Καταφύγιο από την κακία και την ψευδαίσθηση ισχύος και ατιμωρησίας ορισμένων ψωνισμένων «κορωνίδων της Δημιουργίας», πού θα βρουν άραγε;
Γεννήθηκαν με όσα δικαιώματα γεννιέται το κάθε ζωντανό πλάσμα σε αυτό τον πλανήτη. Τους ανήκουν -και μας ανήκουν- όλα όσα η φύση διαθέτει απλόχερα για όλους, άσχετα αν ορισμένοι θεωρούμε ότι ο κόσμος έγινε μόνο για εμάς, και μόνο για να τον εκμεταλλευόμαστε ληστρικά...
Κατά βάση δεν ενοχλούν κανέναν. Οι ενοχλητικοί είμαστε εμείς, που συνεχώς μειώνουμε το ζωτικό τους χώρο με μια συμπεριφορά κατακτητή και ιδιοκτήτη. Θεωρούμε επομένως σωστό και χωρίς ιδιαίτερη σημασία ότι η δολοφονία τετράποδων ή φτερωτών είναι δικαίωμά μας - είτε ως... χόμπι είτε ως καθαρό βίτσιο.
Δεν θα πέσω στην παγίδα της υπεραπλούστευσης. Ούτε διάθεση έχω για αέναους και μονοσήμαντους «διαλόγους» τετριμμένων επιχειρημάτων «υπέρ» ή «κατά». Ο καθένας μας έχει ένα ρόλο, που τελειώνει εκεί που αρχίζει ο ρόλος κάποιου άλλου. Καλός ρόλος, κακός ρόλος, αυτός είναι. Ενας για τον καθένα - και ο καθένας πρέπει να τον υποδυθεί, έστω κι αν ενδόμυχα διαφωνεί με το... κάστινγκ.
Κι όμως, βλέπει κανείς να επικρατεί μια απλουστευτική λογική, που μας οδηγεί στο να «φολιάζουμε» τα ζώα - «ε, δεν είναι δα και άνθρωποι»! Ακριβώς ίδια με τη λογική που οδηγεί στο να δέρνουμε τους πιο αδύνατους ή να αποστρεφόμαστε τους «μη Ελληνες», ακόμα και -ή κυρίως;- όταν είναι πιο άξιοι από εμάς...
Αυτό είναι τελικά το ανησυχητικό στην όλη υπόθεση. Η λογική, η πανομοιότυπη λογική. Η λογική του «πας μη Ελλην βάρβαρος» - φράση με την οποίαν αφορίζουμε αδιάκριτα και προς πάσα κατεύθυνση εμείς οι... «απόγονοι».
Ασχέτως αν ξεχάσαμε πώς το εννοούσαν αυτό οι κατακαημένοι πρόγονοι, το όνομα των οποίων σήμερα πολλές φορές επικαλούμαστε «επί ματαίω». Αλλά, βλέπετε, εκείνοι δεν άφησαν πίσω τους σχετική εντολή...