Η τραγωδία της Μάνδρας συγκλονίζει και ξεπερνάει κατά πολύ το κακό που βρήκε την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία πέρυσι στις 7 Σεπτεμβρίου. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πλέον πως τα ζητήματα σεβασμού της φύσης, προστασίας και οριοθέτησης των ρεμάτων, αντιμετώπισης των καταπατήσεων και των μπαζωμάτων πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα στα πολιτικά ζητήματα της χώρας. Κυβέρνηση και κόμματα οφείλουν με την απαιτούμενη σοβαρότητα, με σεβασμό στη μνήμη των νεκρών, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες, να συμφωνήσουν και να πάρουν γενναίες αποφάσεις τώρα. Να ξεκαθαρίσουν με τρόπο αδιαπραγμάτευτο πως το μοντέλο της άναρχης δόμησης, της καταπάτησης δημοσίων χώρων, των μπαζωμένων ρεμάτων ήταν εγκληματικό και θα πρέπει να αποτελέσει οριστικά παρελθόν. Να κάνουν συμμέτοχους και κοινωνούς τους εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης και να τους δώσουν τα εργαλεία ώστε να δοθεί ένα τέλος στην ανομία και τις παρανομίες στους τόπους τους. Να απλουστευτούν οι διαδικασίες οριοθέτησης ρεμάτων και ποταμών, με γνώμονα ότι το δημόσιο συμφέρον, ο δημόσιος τόπος, η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι πάνω απ’ όλα. Να συμφωνήσουν κυβέρνηση και κόμματα ότι τα αντιπλημμυρικά έργα αποτελούν προτεραιότητα και θα πρέπει να προηγούνται στις εντάξεις του νέου ΕΣΠΑ. Είναι πρόκληση μετά από τέτοια τραγωδία τα αντιπλημμυρικά έργα να παραμένουν εκτός ευρωπαϊκών κονδυλίων και τα χρήματα να προορίζονται για αναπλάσεις.

Και κάτι τελευταίο, καθαρά τοπικό, που δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα: Το φράγμα του Παμίσου στον Αρι, για το οποίο δεν υπάρχει υπεύθυνος για τη λειτουργία του με ρόλο αντιπλημμυρικής προστασίας σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Η περσινή καταστροφή, δυστυχώς, δεν έγινε μάθημα. Ο ΓΟΕΒ μπορεί να γνωρίζει τη λειτουργία του και να έχει την ευθύνη της άρδευσης, όμως σε πρόγνωση κακοκαιρίας δεν ξέρει πότε και πόσο θα ανοίξει τις πόρτες. Πρέπει να υπάρχει υπεύθυνο όργανο που θα είναι σε επιφυλακή και την κατάλληλη ώρα θα δίνει συγκεκριμένες και ξεκάθαρες οδηγίες στο χειριστή του ΓΟΕΒ. Αυτό προστάζει η κοινή λογική.