός. Οι άνθρωποι νιώθουν ότι έκαναν το... καθήκον τους, καθώς η αντίληψη για το ρόλο του αιρετού στην αυτοδιοίκηση είναι η έγκαιρη σύνταξη αιτημάτων, αλλά δυστυχώς ο καιρός δεν κρατάει πρωτόκολλο για να λάβει υπόψη του τις επιστολές προς τα υπουργεία.
Τα αντιπλημμυρικά έργα που χρειάζονται για τα μεγαλύτερα ποτάμια είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια. Εχουν δοθεί άπειρες υποσχέσεις για χρηματοδότηση, κατά καιρούς έχουν ενταχθεί σε προγράμματα, αλλά επεμβάσεις δεν έχουν γίνει ακόμη. Η προσοχή των αιρετών είναι στραμμένη σε έργα "άμεσης (εκλογικής) απόδοσης", που φαίνονται, και περνούν το χρόνο τους πασχίζοντας να βρουν χρηματοδοτήσεις γι’ αυτά. Και αφήνουν όλα τα άλλα πίσω με την ελπίδα ότι δεν θα γίνει η καταστροφή και πως το πρόβλημα θα σκάσει στα χέρια κάποιου άλλου. Ας ανατρέξει κάποιος στα κιτάπια του για να μας πει από πότε έχουν προγραμματιστεί αυτά τα έργα, για ποιο λόγο δεν έχουν ακόμη κατασκευαστεί και τι ενέργειες έχει κάνει στο διάστημα αυτό.
Αλλά και στα απλούστερα να πάμε όμως, θα διαπιστώσουμε πως και οι καθαρισμοί ακόμη γίνονται στο πόδι, ενώ σε πολλά σημεία δεν έχουν γίνει. Το πρόβλημα υπήρχε πάντα αλλά έγινε μεγαλύτερο από την εποχή του "Καλλικράτη", καθώς το ενδιαφέρον πλέον των δημοτικών αρχών το απορροφούν τα κέντρα και δεν υπάρχουν λειτουργούντα θεσμικά όργανα τα οποία θα μπορούσαν να ασκήσουν μια πίεση στην κεντρική τοπική εξουσία για παρεμβάσεις. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχουν μηχανισμοί αποτροπής επεμβάσεων σε ρέματα τα οποία γίνονται οικόπεδα και χωράφια δημιουργώντας πολύ μεγάλα προβλήματα σε όλο και περισσότερες περιοχές.
Η καλοκαιρία συνεχίζεται και αυτό φαίνεται πως ενισχύει την επανάπαυση των αιρετών σε σχέση με τους κινδύνους του χειμώνα. Δυστυχώς όμως ο χειμώνας... θα έρθει, και όπως προβλέπουν μετεωρολόγοι και οιωνοσκόποι θα είναι βαρύς. Ας ελπίσουμε ότι θα διαψευσθούν και πως σε τελευταία ανάλυση δεν θα εμφανιστούν «ακραία καιρικά φαινόμενα». Και δεν εννοούμε εκείνα που τα... βαφτίζουν έτσι ως άλλοθι για τις ευθύνες των θεσμικών φορέων της συντεταγμένης Πολιτείας. Αλλά εκείνα τα οποία μπορεί να είναι πραγματικά ακραία, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές. Οσοι έχουν δει και ακούσει ποτάμι φουσκωμένο, μπορούν να καταλάβουν την καταστροφική δύναμη της φύσης.
Ηλίας Μπιτσάνης
