"Πανηγυράκι" χαρακτήρισε το 5ο Φεστιβάλ Ελαιόλαδου ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Πελοποννήσου, Παναγιώτης Νίκας, προκαλώντας και τις αντιδράσεις ορισμένων παραγόντων και φορέων που συμμετείχαν σε αυτό. Από την άλλη πλευρά η Περιφέρεια Πελοποννήσου δαπάνησε ένα αξιοσέβαστο ποσό προκειμένου να πάρει την "πρωτοκαθεδρία" σε αυτή την εκδήλωση. Δεν μπορούμε να κρίνουμε αν τα δύο αυτά στοιχεία εμπεριέχουν και κάποιο στοιχείο αντίθεσης στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης που έχει ανοίξει εδώ και καιρό ανάμεσα στους αυτοδιοικητικούς παράγοντες. Είναι βέβαιο όμως ότι σε κάθε περίπτωση τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Από το κατά πόσον δηλαδή οι συμμετέχοντες επωφελούνται από την προβολή και τη δοκιμασία, δημιουργούν δεσμούς και κλείνουν συμφωνίες σε μια πορεία. Σε αυτό το ζήτημα στοιχεία δεν υπάρχουν, και ως εκ τούτου δεν μπορεί κάποιος να πάρει θέση χωρίς τον κίνδυνο του υποκειμενισμού.
Από εκεί και ύστερα το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσον η αυτοδιοίκηση πραγματικά ασχολείται με τα μεγάλα ζητήματα που υπάρχουν στον τομέα του ελαιόλαδου και κατά πόσον προωθεί υποστηρικτικές δράσεις για την προβολή και την προώθηση του προϊόντος. Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική και η βαθμολογία των φορέων βρίσκεται περί το… μηδέν. Ασφαλώς υπάρχουν κάποιες πρωτοβουλίες που αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα, όπως αυτή του Δήμου Μεσσήνης σε συνεργασία με άλλους φορείς για τη "φαρμακευτική" αξία του ελαιόλαδου της περιοχής και την υπεροχή του απέναντι σε άλλα. Τα στοιχεία της σχετικής πανεπιστημιακής έρευνας μετά την παρουσίαση κάνουν… διεθνή καριέρα σε εξειδικευμένους διαδικτυακούς τόπους.
Και άλλη φορά από τη στήλη αυτή, και σε αντιδιαστολή με την πρωτοβουλία που προαναφέρθηκε, είχαμε τονίσει την τεράστια σημασία που έχει η έρευνα για τα χημικά χαρακτηριστικά του έξτρα παρθένου, την οποία θα έπρεπε να κάνει το περίφημο Εργαστήριο Ελαιόλαδου. Για το οποίο έχει αγοραστεί ο εξοπλισμός εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει λειτουργήσει, και οι παράγοντες της Περιφέρειας προσπαθούν να ξεγελάσουν τον κόσμο σχεδιάζοντας να λειτουργήσει με αποσπασμένο προσωπικό. Ο τόπος, η οικονομία και οι παραγωγοί δεν έχουν ανάγκη από ένα εργαστήριο ρουτίνας που θα κάνει ό,τι κάνουν αυτή τη στιγμή -και μάλιστα με επάρκεια- τα ιδιωτικά εργαστήρια ελευθέρων επαγγελματιών ή και επιχειρήσεων που έχουν εξοπλιστεί καταλλήλως. Από τις στήλες της "Ε" το τελευταίο διάστημα έχουμε παρουσιάσει πλήθος δημοσιευμάτων τα οποία αναφέρονται στα χημικά χαρακτηριστικά των ελαιόλαδων και τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει παγκοσμίως για την επιβολή προτύπων στα μέτρα των παραγωγών διαφόρων χωρών ή επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα. Ως εκ τούτου είναι αδιανόητο για μια χώρα σε βαθιά κρίση, που με βάση και τις μελέτες μπορεί να στηρίξει ελπίδες στην αγροτική οικονομία και ειδικά στο ελαιόλαδο, η έρευνα να βρίσκεται σε εμβρυακή κατάσταση και το Εργαστήριο Ελαιόλαδου να χρησιμοποιείται ως επικοινωνιακό τέχνασμα και όχι ως ένα επιστημονικό εργαλείο μακράς πνοής.
Υποχρέωση πρώτη της αυτοδιοίκησης, να απαιτήσει και να λειτουργήσει το Εργαστήριο με πλήρη στελέχωση, ερευνητικό σχέδιο και σε διασύνδεση με επιστημονικά ιδρύματα που μπορεί να συμμετάσχουν σε ένα ευρύτερο σχέδιο στήριξης της ελληνικής παραγωγής.
Από εκεί και ύστερα υπάρχει το τεράστιο ζήτημα των τοπικών πρωτοβουλιών σε σχέση με την προβολή του ελαιόλαδου και των προϊόντων της ελιάς. Οι διάφορες "γιορτές" που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια υποκαθιστώντας τα κλασικά πανηγύρια, ασφαλώς δεν αποτελούν… προωθητική ενέργεια. Εκ των πραγμάτων απευθύνονται στους ντόπιους ή τους καταγόμενους από τις περιοχές των εκδηλώσεων οι οποίοι έχουν… πειστεί για την αξία του προϊόντος καθώς μάλιστα το έχουν δικό τους και δεν χρειάζεται να τρέχουν για να αγοράσουν… τενεκέδες από το "κίνημα της πατάτας". Εξαίρεση και εδώ αποτελεί η "Γιορτή λαδιού και ελιάς" στη Σελλασία, λόγω του διαφορετικού χαρακτήρα της και των εκδηλώσεων που περιλαμβάνει.
Στην υπόθεση αυτή συνταγές δεν υπάρχουν - και φυσικά οι όποιες πρωτοβουλίες δεν αφορούν μόνον την αυτοδιοίκηση. Πρωτίστως αφορούν τους παραγωγούς, τους συνεταιρισμούς, τους επιχειρηματίες του χώρου. Κανένας δεν μπορεί να περιμένει από τον άλλον να πάρει την πρωτοβουλία και θα πρέπει όλοι να συνεργαστούν και να βρουν τους κατάλληλους τρόπους προβολής και προώθησης του ελαιόλαδου. Για παράδειγμα εδώ και πολλά χρόνια υποστηρίζουμε την άποψη ότι μεγάλες ποσότητες ελαιόλαδου θα μπορούσαν να καταναλωθούν στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές, εφόσον το προϊόν αποτελούσε και το μοναδικό λάδι που χρησιμοποιούν τα καταστήματα εστίασης κάθε κατηγορίας. Κανένας δεν πήρε όμως την πρωτοβουλία για την δημιουργία ενός δικτύου καταστημάτων που χρησιμοποιούν αποκλειστικά έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με την καθιέρωση ειδικού σήματος. Και την οργάνωση καμπάνιας από εκεί και ύστερα για προτίμηση αυτών των καταστημάτων. Ενδεικτικό της αδιαφορίας είναι το γεγονός ότι κανένας δεν έχει φροντίσει για την υποχρεωτική αναγραφή του είδους των ελαίων που χρησιμοποιούνται στους καταλόγους των καταστημάτων, όπως προβλέπει η σχετική αγορανομική διάταξη.
Τα όσα προαναφέρθηκαν αφορούν πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν άμεσα να αναληφθούν εφόσον οι φορείς της αυτοδιοίκησης είχαν την πολιτική βούληση αλλά και τον προσανατολισμό σε θέματα αγροτικής ανάπτυξης. Από εκεί και ύστερα υπάρχει ένα πλήθος θεμάτων με τα οποία θα μπορούσαν να απασχοληθούν οι φορείς της αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με τους άμεσα ενδιαφερόμενους για τα θέματα αυτά. Αλλά και με τους -πραγματικά- ειδικούς που θα μπορούσαν να συμβουλεύσουν σωστά όσον αφορά τις μεθόδους προβολής και προώθησης του προϊόντος. Ειδικά για τη Μεσσηνία, όταν έχεις το όνομα "Καλαμάτα" που αποτελεί διεθνές διαβατήριο ποιότητας της ελιάς και ως εκ τούτου του ελαιόλαδου, είναι αδιανόητο να μην έχεις σηκώσει... γη και  ουρανό για να το εκμεταλλευτείς.
Η αυτοδιοίκηση έχει πεδίον δόξης λαμπρόν αν αντιληφθεί το ρόλο της και απαλλαγεί από τη μικροπολιτική λογική του "φαίνεσθαι" αντί του "δημιουργείν".