Η δημοσκοπική και εκλογική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αδυναμία της δεξιάς και αριστερής αντιπολίτευσης να συνθέσει ένα πειστικό πολιτικό αφήγημα για τη διαχείριση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Ανοίγοντας παρένθεση και πριν σχολιάσουμε περαιτέρω το έλλειμμα εναλλακτικού πολιτικού αφηγήματος, θα ήταν παράλειψη να μην επισημάνουμε ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παρά τις αστοχίες της και τη μεταρρυθμιστική άπνοια, εξακολουθεί να δεσπόζει επικοινωνιακά στον εκλογικά στρατηγικό χώρο του πολιτικού κέντρου, επειδή πείθει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους ότι είναι η μοναδική εγγυήτρια της σταθερότητας και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Δεν έχει καμία σημασία αν το κυβερνητικό αφήγημα είναι αληθές ή αληθοφανές. Σημασία έχει ότι το εκλογικό σώμα μετά τη μεγάλη περιπέτεια της δεκαετούς ύφεσης, αναζητά σταθερότητα και ασφάλεια αποφεύγοντας τις ριζοσπαστικές προτάσεις και τα μεγάλα ρίσκα. Και η κυβέρνηση με κάθε τρόπο και κάθε μέσο πείθει μέχρι τώρα ότι εγγυάται τη σταθερότητα και την ασφάλεια και ότι τα δυστυχήματα (όπως των Τεμπών ή του φονικού έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων) οφείλονται σε μακροχρόνιες δομικές αδυναμίες, που δεν μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα κανένα άλλο κόμμα εξουσίας ή διαμαρτυρίας.

Για να αποδομηθεί το ισχυρό αυτό κυβερνητικό αφήγημα δεν αρκούν οι καταγγελίες και για αυτό η αντιπολίτευση θα πρέπει να αντιπαραθέσει ρεαλιστικές προτάσεις για τη δικαιοσύνη, την υγεία, την παιδεία και κυρίως για την ασφάλεια και την οικονομία. Η δομική αντιπολίτευση χωρίς ουσιαστική εναλλακτική διαχειριστική πρόταση εκλαμβάνεται από το εκλογικό σώμα ως μάχη για τη νομή της εξουσίας, που θα οδηγήσει μόνο σε «αλλαγή φρουράς» στο Μαξίμου και στα υπουργεία. Η μάχη για νομή της εξουσίας αφήνει όμως παγερά αδιάφορο το εκλογικό σώμα, που δεν έχει να κερδίσει τίποτα απολύτως από την «αλλαγή φρουράς».

Ουσιαστικά η μάχη για νομή της εξουσίας στην Ελλάδα ενδιαφέρει κυρίως το στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, που θα μοιραστούν τις δημόσιες θέσεις στο κράτος - λάφυρο και για αυτό δύσκολα θα αλλάξει τον εκλογικό χάρτη σε μια εποχή που οι μετακινήσεις πολιτικών από κόμμα σε κόμμα δεν αντιμετωπίζονται ως εφιάλτης για τη δημοκρατία. Ο εκλογικός χάρτης θα αλλάξει με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης και όχι μετά από ένα σοβαρό «κυβερνητικό ατύχημα», μόνο αν κάποιο κόμμα της μειοψηφίας δημιουργήσει στο εκλογικό σώμα προσδοκίες για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον. Αν η αντιπολίτευση «ψιθυρίζει» ότι θα αλλάξουν όλα επειδή θα αλλάξουν, ως συνήθως, οι διευθυντές των υπηρεσιών, οι ψηφοφόροι θα συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα μέχρι να απογοητευτούν πλήρως από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έτσι και αλλιώς για τα προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας είναι δύσκολο να διακρίνεις αν έχει καταθέσει ερώτηση βουλευτής της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης.

lathanasis@yahoo.gr

Θανάσης Λαγός