Από μια πρώτη ματιά που ρίχνει κανείς στο σχέδιο ανάπλασης της κεντρικής πλατείας της Καλαμάτας, διαπιστώνει ότι σχεδόν όλο το κέντρο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας θα αποτελεί πλέον χώρο με ελάχιστα αυτοκίνητα - κι αυτό φυσικά δεν είναι υποχρεωτικά κακό.
Ισως η οικονομική συγκυρία να μην είναι η πιο κατάλληλη για να αξιοποιηθεί η περιοχή αυτή της πόλης όπως θα έπρεπε -όταν βεβαίως ολοκληρωθεί η ανάπλαση-, αλλά σε κάθε περίπτωση, ακόμα και η αναβαθμισμένη εικόνα του κέντρου θα αποτελεί κέρδος.
Φυσικά, η διατήρηση αυτής της νέας εικόνας είναι ένα άλλο ζήτημα, μιας και δεν αρκεί η όποια καλή αρχιτεκτονική, γεωτεχνική και εικαστική ιδέα, για να παραμείνει όμορφη μια περιοχή που σχεδιάστηκε να δείχνει έτσι.
Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο στοίχημα: Θα μπορέσουν οι δημοτικές αρχές να κατανοήσουν ότι οι ατελείωτες σειρές τραπεζοκαθισμάτων δεν αποτελούν το ιδανικότερο συμπλήρωμα για τη νέα εμφάνιση της κεντρικής πλατείας;
Ο σημερινός δήμαρχος έχει κατά καιρούς δεσμευτεί ότι οι εικόνες αυτές -από κοινού με τα «θερμοκήπια»- θα ανήκουν οριστικά στο παρελθόν όταν με το καλό παραδοθεί η νέα μας πλατεία προς χρήση.
Την ίδια στιγμή όμως, δεν φάνηκε να πετυχαίνει κάτι ουσιαστικό με τις... μεζούρες και τις ζωγραφισμένες κίτρινες γραμμές. Εκτός βεβαίως κι αν δεχτεί κανείς ότι οι εν λόγω γραμμές θα αποτελέσουν μέρος της... εικαστικής παρέμβασης και... λειτουργικό στοιχείο στη νέα πλατεία.
Ο περιορισμός του αυτοκινήτου ας συνδυαστεί με τη δυνατότητα απόδοσης άπλετου χώρου στους πεζούς, ενός σωστά οριοθετημένου ποδηλατόδρομου στους ποδηλάτες, αλλά και μιας ορθολογικής και μετρημένης ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων.