Σιγά - σιγά όλοι διαπιστώνουν ότι δεν αρκεί η απάντηση σε ένα δημοψήφισμα για να ανακάμψει η οικονομία και ότι θα χρειαστούν επιπλέον θυσίες προκειμένου να γίνουν ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα. Δυστυχώς όμως χρειάστηκε να χαθούν πολλά χρόνια και ακόμα περισσότερα χρήματα για να διαπιστώσει η ελληνική κοινωνία ότι “η δημιουργία μιας επιτροπής που θα συντάξει ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας” οδηγεί μόνο σε βαθύτερη ύφεση. 

Μέχρι… προχθές λοιπόν οι περισσότεροι Ελληνες πίστευαν ακράδαντα ότι το μόνο που χρειάζεται για να λυθούν όλα τα προβλήματα είναι μια επιτροπή και πολιτική βούληση. Το παράδοξο είναι ότι υπέρ της κεντρικά σχεδιαζόμενης οικονομίας τάσσονταν ανεπιφύλακτα όχι μόνο οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες αλλά σχεδόν σύσσωμος ο ιδιωτικός τομέας. Στην πραγματικότητα η πολιτική εξουσία κάνοντας τα στραβά μάτια για τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή των μικρομεσαίων, εξασφάλιζε όχι μόνο την ανοχή των επιχειρηματιών και των επαγγελματιών για τις σπατάλες του κράτους αλλά και την έγκρισή τους για τη διαχείριση της οικονομίας. Τώρα όμως που ο κόμπος έφτασε στο χτένι τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι επιχειρηματίες αρνούνται να πληρώσουν τις… αμαρτίες των πολιτικών καταβάλλοντας μεγαλύτερους φόρους και εισφορές για τη “δημιουργία μιας επιτροπής που θα συντάξει ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας”.

Βεβαίως σε αυτό το πρώιμο στάδιο η “επανάσταση της γραβάτας”, όπως ονομάστηκε ο ξεσηκωμός των επιστημόνων, δεν στρέφεται ακόμα ενάντια στο “κράτος - πατερούλη” και περιορίζεται σε μια απέλπιδα προσπάθεια διατήρησης των κεκτημένων. Οταν όμως εξαντληθεί και η τελευταία ελπίδα για επιστροφή στο παρελθόν είναι σίγουρο ότι η “επανάσταση της γραβάτας” θα αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο και θα στραφεί εναντίον των πολιτικών που θεωρούν πανάκεια την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι πέρυσι τέτοιο καιρό πολλοί από τους σημερινούς διαδηλωτές κουνούσαν σημαίες στις προεκλογικές συγκεντρώσεις πιστεύοντας ότι η έξοδος από τη “φιλελεύθερη Ευρώπη” είναι μονόδρομος για τη “δημιουργία μιας επιτροπής που θα συντάξει ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας”. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι “ολιγάρχες της δραχμής” που ψάχνουν συμμαχίες στη μεσαία τάξη για να παραμείνουν πρώτοι στο χωριό ακόμα και αν αυτό χρειαστεί να γίνει το φτωχότερο των Βαλκανίων. Οταν καεί οριστικά το “χαρτί της Αριστεράς” θα ρίξουν στο τραπέζι το “χαρτί του πατριωτισμού” κλείνοντας παράλληλα το μάτι σε όσους διαδηλώνουν ζητώντας επιστροφή στο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση η “επανάσταση της γραβάτας” δεν έχει πολιτικό πρόσημο και αναζητά το δρόμο της μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr