Και πολύ συχνά γίνεται συζήτηση για το πεζοδρόμιο στη νότια πλευρά, τη θέα, τις παρεμβάσεις, τη διαμάχη για την κατάκτηση αυτού του ζωτικού χώρου. Εννοείται ότι όλες οι φωτογραφίες απαθανατίζουν σκηνές του νότου, αλλά θα είχε μια αξία να δούμε και την εικόνα του βορρά.
Μπορεί οι ντόπιοι να έχουν συνηθίσει την εικόνα και να μην τους προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση, συζητούμε όμως για μια ζώνη που χαρακτηρίζεται ως τουριστική και την επισκέπτονται όλοι όσοι φτάνουν για μικρής ή μεγάλης διάρκειας διακοπές. Οι οποίοι διαπιστώνουν ότι η εικόνα από στα δύο πεζοδρόμια είναι... η μέρα με τη νύχτα: Στη βορινή πλευρά της παραλιακής, ένα πλήθος αδόμητων οικοπέδων δίνει την εντύπωση... γεωργικής έκτασης που έχει εγκαταλειφθεί, και όχι τουριστικής περιοχής. Και δεν είναι μόνον τα χόρτα, οι σκουριασμένες πρόχειρες περιφράξεις, αλλά και αντικείμενα που κάνουν αυτή την εικόνα ακόμη χειρότερη.
Για το ίδιο το πεζοδρόμιο, ούτε συζήτηση. Σε κακή κατάσταση και σε πολλά σημεία ακατάλληλο να περπατήσουν άνθρωποι, καθώς πέραν των άλλων αποτελεί... πάρκινγκ των καταστημάτων της παραλιακής, με την ανοχή των αρμοδίων που δηλώνουν αναρμόδιοι στο πρώτο πρόβλημα που δεν θέλουν να αγγίξουν. Εννοείται ότι οι κατά καιρούς φυτεύσεις δεν ευδοκιμούν, πέφτοντας θύματα άλλοτε της έλλειψης συστηματικής φροντίδας και άλλοτε βανδαλισμών.
Μια πόλη που φιλοδοξεί να προσελκύσει επισκέπτες και κατά δήλωση των αρχόντων θέλει να αποκτήσει "ευρωπαϊκό" πρόσωπο, θα έπρεπε να έχει ήδη φροντίσει να απαλλαγεί από όλες αυτές τις εικόνες που παραπέμπουν σε καθυστέρηση κι αδιαφορία. Κανένας ιδιοκτήτης ασφαλώς δεν είναι υποχρεωμένος να έχει το οικόπεδο... στην τρίχα. Η μόνη υποχρέωση που έχει εκ του νόμου είναι η συστηματική αποψίλωση για τον κίνδυνο των πυρκαγιών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν γίνεται ούτε και αυτό. Αυτό σημαίνει ότι ο δήμος οφείλει να πάρει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να βελτιωθεί η εικόνα, με τη συναίνεση των ιδιοκτητών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αποτυπωθεί η υπάρχουσα κατάσταση, να εκτιμηθούν οι ενέργειες που πρέπει να γίνουν για άμεση βελτίωση και μακροπρόθεσμα.
Εννοείται ότι η κίνηση αυτή έχει κόστος, ειδικά εφόσον επιλεγούν λύσεις ριζικής βελτίωσης της εικόνας με καλαίσθητες περιφράξεις, αισθητική αναβάθμιση των λίγων χώρων που έχουν εξασφαλιστεί για στάθμευση, και φυσικά με αναμόρφωση του πεζοδρομίου. Ενα είδος "ανάπλασης" δηλαδή, που μπορεί να αλλάξει την κακή εικόνα. Αυτή όμως είναι και η υποχρέωση του δήμου απέναντι στην πόλη και τους πολίτες: Πρέπει να σχεδιάσει την επέμβαση, να την κοστολογήσει, να την υλοποιήσει και να πάρει μέτρα για την προστασία της.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεργαστούν όλοι σε ένα τέτοιο εγχείρημα· μάλιστα είναι βέβαιο ότι ορισμένοι θα "ξεβολευτούν" από την τάξη στο απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί σε αυτή τη ζώνη. Οι δημοτικοί παράγοντες όμως στις επεμβάσεις τους οφείλουν να έχουν ως βασικό κριτήριο την αισθητική αναβάθμιση της εικόνας που παρουσιάζει η πόλη -και μάλιστα σε κρίσιμες περιοχές-, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών και την απόδοση σ' αυτούς των χώρων που τους ανήκουν.
Είναι σαφές πως υπάρχει διάκριση ανάμεσα στον πολίτη και τον πελάτη. Ο δήμος οφείλει να φροντίζει για τον πρώτο.

Ηλίας Μπιτσάνης