Στη Μεσσηνία, το επώδυνα αντιαισθητικό και αντιοικολογικό ξεγύμνωμα του Παμίσου χαρακτηρίζεται… αντιπλημμυρικό έργο και περνάει απλώς ασχολίαστο. Και οι κοινωνικοί εταίροι στα συνέδρια ακόμα αναρωτιούνται γιατί διευρύνεται το οικονομικό χάσμα που χωρίζει την πολιτισμένη Ευρώπη από την υπανάπτυκτη Ελλάδα. Προφανέστατα, όχι μόνο η άρχουσα τάξη αλλά και πολλοί πολίτες δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι η μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη επιτυγχάνεται μόνο όταν η κοινωνία σέβεται τόσο τους θεσμούς όσο και το φυσικό περιβάλλον. Προφανέστατα επίσης, πολλοί Έλληνες πολίτες δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ανεξέλεγκτη άσκηση της εξουσίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον ολοκληρωτισμό -και ότι η πολιτισμένη ανθρωπότητα μετά τον όλεθρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σέβεται όχι μόνο τις διαφορετικές απόψεις αλλά όλα τα έμβια όντα του πλανήτη.
Το ξεγύμνωμα του Παμίσου αποδεικνύει ότι η άρχουσα τάξη της Μεσσηνίας όχι μόνο δεν σέβεται το φυσικό μνημείο, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται την αισθητική του αξία, αλλά δεν δίνει και δεκάρα τσακιστή για την πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής. Έτσι κι αλλιώς οι Μεσσήνιοι έχουν ξεχάσει ότι στα ποτάμια του νομού ζούσαν ψάρια και χέλια κι ότι τα εξαφάνισαν οι ανεξέλεγκτοι πολιτικοί, που δεν έχουν ζητήσει ούτε μία φορά συγγνώμη από τις επόμενες γενιές για την οικολογική καταστροφή που έχουν προκαλέσει στην Ελλάδα. Θα μου πείτε: Περιμένεις να αλλάξουν πολιτική οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες που δεν διενεργούν ούτε καν έλεγχο για υπολείμματα φυτοφαρμάκων στα φρούτα και στα λαχανικά, με συνέπεια να μην γνωρίζουμε αν οι καταναλωτές προστατεύονται από καρκινογόνες ουσίες;
Για να είμαι ειλικρινής, για αρκετά χρόνια ήλπιζα ότι κάποια στιγμή ο πατριωτισμός θα πάψει να εξαντλείται σε… αποστολές μηνυμάτων στις εθνικές εορτές. Ήλπιζα επίσης ότι κάποια στιγμή δεν θα χρειάζεται να «δικαιολογώ» διαρκώς τους περισσότερους πολιτικούς λέγοντας «άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».
Πλέον όμως, είμαι βέβαιος ότι ο πόλεμος για τη νομή της εξουσίας και του δημόσιου ταμείου είναι απόλυτος και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής καταστροφής της Ελλάδας. Η επιλεκτική ευαισθησία για τον Νέδοντα, η οποία σιωπά για την οικολογική καταστροφή στον Πάμισο, απλώς επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.
Θανάσης Λαγός
