Πολύ καλή η πρόθεση όμως άνευ στόχου τελικά, με ανακύκλωση απόψεων που έχουν διατυπωθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Φυσιολογικά πράγματα βεβαίως γιατί δεν έχει αλλάξει κάτι αυτό το διάστημα. Και δεν πρόκειται να αλλάξει αν η αυτοδιοίκηση συνεχίσει να θεωρεί ως αποστολή της τα πάσης φύσεως πανηγύρια (με διαφορετικό πρόσημο σε κάθε περίπτωση) και τις τσιμεντοαναπλάσεις.

Από τα ενδιαφέροντα της εκδήλωσης η μικρή τοποθέτηση του Αγγλου ειδικού και του Ελληνα ξεναγού που έθεσαν με απλό τρόπο τα προβλήματα. Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα και αν πηγαίνουν, όταν υπάρξει συμφωνία την πρώτη φορά, η συνεργασία συνεχίζεται απρόσκοπτα. Στην Ελλάδα είναι αλλιώς. Κάθε φορά θα πρέπει να αντιμετωπίσεις διαφορετικά προβλήματα και υπάρχει μια γενική αβεβαιότητα. Για παράδειγμα από τους 100 που είχαν προγραμματίσει να ταξιδέψουν με το τουριστικό τρένο έμειναν 30 περίπου επειδή για το σκοπό αυτό διατέθηκε ένα σύγχρονο τρένο και όχι μια παλιά αμαξοστοιχία που θα τους ταξίδευε στο χρόνο. Παράλληλα η διαδρομή διακόπηκε και συνεχίστηκε οδικά με λεωφορείο προς την Αργολίδα, λόγω της κατολίσθησης μετά του Δεσύλλα. Κάθε φορά δεν γνωρίζεις τι θα βρεις στη διαδρομή, ακριβώς γιατί δεν είναι εν λειτουργία και μπορούν να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Υπάρχει ενδιαφέρον από διάφορες χώρες (Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία και άλλες) αλλά δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί ρεύμα. Κάθε διαδρομή αφήνει περίπου 100.000 ευρώ στην τοπική οικονομία και ασφαλώς αυτά δεν περισσεύουν.

Ακούστηκαν και πολλά ακόμη για την απίστευτη ιστορία του τρόπου με τον οποίο έχει κατατμηθεί ο παλιός ΟΣΕ και η αδυναμία συνεννόησης για στοιχειώδη πράγματα, καθώς ο ένας κλώνος στέλνει στον άλλον λόγω αναρμοδιότητας. Εκ των πραγμάτων σιδηροδρομικός τουρισμός με υπολογίσιμη αθροιστικά επίδραση στην τοπική οικονομία δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν λειτουργήσει το δίκτυο έστω και με τις προαστιακές γραμμές. Πριν λίγα χρόνια δαπανήθηκαν 80 εκ. ευρώ για την ανακαίνιση της γραμμής αλλά όχι μόνον δεν κινήθηκε στην ουσία ποτέ το τρένο πάνω σε αυτή, αλλά κανένας δεν γνωρίζει τι μπορεί να βρει από τη μια μέρα στην άλλη κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Στοιχεία του δικτύου έχουν λεηλατηθεί, η συντήρηση είναι ανύπαρκτη, μια τεράστια περιουσία απαξιώνεται. Η χαρά των κυνηγών μετάλλου την ώρα κατά την οποία πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες ουσιαστικά έχουν προγράψει το σιδηρόδρομο. Με εξαίρεση, φυσικά, τμήματα του δικτύου τα οποία έχουν πλήρως εκσυγχρονιστεί και παρουσιάζουν κερδοφορία, τα οποία αποτελούν και αντικείμενο επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Εκτός ενδιαφέροντος φαίνεται πως είναι η γραμμή της Πελοποννήσου (το περίφημο "V" ουσιαστικά) καθώς οι στοιχειώδεις λειτουργίες απαιτούν μια χρηματοδότηση της τάξης των 500.000 ευρώ τα οποία σύμφωνα με ορισμένους από τους ομιλητές μπορούν να διασφαλιστούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση με τη διαδικασία της άγονης γραμμής.

Θα ήταν παρακινδυνευμένο να μπει κάποιος στον πειρασμό να κοστολογήσει τη λειτουργία του τρένου χωρίς διαθέσιμα στοιχεία. Και ως εκ τούτου αριθμοί και ιδέες είναι χρήσιμα στοιχεία αλλά απαιτούνται πολύ περισσότερα πράγματα. Και το πρώτο που απαιτείται είναι το ενδιαφέρον του Δήμου Καλαμάτας. Καλές είναι οι ημερίδες, αλλά αν δεν ενσωματώσει ο δήμος ως στοιχείο της δράσης του τον στόχο της λειτουργίας προαστιακού σιδηροδρόμου στη Μεσσηνία, όλα θα μείνουν στα λόγια. Θα έλεγε κάποιος ότι αυτό είναι θέμα το οποίο αφορά πρωτίστως την πολιτική εξουσία, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή σήμερα θα ασχοληθεί στα σοβαρά με ένα τέτοιο θέμα. Πρώτον γιατί δεν έχει πείσει ότι η πολιτική της για το σιδηρόδρομο είναι διαφορετική από αυτή των προηγούμενων. Και δεύτερον γιατί δεν πιέζεται από πουθενά ώστε να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση ή εν πάση περιπτώσει να αναζητήσει κάποιες λύσεις. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να γίνουν αντιληπτά όλα αυτά, πολύ περισσότερο καθώς συνυπάρχουν με την αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών οι οποίοι θεωρούν το σιδηρόδρομο τελειωμένη ιστορία και αυτούς που ασχολούνται με το θέμα, ολίγον πυροβολημένους. Στην εποχή των «λογιστών της πολιτικής» και της θεότητας του αυτοκινήτου, οι καλές προθέσεις και οι προβληματισμοί ακόμη και των ειδικών αποτελούν πολυτέλεια.

Ως εκ τούτου η συζήτηση επιστρέφει και πάλι στο δήμο. Ο οποίος έχει την υποχρέωση να σχεδιάσει την παρέμβασή του για την υπόθεση του προαστιακού, γιατί αυτός αποτελεί ουσιώδη παράγοντα για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού προβλήματος της Καλαμάτας και μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες μετακίνησης από και προς την πόλη ενισχύοντας και τη συνοχή και την τοπική οικονομία. Δεν αρκεί ασφαλώς αυτό να το λένε διάφοροι είτε ειδικοί, είτε απλώς ανησυχούντες. Χρειάζεται ο ίδιος ο δήμος να εκπονήσει συγκοινωνιακή μελέτη σε συνάρτηση με το κυκλοφοριακό, έτσι ώστε να εξετάσει όλα τα διαφορετικά σενάρια για την ριζική βελτίωση της υφιστάμενης τριτοκοσμικής κατάστασης. Μέχρι τώρα δεν έχουν δείξει με τις κινήσεις τους οι αρμόδιοι του δήμου πως έχουν κατά νου μια τέτοια προοπτική. Πασχίζουν να δείξουν ότι είναι «Ευρωπαίοι», αλλά μόνον τέτοια νοοτροπία δεν έχουν. Δεν «ψάχνονται» για τραμ, τρένο, νέα εκδοχή για την αστική συγκοινωνία. Κανένας δεν ζητά αύριο το πρωί να γίνει το ένα ή το άλλο. Για να ξεκινήσει η συζήτηση, χρειάζεται να ανοίξει ο δήμος ένα πεδίο το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί το κύριο μέλημα των τοπικών αρχόντων. Να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση, να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις, να καταλήξει τελικά σε ένα σχέδιο για αστικές-προαστιακές συγκοινωνίες που θα αλλάξουν την καθημερινότητα των πολιτών. Η πρόκληση αυτή αφορά όλες τις τοπικές δυνάμεις και κυρίως τους νέους επιστήμονες που μπορούν να συμβάλουν δημιουργικά στο χτίσιμο του μέλλοντος της πόλης στην οποία θα ζήσουν.