Η γνωστοποίηση του φετινού προγράμματος γιορτασμού της επετείου για τη μάχη στο Μανιάκι έρχεται να δικαιώσει τις παρεμβάσεις μας εδώ και χρόνια μέσα από αυτή τη στήλη. Δυστυχώς για πάρα πολλά χρόνια κυριάρχησε η αντιδικία που υποδαύλισαν εκκλησιαστικοί παράγοντες και επεκτάθηκε χωρίς λόγο στις τοπικές κοινωνίες. Λες και όσοι έπεσαν μαχόμενοι εκεί δεν είχαν άλλο στο μυαλό τους από τα… όρια των επαρχιών και των… μητροπόλεων.
Απέναντι στη διχαστική λογική υποστηρίξαμε την οργάνωση του κοινού γιορτασμού, επικαλούμενοι και τα όσα είχε αναφέρει ένας σπουδαίος Μεσσήνιος πνευματικός άνθρωπος, ο Νικόλαος Πολίτης θεμελιωτής της λαογραφίας στην Ελλάδα. Σε αυτόν είχε ανατεθεί η ομιλία κατά την πρώτη εκδήλωση που έγινε στο Μανιάκι στις 22 Μαΐου 1911, όταν εγκαινιάστηκε το εκκλησάκι. Ο οποίος είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι "η σύρραξις έγινε ενταύθα, εις τον μεταξύ του χωρίου Μανιάκη και Παιδεμμένου χώρον, εις τους τρεις εκείνους λόφους τους οποίους έκτοτε ο λαός ωνόμασε ταμπούρια του Παπαφλέσσα".
Βεβαίως και ο κοινός γιορτασμός θυμίζει ολίγη από "δύο σε συσκευασία μιάς" εκδηλώσεις, αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως αντιθέσεις που καλλιεργήθηκαν εδώ και δεκαετίες δεν είναι καθόλου εύκολο να γεφυρωθούν μόνον με την καλή θέληση ορισμένων εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων.
Παράλληλα και με αφορμή αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι θα πρέπει να εκλείψουν τα διχαστικά τοπικιστικά φαινόμενα που αναπτύσσονται με ευκολία το τελευταίο διάστημα που καλπάζει ο ανορθολογισμός και κάποιοι σπρώχνουν τους πολίτες σε διεξόδους που δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα. Και το ιστορικό παρελθόν αποτελεί ασφαλές καταφύγιο για ορισμένους παράγοντες που υποδαυλίζουν τις αντιθέσεις. Οι περί το Ραμοβούνι αντιδικίες του πρόσφατου παρελθόντος αποτελούν και χαρακτηριστική περίπτωση, πίσω από την οποία ασφαλώς και κρύβονταν διαφορετικές στοχεύσεις κάποιων που επιχειρούν για ίδιο όφελος να εκμεταλλευτούν την ιστορία και να εμφανιστούν ως γνήσιοι εκφραστές της "νέας εθνικοφροσύνης".
Αν κάποια πράγματα ήταν απλώς αντιπαραθέσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "γραφικές" δεν θα δημιουργούσαν και ιδιαίτερο πρόβλημα, πέραν της προσβολής των ιστορικών προσώπων που κάποιοι επιχειρούν να φέρουν στα δικά τους μέτρα. Το κακό όμως είναι μεγαλύτερο εκεί που οι τοπικιστικές αντιθέσεις αποτελούν εμπόδιο για την αντιμετώπιση πραγματικών προβλημάτων που απασχολούν σήμερα η κοινωνία και η οικονομία. Θα ήταν άτοπο να επιχειρήσουμε μια καταγραφή τέτοιων επιμέρους παραδειγμάτων γιατί θα αδικούσε και την ουσία την παρέμβασης, σε εποχές μάλιστα που είναι εύκολες οι… πολιτικές παρεξηγήσεις. Σε μια εποχή όμως που οι τεχνολογίες και οι υποδομές φέρνουν τα πάνω - κάτω, αυξάνοντας δραματικά την αλληλεπίδραση σε όλα τα επίπεδα, η οχύρωση πίσω από τοπικιστικές αντιλήψεις αποτελεί μια καταστροφική λογική ενώ διευκολύνει την εφαρμογή και των πλέον ακραίων σεναρίων.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
