Τα όσα διαδραματίστηκαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας για το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο απέδειξαν περίτρανα αυτό που όλοι γνωρίζαμε: Ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας είναι κυρίαρχος στο γήπεδο του… λαϊκισμού και η αντιπολίτευση είτε ακολουθεί ασθμαίνοντας είτε αρθρώνει τόσο αδύναμο πολιτικό λόγο που είναι ανέφικτο να επηρεάσει τις εξελίξεις. Ο κ. Νίκας κατόρθωσε μετά την γκάφα του αιώνα να μην χρεωθεί τίποτα περισσότερο από αποδοκιμασίες οι οποίες θα ξεχαστούν σε δέκα μέρες. Συγκεκριμένα διαχειρίστηκε το λάθος αναφορικά με την εκτός σχεδίου δόμηση στη Βέργα παραδίδοντας για μια ακόμα φορά μαθήματα… επικοινωνίας. Πίσω από την επικοινωνιακή ικανότητα δεν υπάρχει καμία ουσιαστική πολιτική αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία αφού η δημοτική αρχή βγαίνει αλώβητη από την "περιπέτεια" και μπορεί να συνεχίσει απερίσπαστη το έργο των αναπλάσεων και της δημιουργίας νέου Δημαρχείου. Αλλωστε ο κ. Νίκας πριν εκλεγεί δήμαρχος την πρώτη τετραετία, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είχε δηλώσει ότι η Καλαμάτα δεν χρειάζεται όραμα και ότι αρκεί η διαχείριση της καθημερινότητας. Πιστός στην εξαγγελία του συνεχίζει και τη δεύτερη τετραετία να κυβερνά χωρίς όραμα μια πόλη που θα μπορούσε να γίνει ευρωπαϊκή αν δεν τη διοικούσαν άρχοντες που έχουν ως πρότυπο το ανατολικό οθωμανικό αναπτυξιακό μοντέλο. Ετσι ή αλλιώς το μοντέλο διοίκησης του Δήμου Καλαμάτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μικρογραφία του κεντρικού μοντέλου διοίκησης της χώρας. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να ζητάμε από το δήμαρχο της Καλαμάτας να κηρύξει την επανάσταση του… αυτονόητου όταν οι υπουργοί εξακολουθούν να πελαγοδρομούν στη θάλασσα του… ακατανόητου. Επίσης θα ήταν παράλογο να ζητήσουμε από τον νεοφιλελεύθερο κατά τα άλλα δήμαρχο να μας εξηγήσει από πότε η αύξηση των τελών "βαπτίστηκε" νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Απέναντι στον κυρίαρχο του παιχνιδιού, η παράταξη της μείζονος μειοψηφίας επιχειρεί να πλειοδοτήσει υιοθετώντας ολοένα και περισσότερα αιτήματα πολιτών. Ομως ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς προτείνουν. "Πράσινη ανάπτυξη" ή να συνεχιστεί η εκτός σχεδίου δόμηση; Να πληρώσουν οι κατέχοντες ή να απαλλαγούν από τα τέλη τα δυο πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους οι νέες κατ΄όνομα επιχειρήσεις; Δεν πρέπει όμως να αδικούμε ούτε την παράταξη της μείζονος μειοψηφίας. Λειτουργεί ως μικρογραφία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όπου ο υπουργός αποφασίζει τη συγχώνευση των σχολείων και οι βουλευτές στέλνουν υπομνήματα για τη συνέχιση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Λειτουργεί όπως το όλον ΠΑΣΟΚ όπου ο πράσινος διοικητής ενός οργανισμού αποφασίζει να κλείσει ένα κατάστημα και ο υφυπουργός τον παίρνει τηλέφωνο και του ζητάει να παραμείνει ανοιχτό. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα θεσμικά τοπικά όργανα του ΠΑΣΟΚ δεν συνεδριάζουν πλέον. Ας αποφασίσουν πρώτα από όλα αν είναι υπέρ ή κατά του μνημονίου και ύστερα συζητάμε για την πολιτική που φιλοδοξούν να ασκήσουν στο Δήμο Καλαμάτας. Ετσι ή αλλιώς δεν πρόκειται να διοικήσουν. Δεν είναι ανίκανοι. Ατυχοι είναι και έτυχε να αναλάβουν την ηγεσία της παράταξης έχοντας απέναντί τους έναν "καπάτσο" γαλάζιο πολιτικό σε έναν κατεξοχήν δεξιό δήμο. Οπως ο κ. Νίκας δεν θα είχε τύχη στα πράσινα Χανιά έτσι και η παράταξη της μείζονος μειοψηφίας δεν έχει τύχη στο γαλάζιο καλλικρατικό Δήμο Καλαμάτας.
Η παράταξη της "Λαϊκής Συσπείρωσης" είναι ικανή να διατηρήσει ή να αυξήσει τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ αλλά δεν νομίζω ότι οι απόψεις της συγκινούν την πλειοψηφία των πολιτών του Δήμου Καλαμάτας. Αν αύριο ωριμάσουν οι συνθήκες και ξεσπάσει επανάσταση ή αν έχουν ωριμάσει και δεν το έχω αντιληφθεί, τότε το… ξανασυζητάμε.
Το "Δίκτυο Ενεργών Πολιτών" πρέπει να αποφασίσει οριστικώς με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Πρέπει να αποφασίσει αν θα εκφράσει με σθένος τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύοντας να μείνει αιωνίως στη θέση της ελάσσονος μειοψηφίας ή αν θα ρίξουν νερό στο κρασί τους ώστε να μην καταγραφούν στην ιστορία ως παράταξη διαμαρτυρίας. Πατώντας σε δυο βάρκες το πιο πιθανό είναι να πέσουν στη θάλασσα του… ακατανόητου.
Η "Πρωτοπορία" επίσης είναι άτυχη. Το σούπερ μάρκετ της πλειοψηφίας διαθέτει ένα μεγάλο τμήμα για την εξυπηρέτηση των πελατών του πατριωτικού λαϊκισμού. Αν μάλιστα βαθύνει η ύφεση, η πλειοψηφία είναι έτοιμη να πετάξει τη μάσκα του φιλελευθερισμού και να φορέσει το προσωπείο της πατριωτικής Δεξιάς που έχει υπηρετήσει με επιτυχία στο παρελθόν.
Διανύοντας τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Χωρίς όραμα και ελπίδα συνεχίζουν τις αναπλάσεις. Αλίμονό μας.
