Σχεδιασμός στο πόδι... ή κατά πώς βολεύει ανάλογα με τα χρήματα που υπάρχουν: Ετσι δείχνουν τα πράγματα και αυτό δεν είναι ενθαρρυντικό για τον τόπο μας. Η αναφορά έχει να κάνει με μαρίνες, αλιευτικά καταφύγια και λιμάνια της Μεσσηνίας.
Την αφορμή την έδωσε η εντολή Τατούλη για εξέταση της μετατροπής του αλιευτικού καταφυγίου στο Μάραθο σε τουριστικό. Και αυτό γιατί για τουριστικά καταφύγια υπάρχουν χρήματα, που δεν υπάρχουν για τα αλιευτικά. Αν ο σχεδιασμός γίνεται με τέτοιο γνώμονα και κάτω απ’ αυτά τα δεδομένα, χαιρέτα τον. Είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Οι άνθρωποι του Μάραθου θυμούνται πως όταν το 2005-2006 ξεκινούσαν οι μελέτες για το καταφύγιο, ο τότε νομάρχης Δημήτρης Δράκος απέρριψε ασυζητητί τις αναφορές τους να εξεταστεί η δυνατότητα της μελέτης και δημιουργίας τουριστικού καταφυγίου, "γιατί αν ζητούν τέτοια πράγματα, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα". Και τώρα που με τα χίλια ζόρια έφτασαν στο τέλος και πάει να γίνει το έργο, θα πρέπει να το δουν πάλι από την αρχή;
Αλήθεια, ο σχεδιασμός της Περιφέρειας πού είναι;
Τι προβλέπει για τη Δυτική Μεσσηνία; Εχει λάβει υπόψη του τη μαρίνα της Πύλου, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον; Είναι σχεδόν ολοκληρωμένη κι έτοιμη να αξιοποιηθεί.
Εχει λάβει υπόψη του το λιμάνι της Κυπαρισσίας, για το οποίο δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ και θέλει κι άλλα χρήματα για να είναι λειτουργικό; Πώς σχεδιάζει τη λειτουργία του λιμανιού της τριφυλιακής πρωτεύουσας, που δεν απέχει μακριά από την Αρχαία Ολυμπία και θα μπορούσε να προσελκύσει τουρισμό κρουαζιέρας;
Συμβαδίζει η μαρίνα της Πύλου με μια νέα μαρίνα στο Μάραθο;
Αυτά πρέπει να απαντηθούν από το σχεδιασμό μιας Περιφέρειας που βλέπει συνολικά την περιοχή και την ανάπτυξή της. Αν βέβαια είμαστε υπεύθυνοι και σοβαροί.