Η... μαγική λέξη είναι ο συντονισμός. Τόσο από την πλευρά που το προσεγγίζει ο σεβασμιώτατος, δηλαδή της παροχής βοήθειας στους πληγέντες, όσο και για τις ενέργειες την ώρα που οι καταστροφές βρίσκονται σε εξέλιξη.

Εχει αναλογιστεί κανείς ποιο θα ήταν το μέγεθος της τραγωδίας, εάν το κυρίως μέρος της κακοκαιρίας εξελισσόταν λίγες ώρες αργότερα, όταν ο κόσμος θα είχε ξυπνήσει και θα ήταν στην κίνηση; Υπάρχει άραγε κάποιο ρεαλιστικό πλάνο για τις δύσκολες ώρες;

Η απάντηση στο αν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης φυσικών καταστροφών, όποια μορφή κι αν έχουν αυτές, είναι κάπως σύνθετη. Με μια γραφειοκρατική προσέγγιση μπορεί κάποιος υπηρεσιακός ή πολιτικός παράγοντας να απαντήσει ότι ναι υπάρχει το χ ή το ψ σχέδιο, το οποίο τίθεται σε εφαρμογή όταν χρειαστεί και αυτό δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε. Πώς όμως είναι δυνατόν να μην αποτελούν ενεργό μέρος ενός τέτοιου σχεδίου οι πολίτες (είτε συνολικά, είτε ως ομάδες) ή ακόμα και τα ΜΜΕ;

Τις κρίσιμες ώρες φυσικά ο πανικός και ο φόβος δεν αποτελούν τον καλύτερο σύμβουλο για τις ενέργειές μας, αλλά όπως και να 'χει, μήπως ορισμένες φορές οι καταστάσεις θα ήταν καλύτερες εάν μας είχαν εκπαιδεύσει / ενημερώσει για τις ενέργειες, που πρέπει καθένας να κάνει κατά περίπτωση; 

Σε τέτοιες περιπτώσεις αυτά που μπορούν να ειπωθούν κατόπιν εορτής είναι πάρα πολλά. Είναι όμως πολύ περισσότερα αυτά, που θα μπορούσαν να έχουν γίνει πριν συμβεί το κακό. Οχι ότι μπορούμε να τα βάλουμε με τη φύση, μπορούμε όμως να περιορίσουμε σε κάποιο βαθμό τις συνέπειες αυτών των καταστάσεων.