Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2014 19:43

Τοπικά προϊόντα, επισκέπτες και η γνωριμία

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Τοπικά προϊόντα, επισκέπτες και η γνωριμία

Τα περίφημα "καλάθια" αγροτικών προϊόντων στις Περιφέρειες που θα προωθούσαν την παραγωγή είναι ακόμη στα χαρτιά -θυμηθείτε ότι εξαγγέλθηκαν από την εποχή που ήταν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ο Κ. Σκανδαλίδης- και φυσικά δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε εκτός, ενδεχομένως, από δημόσιο χρήμα στους ιδιώτες που θα αναλάβουν την υλοποίηση και προώθηση.

 

Αλλωστε όλο το κόλπο με τις ιστορίες αυτές είναι ο "παρασιτισμός" των κάθε είδους "ειδικών", οι οποίοι με διάφορους τρόπους καρπώνονται τις χρηματοδοτήσεις προγραμμάτων, οι οποίες αναπαράγουν υποστηρικτές της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των επιλογών της.
Η υπόθεση "τοπικά προϊόντα" απασχολεί και πρέπει να απασχολεί τη συζήτηση, καθώς συνδέεται ευθέως με την τοπική οικονομία, την απασχόληση και το εισόδημα σε κάθε περιοχή. Με τον όρο αυτό εννοούμε παραδοσιακά προϊόντα αλλά και ό,τι νεότερο παράγεται και διαθέτει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η Μεσσηνία το καλοκαίρι γεμίζει κόσμο, ανεξαρτήτως της κίνησης που μπορεί να εμφανίζουν τα καταστήματα. Πρόκειται για την κάθοδο χιλιάδων συμπατριωτών μας οι οποίοι επιλέγουν τις διακοπές στα πάτρια εδάφη και μάλιστα όχι κυρίως για συναισθηματικούς λόγους. Αλλά γιατί πολλοί δεν έχουν άλλη δυνατότητα για διακοπές πέρα από τη φιλοξενία σε συγγενικό σπίτι και τα μπάνια σε ελεύθερες ακόμη παραλίες.
Ολος αυτός ο κόσμος μπορεί να μην καταναλώνει όπως παλαιότερα που γέμιζε τα καταστήματα και να επιλέγει οικονομικούς τρόπους διακοπών, στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως προμηθεύεται τοπικά προϊόντα για δική του χρήση ή φίλεμα. Ο παραδοσιακός τρόπος παραγωγής έχει περιοριστεί στο ελάχιστο, δύσκολα τώρα κάποιος κάθεται να ανοίξει φύλλο για χυλοπίτες ή δίπλες, να φτιάξει τραχανά στο χέρι ή άλλα προϊόντα και μάλιστα σε ποσότητες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων πάει στο πλησιέστερο εργαστήριο με τα υλικά του για παράδειγμα και φτιάχνει τις χυλοπίτες ή αγοράζει έτοιμες. Και μάλιστα όλο το χρόνο καθώς από την παράδοση έμεινε μόνον το… προϊόν, αφού παλαιότερα επέλεγαν να παρασκευάζουν αυτές τις τροφές στη διάρκεια της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου για να μην πάει… χαμένο το γάλα.
Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κατάλογος τοπικών προϊόντων για την παραγωγή των οποίων έχουν αναπτυχθεί πολλές μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις οι οποίες προσπαθούν να φθάσουν στον καταναλωτή με διάφορους τρόπους. Γιατί μπορεί αυτός που κατάγεται από τη Μεσσηνία να γνωρίζει το προϊόν, αλλά να μην γνωρίζει πού θα το βρει αλλά και το πλήθος των επιχειρήσεων προκειμένου να έχει τις περισσότερες δυνατές επιλογές. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τον επισκέπτη ο οποίος έχει ακούσει ή δοκιμάσει κάτι και του άρεσε.
Οσο για τους ξένους επισκέπτες είναι ακόμη πολύ μακριά από το να γνωρίζουν τι είναι εκείνο το ξεχωριστό που θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να δοκιμάσουν. Και εδώ έχουμε δύο κατηγορίες προβλημάτων. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε πλήθος περιπτώσεων δεν προσφέρονται ούτε τοπικά, ούτε ποιοτικά προϊόντα. Ελαιόλαδο αμφιβόλου κατηγορίας, ελιές κάκιστης ποιότητας, άσπρο τυρί εισαγωγής αντί για φέτα και πολλά ακόμη μπορεί να συναντήσει κάποιος σε σειρά καταστημάτων καθώς ούτε κανόνες υπάρχουν, ούτε και έλεγχοι. Οσο για την κουζίνα πολλές φορές ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική τοπική γαστρονομία και για να το προσδιορίσουμε ακριβέστερα "με την κουζίνα της γιαγιάς". Για προϊόντα που προσφέρονται στο δρόμο και από καταστήματα άσχετα με τα τρόφιμα ή μικροπωλητές, ας μην το συζητούμε καλύτερα. Η δεύτερη κατηγορία προβλημάτων έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι επισκέπτες δεν γνωρίζουν ούτε ποια είναι τα τοπικά προϊόντα και φυσικά ούτε πού μπορούν να τα βρουν.
Ο καθένας από τους επαγγελματίες κάνει (ή δεν κάνει) τη δική του προσπάθεια να έρθει σε επαφή με τους εν δυνάμει πελάτες. Δήμοι και Επιμελητήριο όμως πρέπει να συνεργαστούν έτσι ώστε να βρουν τρόπους με τους οποίους οι επισκέπτες (ντόπιοι και ξένοι) θα ενημερωθούν για τα τοπικά προϊόντα, τη χρήση τους αλλά και τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται για την παραγωγή τους, τα σημεία πώλησης και κάθε πληροφορία που είναι απαραίτητη. Αυτά ως πρώτο βήμα για μια μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να εξελιχθεί για το ζήτημα αυτό με τη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων.

 

Ηλίας Μπιτσάνης


NEWSLETTER