Εικόνες και μηνύματα διαχέονται καθημερινά σε εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που γνωρίζονται με τον τόπο χωρίς να έχουν πάει ποτέ. Φυσικά όσον αφορά την Καλαμάτα, το Διαδίκτυο πλημμυρίζει από εικόνες της Παραλίας και του ανατολικού πεζοδρομίου της Ναυαρίνου, που εντυπωσιάζουν τον κόσμο.
Και δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν η εικόνα της φύσης, όπως μεταφέρεται, ήταν ανάλογη με αυτήν που επικρατεί στην περιοχή - ειδικά την περίοδο που έχουν αποχωρήσει οι πολλοί επισκέπτες και αποκαλύπτεται η πραγματική εικόνα που κρύβεται από την καλοκαιρινή λάμψη. Οι φωτογραφίες παίζουν το δικό τους ρόλο, ειδικά όταν συνοδεύονται από κείμενα που τονίζουν εικόνες και καταστάσεις. Μπορούν να φέρουν εδώ -και υπάρχουν χειροπιαστά δείγματα περί τούτου- ανθρώπους που δεν είχαν σκεφτεί ποτέ να περάσουν κάποιες ημέρες. Θα συναντήσουν όμως μια εικόνα εντελώς διαφορετική, με τη φυσική ομορφιά και τη γαλήνη να πνίγονται απ' την αδιαφορία και την εγκατάλειψη αρμοδίων και πολιτών οι οποίοι αντιμετωπίζουν την περιοχή απλώς ως χώρο εκμετάλλευσης.
Αρκεί μια μικρή βόλτα στην παραλιακή ζώνη, για να γίνει αντιληπτή αυτή η πραγματικότητα: Σε όλο το μήκος εμφανίζονται δείγματα της ανθρώπινης αδιαφορίας για το περιβάλλον, απλωμένα στην ακτή καθώς τα ξεβράζει η θάλασσα. Και κανένας δεν φροντίζει για την έγκαιρη απομάκρυνσή τους, ακόμη και σε εποχές κατά τις οποίες στην πόλη αναμένονται πολλοί επισκέπτες (όπως έγινε της Υπαπαντής).
Αυτό όμως ίσως είναι και το μικρότερο κακό, που μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς κόστος, με μια καλύτερη οργάνωση της παρέμβασης του δήμου σε κρίσιμα σημεία της πόλης - εφόσον βεβαίως η κατάσταση αυτή δεν αντανακλά μια κατάσταση διάλυσης των υπηρεσιών. Το πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εγκατάλειψη των εγκαταστάσεων, και μάλιστα πολλές φορές σε άθλια κατάσταση, σε σημείο που αναρωτιέται κάποιος αν τελικά ο χώρος που καταλαμβάνεται αποτελεί δημόσιο αγαθό ή ιδιωτική περιουσία του καθενός.
Η λέξη "απερίγραπτη" είναι πολύ επιεικής για να περιγράψει το αποτέλεσμα της... συντονισμένης αδιαφορίας των υπευθύνων της δημοτικής αρχής και των ανεύθυνων εκμεταλλευτών του δημόσιου χώρου. Αντικειμενικά όμως, το χρεώνεται η δημοτική αρχή καθώς το πληρώνουν η πόλη και οι πολίτες. Γιατί κατ’ αρχήν δεν έχει θεσπίσει κανόνες τους οποίους θα έπρεπε να τηρούν με αυστηρότητα οι επαγγελματίες, προκειμένου να ανανεώνεται η άδεια κατάληψης του χώρου. Γιατί δεν έχει παρέμβει αποφασιστικά ώστε να απομακρύνει με τις υπηρεσίες της όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν την εικόνα της περιοχής σε πολλά σημεία θλιβερή: Παλούκια, ξύλα, σπασμένες καρέκλες, ρόδες, διαλυμένες εγκαταστάσεις αλλά και μόνιμες αναμονές... συνθέτουν μια εικόνα που δεν τιμά ούτε την πόλη, ούτε τον δήμο.
Ισως κάποιοι θα σπεύσουν να αντιτείνουν ότι αυτά συμβαίνουν και σε άλλες τουριστικές περιοχές. Και είναι αλήθεια, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Γιατί η Καλαμάτα μπορεί και πρέπει να χτίσει μια διαφορετική εικόνα που θα αντανακλά και τις σχέσεις δήμου, πολιτών, δημόσιου χώρου και φυσικού περιβάλλοντος. Μια σχέση που θα διέπεται από σεβασμό στην προίκα της φύσης, από κανόνες στις επεμβάσεις και από ενδιαφέρον για τον κοινόχρηστο χώρο.
Ηλίας Μπιτσάνης
